ചുറ്റിനും മത്സ്യങ്ങളും, വിവിധ തരത്തിലുള്ള കടല്‍ ജീവികളും മാത്രം.പല പല വലിപ്പത്തില്‍,നിറത്തില്‍ അവയങ്ങനെ നീന്തി നടക്കുകയാണ്.ഏറ്റവും ചെറിയ മീന്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളെ മുതല്‍ വമ്പന്‍ സ്രാവുകളെ വരെ ഈ ചെറിയൊരു യാത്രക്കിടയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു.മനുഷ്യന്‍ മത്സ്യങ്ങളെ ഭക്ഷിക്കുന്നത് മാത്രമേ ഞാനിതുവരെ കണ്ടിരുന്നുള്ളൂ,എന്നാല്‍ ആദ്യമായി അവ മനുഷ്യരെ കഴിക്കുന്നത്,ആല്ലെങ്കില്‍ അവയുടെ മാംസത്തിനോടുള്ള ആര്‍ത്തി ഞാനിന്നു നേരിട്ടു കാണുകയാണ്,എന്നിലൂടെ തന്നെ.
ഒരുപക്ഷെ,അവരുടെ അനുവാദമില്ലാതെ,അവയുടെ സാമ്രാജ്യത്തേക്ക് അതിക്രമിച്ചു കയറിയതിന്റെ വിദ്വേഷമായിരിക്കാം അവയെന്നോട് കാണിക്കുന്നത്.ചെറിയവനെന്നോ വയിയവനെന്നോ യാതൊരു വ്യത്യാസവുമില്ലാതെ കണ്ണില്‍ കാണുന്ന മത്സ്യങ്ങള്‍ എല്ലാം തന്നെ എന്നെ കൊത്തിപറിക്കുകയാണ്.
കൈകാലുകളിലെ മാംസവും,എന്റെ കരളും ഹൃദയവും എന്തിനേറെ കണ്ണുകള്‍ വരെ നഷ്ട്ടപെട്ടുകഴിഞ്ഞു.എന്നിട്ടും എന്തേ ഞാന്‍ വേദന അറിയുന്നില്ല??എനിക്ക് അത്ഭുദം തോന്നി.സത്യത്തില്‍ എനിക്ക് എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?? ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണ് ഇവിടെ എത്തിപ്പെട്ടത്??മത്സ്യങ്ങള്‍ ഭക്ഷിച്ചു ബാക്കിയാക്കിയ എന്റെ തലച്ചോറിനുള്ളിലെ ഓര്‍മകളിലേക്ക് ഞാനൊന്ന് ഊളിയിടട്ടെ...
ഒരാഴ്ച്ച മുന്നേയാണ്‌ ഞാന്‍ ഗള്‍ഫില്‍ നിന്നും ലീവിന് വന്നത്.അതില്‍ ആദ്യം കിട്ടിയ ഞായറാഴ്ച തന്നെ കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് ബീച്ചിലേക് പോന്നു.എപ്പോഴൊക്കെ ബീച്ചിലേക്കാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങുന്നുവോ,അപ്പോഴൊക്കെയും അമ്മ ഉപദേശിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു,പോകുന്നതൊക്കെ കൊള്ളം,കടലില്‍ കുളിക്കരുതെന്ന്.കുളിക്കാനല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെന്തിനാ അമ്മേ അങ്ങോട്ടു പോകുന്നത് എന്ന സ്ഥിരം പരിഹാസത്തോട്‌ കൂടിയുള്ള ചോദ്യം തിരിച്ചു ചോദിച്ചിട്ടാണ് വീട് വിട്ടിറങ്ങിയത്..
ആവശ്യത്തിലധികം അര്‍മാദിച്ചു കുളിച്ച് തിരിച്ച് കയറാനൊരുങ്ങിയ കൂട്ടുകാരോട് ഞാനാണു പറഞ്ഞത്,അല്പ സമയം കൂടി ചിലവഴിക്കാമെന്ന്.സന്ധ്യ സമയം അടുക്കുംതോറും തിരയുടെ ശക്തി കൂടി വരുമെന്നും,നിങ്ങളെല്ലാം തിരിച്ചു കയറണമെന്നുമുള്ള ലൈഫ് ഗാഡിന്റെ വാകുകള്‍ക്ക് യാതൊരു വിലയും നല്‍കിയില്ല,പകരം പുശ്ചിച്ചു തള്ളി.
ജീവിതത്തില്‍ വലിയ വലിയ മാറ്റങ്ങള്‍ സംഭവിക്കാന്‍ കേവലം നിമിഷങ്ങള്‍ മാത്രം മതിയെന്ന് ഏറെ വൈകാതെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി.കാരണം അത്രയും നേരം ഞങ്ങളെ തഴുകി കടന്നു പോയ തിരകള്‍ക്കു പകരം അപ്പോള്‍ വന്നത് ഒരു കൂറ്റന്‍ തിരമാലയയിരുന്നു.
ജീവിതത്തില്‍ അന്നുവരെ ഇണപിരിയാ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആയിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ ആ തിരയിലും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.എല്ലാത്തിനും കാരണം ഞാനായിരുന്നു,എന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു അവരും,എനിക്ക് വാക്കുകള്‍ കിട്ടുന്നില്ല,എന്റെ കണ്ഠമിടറുന്നു.
ആദ്യമാദ്യം കടലിനോടു ചേരുമ്പോള്‍ ഒരു തരം ശ്വാസം മുട്ടല്‍ അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിലും,അല്പ സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അത് മാറിക്കിട്ടി.കൈകള്‍ കോര്‍ത്തു പിടിച്ച നിലയില്‍,ഒരുമിച്ച് പതിയെപ്പതിയെ ഞങ്ങള്‍ ആ കടലിനോട് അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നു..
ഓരോരുത്തരായി കൈകളിലെ പിടി അയഞ്ഞ്,അകന്നകന്നു പോകുന്നത് എനിക്കു കാണാമായിരുന്നു.അവസാനമായി പരസ്പരം ഒന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിയാന്‍ പോലും ഞങ്ങള്‍ക്കര്‍ക്കുമായില്ല.ഒരു ചുടു നിശ്വാസമോ,ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീരോ പോലും പൊഴിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ജീവശ്ചവമായി ഞാന്‍ അതെല്ലാം നോക്കി നിന്നു.
ഈ പറഞ്ഞതൊക്കെയും കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളില്‍ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളാണ്.കടലിന്റെ നിയമമനുസരിച്ച് നാളെയാണ് എന്റെ ദിനം.കരയില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ ഒന്നിനെയും കടലില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന പതിവ് കടലമ്മയ്ക്ക് ഇല്ലത്രെ.മൂന്നാം ദിനം അവര്‍ കരയ്ക്ക്‌ തന്നെ നമ്മളെ തിരിച്ചു നല്‍കും...!!!
ഈ അവസ്ഥയില്‍ നാളെ എന്നെ കാണുമ്പോള്‍ വീട്ടുകാര്‍ എന്നെ തിരിച്ചറിയുമോ??
മത്സ്യങ്ങള്‍ ഭക്ഷിച്ചു തീര്‍ത്ത വെറുമൊരു അസ്ഥിപഞ്ജരം മാത്രമാണ് ഞാനിപ്പോള്‍.പക്ഷെ ഉള്‍ക്കാഴ്ച കൊണ്ട് എനിക്കിപ്പോള്‍ പഴയതിനേക്കാള്‍ വ്യക്തമായി എല്ലാം കാണാം,കേള്‍ക്കാം,സംസാരിക്കാം.
എനിക്കു പുറകിലായി വളര്‍ന്നു വരുന്ന വലിയൊരു തലമുറയോട് എനിക്ക് വിളിച്ചു പറയണമെന്നുണ്ട് കടലില്‍ കുളിക്കുന്നതിന്റെ അപടകങ്ങളെപ്പറ്റി,അതു വാക്കുകളാല്‍ മനസ്സിലാക്കിതരുന്ന അമ്മമാരെ അനുസരിക്കാതിരിക്കുമ്പോള്‍ സംഭാവിക്കവുന്ന ദുരന്തത്തെപ്പറ്റി,പക്ഷെ പേരും,ആളും,അര്‍ത്ഥവും എല്ലാമെല്ലാം വിട്ടൊഴിഞ്ഞു പോയി,വെറുമൊരു *ബോഡി*മാത്രമായിപ്പോയ എന്നില്‍ നിന്നും ആരും തന്നെ ഒന്നും കേള്‍ക്കാന്‍ പോകുന്നില്ല,എനിക്കും സംഭവിച്ച ദുരന്തത്തില്‍ നിന്നും ആരും ഒന്നും പഠിക്കാനും പോകുന്നില്ല.ഒരുപക്ഷെ അങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍,ഈ കാര്യങ്ങളൊക്കെയും പുറം ലോകത്തോട്‌ വിളിച്ചു പറയണമെന്ന ആവേശത്തോടെ,എന്നാല്‍ ഒന്നു മിണ്ടാന്‍ പോലും കഴിയാതെ കടലിന്റെ ആഴങ്ങളിലാണ്ടു പോയ അനേകമനേകം എന്നെപോലെയുള്ള ആത്മാക്കളുടെ ദീന രോദനങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ ഇതിനു മുന്നേ കെട്ടേനെ,വീണ്ടും വീണ്ടും ഇതുപോലുള്ള ദുരന്തങ്ങളില്‍ പെടാതെ സ്വയം സൂക്ഷിച്ചേനെ....
വേദനയും സങ്ങടങ്ങളും എല്ലാം വിട്ടൊഴിഞ്ഞ്‌,രണ്ടു ദിവസത്തെ ജല വാസത്തിനു ശേഷം *മൂന്നാംപക്കം* കരയടിയാമെന്നുള്ള പ്രതീക്ഷകളുമായി ലക്ഷ്യ ബോധമേതുമില്ലാതെ കടലിനോപ്പം ഒഴുകുകയാണ് ഞാന്‍....!!!!
NB: പ്രചോദനം,ഈ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലെ പത്ര വാര്‍ത്തകള്‍..
Vivek
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക