ഇന്നു മുതല്‍ ഓരോ ദിവസവും ഓരോരുത്തര്‍ വീതമാണ് ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യേണ്ടത്.ഉച്ചക്ക് ആക്രാന്തത്തോടെ ചോറ് വാരി വിഴുങ്ങുകയായിരുന്ന എന്റെ മസ്തിഷ്കത്തിലേക്ക്‌ ചാട്ടുളി കണക്കെയാണ്‌ ഫൈസലിക്കാന്റെ ആ വാക്കുകള്‍ തുളഞ്ഞു കയറിയത്...
ഇടി വെട്ടിയവനെ പാമ്പ് കടിച്ചല്ലോ ദൈവമേ എന്ന ചിന്ത കാരണം, വായ്ക്കുള്ളിലേയ്ക്ക് തിരുകി കയറ്റിയ ചോറുരുളയും,കൂടെ കുത്തിക്കയറ്റിയ മത്തിയുടെ തലയും,മസ്തിഷ്ക സ്തംഭനാവസ്ഥ മൂലം,ഏറെ നേരം ഫൈസലിക്കാനെത്തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കിയിരുന്നു....
പ്രവാസികളായ ഞങ്ങള്‍ റൂമില്‍ ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്തു കഴിക്കാറാണ് പതിവ്.കാലാകാലങ്ങളായി പിന്തുടര്‍ന്ന് പോകുന്ന ഈ കലാപരിപാടിക്ക്‌ *മെസ്സ്* എന്നാണ് പറയുക......
സഹമുറിയനായി ഉണ്ണിഇക്ക ഉണ്ടായിരുന്നതു കാരണം ഏറെക്കാലമായി മെസ്സിന്റെ കാര്യമെല്ലാം പുള്ളിയാണ് കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നത്.സമയാസമയത്ത് സ്വന്തം വീട്ടില്‍ എന്നപോലെ കൈകഴുകി ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ചെന്നിരിക്കുകയാണ് പതിവ്.മാസാമാസം മെസ്സിന്റെ കാശു കൂട്ടി നോക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ വിഹിതം കൊടുക്കുക എന്നൊരു ചടങ്ങ് മാത്രമേ,മെസ്സിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ നിറവേറ്റിയിരുന്നുള്ളൂ..
പല വിധ ചിന്തകള്‍ അല്‍പ നേരം കൊണ്ട് എന്റെ മനസ്സില്ലൂടെ കടന്നുപോയി.
നീ കഴിക്കുന്നില്ലേ,എന്ന ഫൈസല്‍ഇക്കാന്റെ ചോദ്യമാണ് എന്നെ വീണ്ടും സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ട് വന്നത്.
നീ കഴിക്കുന്നില്ലേ,എന്ന ഫൈസല്‍ഇക്കാന്റെ ചോദ്യമാണ് എന്നെ വീണ്ടും സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ട് വന്നത്.
എളിമ കൊണ്ടും,പ്രവര്‍ത്തി കൊണ്ടും മഹാനായ ഉണ്ണിഇക്ക നാട്ടില്‍ പോയത് കാരണമാണ് ഇപ്പൊ റൂമില്‍ ഇങ്ങനൊരു പ്രതിസന്ധി ഉടലെടുത്തത്.എല്ലാ പ്രവാസി റൂമുകളിലും ഉണ്ടാകും കാരണവരെപ്പോലെ ഒരാള്‍.അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളാണ് എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും തീര്‍പ്പ് കല്‍പ്പിക്കുന്നത്.ഇന്നലെ വരെ അത് ഉണ്ണിഇക്ക ആയിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഇന്ന് മുതല്‍ അത് ഫൈസലിക്കയാണ്.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകള്‍ അനുസരിച്ചേ മതിയാകു.
ഉച്ചയൂണൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് പതിവ് മയക്കത്തിലേക്ക് പോകുന്നതിനു മുന്നേയാണ്‌ ഞാന്‍ ആ ഞെട്ടിക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ടത്.ആരൊക്കെ എന്നൊക്കെ മെസ്സ് ഉണ്ടാക്കണമെന്നുള്ള കാര്യം,എല്ലാവരും വട്ടം കൂടിയിരുന്ന്,ഒരു പരാതിക്ക് ഇടവരാത്ത വണ്ണം,നറുക്കിട്ടെടുക്കുന്നു.അങ്ങനെ ബുധനാഴ്ച എന്ന ദിവസം എന്റെ തലയിലായി...
കാത്തുകാത്തിരുന്ന ആ സുദിനം എന്നെത്തേടിയെത്തി.കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ആദ്യമായി വീട്ടിലേക്ക് വന്നു കയറിയ പുതുമണവാട്ടിയെപ്പോലെ വലതുകാല്‍ വച്ച് ഞാന്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.
പല വിധത്തില്‍,വലുപ്പത്തില്‍,കാഴ്ച്ചയില്‍ മനോഹരമായതും അല്ലാത്തതുമായ പാത്രങ്ങള്‍ എന്നെത്തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി ഇരിക്കുന്നു.മേശ വലിപ്പ് തുറന്നപ്പോള്‍ അതില്‍ നിറയെ പണിയായുധങ്ങള്‍.കത്തി.കത്രിക,വെട്ടുകത്തി തുടങ്ങി പേരോ,ഉപയോഗമോ പോലും അറിഞ്ഞു കൂടാത്ത കുറെ ഉപകരണങ്ങള്‍..ഈ അടുക്കളയില്‍ കത്രികയ്ക്കു എന്താണാവോ കാര്യം?? സ്ഥാനം തെറ്റി എങ്ങാനും വന്നതാകുമോ?
നിസ്സംഗ ഭാവത്തില്‍,വളരെ വേഗത്തില്‍ അടുത്ത് കണ്ടവരെ ഒക്കെയും ഞാന്‍ പരിചയപ്പെട്ടു.കൂട്ടത്തില്‍ മൌനമായി ഒരു കൈ സഹയവും ആവശ്യപ്പെട്ടു...മനസ്സിലായിക്കാണുമോ ആവോ...
ഏതൊക്കെ പച്ചക്കറികള്‍ എങ്ങനൊക്കെ വേവിച്ചാല്‍ എന്തൊക്കെ ആയിത്തീരുമെന്നു തലേദിവസം രാത്രി തന്നെ അമ്മ എനിക്ക് ഒരു സ്റ്റഡി ക്ലാസ് തന്നിരുന്നു.പിന്നൊട്ടും അമാന്തിച്ചില്ല,കയ്യില്‍ കിട്ടിയ പച്ചക്കറികള്‍ ഒക്കെയും വെട്ടിക്കൂട്ടി കുക്കറിലിട്ടു.ആവശ്യത്തിനാണോ,അനാവശ്യത്തിനാണോ എന്നറിയില്ല,മൂന്നു നാലു കപ്പ് വെള്ളം ഒഴിച്ചു.നിരത്തി വച്ചിരിക്കുന്ന ചെറിയ പ്ലാസ്ടിക് കുപ്പികള്‍ ഓരോന്നായി തുറന്ന്,മസാലപ്പൊടികള്‍ എല്ലാം ഓരോ സ്പൂണ് വീതം അതിലേക്കു തട്ടി.
ഏഴു പേര്‍ക്ക് ചോറില്‍ ഒഴിക്കാന്‍ ഇതു മതിയാകുമോ എന്ന സംശയം കാരണം രണ്ടു കപ്പ് വെള്ളം കൂടി ചേര്‍ത്തു.ഇനി കറി തികഞ്ഞില്ലാന്നു ആരും കുറ്റം പറയരുതല്ലോ...കുക്കര്‍ അടച്ചു വച്ച് തീയും കത്തിച്ചു..
മൂന്നു വിസ്സിലുകള്‍ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അണയ്ക്കാം എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞതായി ഒരോര്‍മ്മ.മത്തി വെട്ടുന്നതിനിടയില്‍ കേട്ടത് മൂന്നാണോ അതോ രണ്ടാണോ എന്നൊരു സംശയം.അങ്ങനെ വിടാന്‍ പറ്റില്ലലോ.ഒന്നു മുതല്‍ മൂന്നു വരെ കുക്കറിനെ കൊണ്ട് വീണ്ടും വിസ്സിലടിപ്പിച്ച ശേഷം ഞാന്‍ തീ കെടുത്തി.അടപ്പ് തുറന്ന ഞാന്‍ നയനാനന്ദകരമായ ആ കാഴ്ച കണ്ടു.
*മസാല വെള്ളത്തില്‍ ഒഴുകി നടക്കുന്ന പച്ചക്കറി കഷ്ണങ്ങള്‍.*
എന്റെ ആദ്യത്തെ പാചകം..ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞ്.ഒട്ടും താമസിയാതെ തന്നെ ഞാന്‍ അവനു സാംബാര്‍ എന്ന് നാമകരണം നല്‍കി പേരിടല്‍ ചടങ്ങ് പൂര്‍ത്തിയാക്കി..
കഴിച്ചവര്‍ ആരും തന്നെ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ സാംബാര്‍ എന്ന് വിളിക്കാന്‍ തയ്യാറാകാത്തത് എന്നെ നന്നേ വിഷമിപ്പിച്ചു.കൂടാതെ നന്നായി വറുത്തു കൊടുത്ത എന്റെ മത്തിക്കുട്ടന്മാരെയും അവര്‍ നിഷ്കരുണം വലിച്ചു പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞു.ഇതിലും ഭേദം ജീവനുള്ള മത്തി ആയിരുന്നത്രെ.
ഇത്രയും *രുചികരമായ* ഭക്ഷണം മുന്‍പൊരിക്കലും കഴിച്ചിട്ടില്ലാത്തത് കാരണം അവര്‍ അടിയന്തരമായി മെസ്സ് കമ്മറ്റി കൂടി,പാചകം എന്ന കലയില്‍ നിന്നും എന്നെ ഒഴിവാക്കി.
ഉള്ളില്‍ ഒരായിരം ലഡ്ഡു ഒരുമിച്ചു പൊട്ടി.മെസ്സില്‍ പണിയെടുക്കേണ്ട..ഭക്ഷണവും കഴിക്കാം.എന്റെ ചിന്തകളെയെല്ലാം അസ്ഥാനത്താക്കി ഫൈസല്‍ ഇക്കാന്റെ അടുത്ത പ്രഖ്യാപനം വന്നു.എന്താന്നല്ലേ,എല്ലാ ദിവസവും ബാകിയുള്ളവരെ മെസ്സില്‍ സഹായിക്കണമത്രേ.ഒരു മാസം കൂടെ നിന്ന് പഠിച്ച ശേഷം പാചകം ചെയ്താല്‍ മതിയെന്ന്....!!!!
വാല്‍ : ആണ്‍ മക്കളെ അടുക്കളയില്‍ കയറ്റാത്ത എല്ലാ അമ്മമാര്‍ക്കും ഈ കഥ ഒരു പാഠമായിരിക്കട്ടെ..തുല്യ നീതി വീടുകളില്‍ നിന്ന് തുടങ്ങട്ടെ...പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ചെയ്യുന്ന എല്ലാ വീട്ടുജോലികളും ആണ്‍കുട്ടികളും ചെയ്യട്ടെ....(ഒരു പരിധി വരെ ആണ്‍കുട്ടികളും എല്ലാം അറിഞ്ഞിരിക്കണം എന്ന ചിന്തയില്‍ നിന്നും ഉരിത്തിരിഞ്ഞ കഥ ).....
Vivek
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക