ഇരുൾ

വേനലിനിടെ പെയ്യുന്ന മഴ മനസ്സ് നിറക്കേണ്ടതായിരുന്നു . പക്ഷെ എന്റെ ഉള്ളമപ്പോൾ എരിഞ്ഞമരുകയായിരുന്നു . ഇന്നലെ വരെ ശീതീകരിച്ച മുറിയിലെ സുഖവാസം അനുഭവിച്ച ഞാനിന്ന് തെരുവിൽ അന്തിയുറങ്ങുന്ന ഒരാളായി മാറിയിരിക്കുന്നു .

വയസ്സ് പതിനേഴ് ആയെങ്കിലും ഇരുട്ടിനെ ഭയമാണ് എനിക്ക് . ജീവിതമാകെ ഇപ്പോൾ ഇരുൾ മാത്രം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു . കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നത് കൊണ്ടാണോ എന്തോ കാഴ്ചയിലാകെ ഒരു മൂടൽ .

ബസ് സ്റ്റാൻഡിലെ ഒരു മൂലയിൽ ചുരുണ്ട് കിടക്കുന്നവർക്കിടയിൽ ഞാനും ചുരുണ്ടു കൂടി . മുൻപ് ഉമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ച ബസ്സ് കയറാൻ ഞാൻ ഈ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ വന്നിട്ടുണ്ട് . അന്നത്തെ പകൽ വെളിച്ചത്തിൽ കണ്ട കാഴ്ചകളല്ല ഇരുട്ടിന്റെ മറവിലിന്ന് കാണുന്നത് . മാന്യതയുടെ മുഖം മൂടികൾ അഴിച്ചു വെച്ച് സ്വരൂപം പ്രാപിക്കുന്ന സമയമാണിപ്പോൾ ഈ ഇരുട്ടിൽ .

ബസ് സ്റ്റാൻഡ് പാതി മയങ്ങിയിരിക്കുന്നു . ദീർഘ ദൂര ബസ്സുകൾക്ക് വേണ്ടി കത്ത് നിൽക്കുന്നവരുടെ തിരക്കുണ്ട് ചിലയിടത്തെങ്കിലും പൊതുവെ ശാന്തമാണ് അന്തരീക്ഷം . അങ്ങിങ്ങായി മുല്ല പൂവും ചൂടി ചെറു നാണത്തോടെ നിൽക്കുന്ന നിശാ സുരഭികളെ കാണാം . അവർ ചൂടിയ മുല്ല പൂ പോലെയാണ് അവരുടെ മുഖവും . വാടി കൊഴിയാറായെങ്കിലും അത് വക വെക്കാതെ തന്റെ ഇടപാടുകാർക്കായി കാത്തിരിക്കുകയാണ് അവർ . ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവരെ സമീപിക്കുന്നതും ചിലർ അവരെ എങ്ങോട്ടോ കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകുന്നതും കാണാം .

കാഴ്ചകൾ അത്രയും പുതുമ നിറഞ്ഞതും മനസ്സ് മടുപ്പിക്കുന്നതുമായിരുന്നു . പക്ഷേ തെരുവിൽ സ്ഥിരമായി അന്തിയുറങ്ങുന്നവർ ഇതിലൊന്നും ശ്രദ്ധ നൽകാതെ സുഖമായി ഉറങ്ങുകയാണ് .

ഉറക്കം വരുന്നില്ല . എങ്ങനെ ഉറങ്ങും .. മനസ്സ് ഉണർന്നിരിക്കയാണ് .. ഒരിക്കലും ഉറങ്ങാനാകാത്ത വിധം .. ഞാൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ... ചാരിയിരുന്നു വിങ്ങി കരയുന്ന എന്റെ തോളിൽ ഒരു കൈ അമർന്നപ്പോഴാണ് ഞാൻ ഞെട്ടി എണീറ്റത് ..

'' മോനെന്താ കരയാണോ ? ''

അയാൾ കയ്യിലെ തൂവാല കൊണ്ട് എന്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു . പ്രായം ഒരമ്പത് പിന്നിട്ട് കാണും . ജരാ നരകൾ ബാധിച്ചു ശോഷിച്ച ശരീരമുള്ള അയാളുടെ മുഖത്തു വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ അവശതകൾ കാണാം .

'' വിശക്കുന്നുണ്ടോ ?... എണീക്ക് .. നമുക്ക് അവിടെ പോയി വല്ലതും കഴിക്കാം ''

അയാളുടെ സ്നേഹ പൂർവ്വമായ ക്ഷണം നിരസിക്കാൻ എനിക്കായില്ല .തൊട്ടടുത്ത് കണ്ട തട്ടുകടയിലേക്ക് അയാൾ എന്നെ കൂട്ടി കൊണ്ട് പോയി വയറു നിറയെ ഭക്ഷണം വാങ്ങി തന്നു .

'' മോൻ ഇന്നിനി ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ കിടക്കേണ്ട ... ഞാൻ താമസിക്കുന്നത് തൊട്ടടുത്ത കെട്ടിടത്തിലാണ് . ഇന്നവിടെ തങ്ങാം .. ബസ് സ്റ്റാൻഡ് മോനെ പോലെ ഉള്ളവർക്ക് കിടക്കാൻ പറ്റിയ സ്ഥലമല്ല ''

ഒരു അപരിചിതനെ തീർത്തും അപരിചിത സാഹചര്യത്തിൽ കണ്ടതെങ്കിലും ഒന്നും ആലോചിക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഞാൻ അയാളെ അനുഗമിച്ചു . ചിന്തിക്കാനുള്ള മനസായികാവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല ഞാൻ ..

ഒരു ഇടുങ്ങിയ കൊച്ചു മുറി .. ഒരു ചെറിയ മേശയും ഒരു കട്ടിലും മാത്രം ഒതുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു . മുറികൾ പുസ്തകം കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു . മേശക്കു മേൽ മദ്യ കുപ്പിയും ഒരു ഗ്ലാസും വെള്ളം നിറച്ച മൺകൂജയും മാത്രം . കട്ടിലിലെ ഒരു വിരിപ്പെടുത്തു അയാൾ താഴെ വിരിച്ചു .

'' മോൻ ഇവിടെ കിടന്നോളു ... ''

അയാൾ കട്ടിലിൽ ചുരുണ്ടു കിടന്നു അൽപ സമയത്തിനകം കൂർക്കം വലിയുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി . കണ്ണും കാതും മനസ്സും മരവിച്ചിരിക്കുന്ന എനിക്കതൊന്നും പക്ഷേ കേൾക്കാനോ കാണണോ സാധിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല . ഉറക്കമെപ്പോൾ എന്നെ പിടി കൂടിയതെന്നോർമ്മയില്ല ... ഞാൻ ഉറങ്ങിയിരിക്കുന്നു .. മനസ്സിപ്പോൾ അൽപം ശാന്തമായിരിക്കുന്നു .

കാലിൽ എന്തോ തടയുന്നത് പോലെ .. വല്ല ഇഴ ജന്തുക്കളുമാണോ ?.. ഞെട്ടിയുണർന്നു ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ കാണുന്നത് അയാളുടെ കൈകൾ എന്നെ പുണരുന്നതാണ് . അതെ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അയാൾ മറ്റൊരു മനുഷ്യനാണ് . മുഖം മൂടി അഴിച്ചു വെച്ച് സ്വരൂപത്തിൽ വന്നവൻ . അയാളുടെ ഇoഗിതത്തിന് ഉപയോഗിക്കാനാണ് സ്‌നേഹം നടിച്ചു കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നത് .

അയാളേക്കാൾ ശക്തനാണ് ഞാൻ എന്നെനിക്ക് തോന്നി . അയാളെ തള്ളി മാറ്റി കതകു തുറന്നു ലക്ഷ്യമില്ലാതെ പുറത്തേക്കോടുമ്പോൾ മഴയുടെ ശക്തി കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .

മുന്നിലൊരു വലിയ ബോർഡ് വായിച്ചതും എന്റെ ഓട്ടത്തിന് വേഗത കുറഞ്ഞു '' യതീം ഖാന '' അതെ അനാഥകളെ സംരക്ഷിക്കുന്നയിടം . അന്യ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് വരെ ഒരു നേരത്തെ വിശപ്പടക്കാനും വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും വേണ്ടി വണ്ടി കയറുന്ന സനാഥരെങ്കിലും അനാഥരെ പോലെ ജീവിക്കുന്നവർ നിറയെ ഉണ്ടിവിടെ .

ഞാനും ഇന്നൊരു അനാഥനാണ് ... ഇന്നലെ വരെ സനാഥനായിരുന്നു .... ഉമ്മയുടെ കൈ തുമ്പിൽ പിടിച്ചു നടന്നവൻ .. ഉപ്പയുടെ സ്‌നേഹ വാത്സല്യങ്ങൾ ഏറ്റു വാങ്ങിയവൻ ... ഇന്നിപ്പോൾ ...

കുറച്ചു നാൾ മുൻപാണ് ആ സംഭവം നടന്നത് .. അന്നത് ഞാൻ കാര്യമാക്കിയില്ല ...

ഉമ്മ നിസ്കാര കുപ്പായം അണിഞ്ഞു നമസ്കരിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പോയി കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചത് എന്നിലെ കുസൃതി .. പക്ഷേ ഉമ്മ വീണ്ടും നമസ്കാരത്തിന് വേണ്ട അംഗ ശുദ്ധി വരുത്തുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും തോന്നിയില്ല ..

പക്ഷേ നാളുകൾക്കു ശേഷം എന്റെ എന്തോ ഒരു തീരുമാനത്തിന് ഉമ്മയുടെ അഭിപ്രായം വേണമെന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ രണ്ട് വിരലുകൾ നീട്ടി ഉമ്മയുടെ അടുക്കൽ ചെന്നു . രണ്ടിൽ ഒരു വിരലിൽ തൊടണം .. ആ വിരലിൽ ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച എന്റെ തീരുമാനവുമായി ഞാൻ മുനോട്ടു പോകും .
ഉമ്മയുടെ അടുക്കൽ ചെല്ലുമ്പോൾ ഉമ്മ നിസ്കരിക്കാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുകയാണ് ..

'' ഉമ്മച്ചീ ... ഇതിലൊരു വിരലിൽ തൊട്ടേ .... ഒരു സംഭവം ഉണ്ട് .. അതാ '' ഉമ്മയോട് ഞാൻ എന്റെ ആവശ്യം അറിയിച്ചു .

'' ഹേ ... ഞാൻ നിസ്കരിക്കാൻ നിക്കാണ് .. അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് തൊടാം ... ''

'' അതൊന്നും പറ്റില്ല .. ഇപ്പൊ തന്നെ വേണം ... വേഗം .. സമയം ഇല്ല .. ''

എന്റെ വാക്കുകൾ ഉമ്മ ചെവി കൊണ്ടില്ല .. നിസ്‍കാരം കഴിയുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കാനുള്ള ക്ഷമ എനിക്കില്ലാത്ത കൊണ്ട് ഞാൻ ഉമ്മയുടെ കൈകൾ പിടിച്ചു .

'' ഉമ്മച്ചി .. ഒന്ന് ജസ്റ്റ് തൊട്ടാൽ മതി ... വേഗം ഉമ്മച്ചീ ''

കൈ പിടിച്ചത് കാരണമാകാം ഉമ്മയുടെ മുഖം ചുവന്നു .

'' നിന്നോടല്ലേ പറഞ്ഞത് നിസ്കരിച്ചിട്ട് നോക്കാമെന്ന് .... പറഞ്ഞാലെന്താ മനസ്സിലാവില്ലേ എന്റെ വുളു മുറിക്കാനായി നീ .. ''

ഉമ്മ വീണ്ടും അംഗ ശുദ്ധി വരുത്താനായി ബാത്ത് റൂമിൽ പോകുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ അവസാനം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ മുഴങ്ങുകയായിരുന്നു .

'' എന്റെ വുളു മുറിക്കാനായി നീ ... ''

എന്താ ഉമ്മ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് . ഞാൻ അവരുടെ മകനല്ലേ .. ഞാൻ തൊട്ടാലെങ്ങനെ അവരുടെ വുളു മുറിയും .. മുൻപും ഉമ്മ രണ്ടാമത് അംഗ ശുദ്ധി വരുത്തുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട് .

മനസ്സിലൊരായിരം ചോദ്യങ്ങളുമായി മുന്നോട്ട് പോകവേ എനിക്ക് കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വ്യക്തമായി ... ഒരു അനാഥ ജന്മം ആയിരുന്നു ഞാനെന്ന സത്യം വൈകാതെ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു . മുൻപ് കേട്ട പല സംഭാഷണങ്ങളുടെയും അർഥം എനിക്കിപ്പോൾ മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കാം . അനാഥൻ . വളർത്തിയ മാതാവിന്റെ കരം സ്പർശിക്കാൻ പോലും അവകാശമില്ലാത്ത അനാഥൻ .

അവസാനം ചെന്നെത്തേണ്ട സഥലമാണിതെന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു . യതീം ഖാനയുടെ നാല് ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ അഭയം തേടി ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു .

******** സസ്നേഹം ഹഫി ഹഫ്സൽ ********