ഇനി ഈ വീട്ടുജോലി വയ്യ !! മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല... എത്ര ജോലി ചെയ്താലും തൃപ്തി വരാത്ത അറബിയും ഭാര്യയും..... മനസ്സിനു സന്തോഷമില്ലാതെ ഇങ്ങനെ ജോലി ചെയ്യാൻ വയ്യ... ഇനിയുള്ള കാലം ഇക്കയുടെയും മക്കളുടെയും കൂടെ നാട്ടിൽ... എത്രാന്നു വെച്ചാ ഇക്ക അവിടെ കിടന്നു കഷ്ടപ്പെടുക.... പെൺകൊച്ചൊന്നു വളർന്നു വരികയാ... ഇനി അവക്കു വാപ്പായുടെ തുണ മാത്രം പോരാ.....
ആമിന വിമാന ടിക്കറ്റ് ഒന്നും കൂടി എടുത്തു നോക്കി... നാളെ വൈകിട്ട് 6 നു തന്നെയാണ് ഫ്ലൈറ്റ്.... അസ്ഹർ നിസ്ക്കാരത്തിനു ശേഷം ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങണം.. ഒരു പാട് തവണ പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആ കുന്ത്രാണ്ടത്തിൽ കേറുമ്പോളൊരു അങ്കലാപ്പാ.... അതെപ്പോളും പറയും... ഒരു വിധത്തിൽ പെട്ടിയൊക്കെ കെട്ടിവച്ചു.... താഴെ വീട്ടിലെ വല്യുമ്മാ യ്ക്ക് കോടാലി തൈലം കൊണ്ടു കൊടുക്കണമെന്ന് കഴിഞ്ഞ തവണ ചെന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞതാ .... അതു വാങ്ങാൻ മറന്നു.. വയസ്സായ തള്ളയോടു ഇനി എന്തു പറയുമോ എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട്.... ആമിനാ അറബി വീട്ടിലെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.....
എല്ലാ പ്രവാസികളേയും പോലെ ആമിനയ്കും അന്നുറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... രണ്ടു കൊല്ലങ്ങൾക്കു ശേഷം നാട്ടിലേക്ക് പോകുകയല്ലെ.... ജീവിത പ്രാരാബ്ദങ്ങൾക്കിടയിൽ 33) o വയസ്സിലായിരുന്നു വിവാഹം.... രണ്ടു കൊല്ലം കൂടുമ്പോൾ 30 ദിവസം അവധി:... ഇനിയൊരു മടങ്ങി വരവില്ലല്ലോ അതു തന്നെ സമാധാനം.... ഉറക്കം വരാതെ പലതും ആലോചിച്ച് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.... നന്നായി ചൂടെടുക്കുന്ന പോലെ... ഓർമ്മകളുടെ വേലിയേറ്റങ്ങൾ എപ്പോളോ ആമിനാ യെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ഒഴുക്കി കൊണ്ടുപോയി....
ഇത്തവണത്തെ നാട്ടിൽ പോക്ക് വ്യത്യസ്തമായി ആമിനായ്ക്ക് തോന്നി.. സഹപ്രവർത്തകരായ ഇൻഡോനേഷ്യൻ വനിതകൾ വാ വിട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് എന്നെ യാത്രയയക്കുന്നത്... പരിചയമില്ലാത്ത കുറെയാളുകളുമുണ്ട് ആ കൂട്ടത്തിൽ '....
വിമാനയാത്ര ഇത്തവണ വല്യ കുഴപ്പമായി തോന്നുന്നില്ല... വിശപ്പില്ലാത്തതിനാൽ ഒന്നും കഴിച്ചില്ല, എത്രയും പെട്ടെന്നങ്ങ് നാടെത്തിയ മതിയായിരുന്നു...
കൃത്യം സമയത്തു തന്നെ വിമാനം ലാൻഡ് ചെയ്തു.. തന്നെ കൂട്ടാൻ ബന്ധുക്കൾ വന്നിട്ടുണ്ട്... കുറെ നാളിനു ശേഷം കാണുന്നതു കൊണ്ടാകാം... എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറയുന്നത് കാണാമായിരുന്നു....
വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല. എല്ലാവരും എന്തോ ആലോചനയിൽ ആണെന്നു തോന്നുന്നു.... ഇക്ക എയർ പോര്ട്ട് മുതൽ തോളത്തു കിടക്കുന്ന തോർത്തുമുണ്ട് കടിച്ചു പിടിച്ചൊരൊറ്റയിരുപ്പാ.... എന്താ കാര്യമെന്നു ചോദിച്ചിട്ട് ആരും വ്യക്തമായി ഒന്നും പറയുന്നതുമില്ല..
വീടിനടുത്തെത്താറായിരിക്കുന്നു റോഡിലൂടെ ആളുകൾ കൂട്ടമായി പോകുന്നുണ്ട്.... വണ്ടിയിലേക്ക് എത്തി നോക്കിയും ,അതിന്റെ വേഗത്തിൽ അതിനെ പിന്തുടർന്നും ആളുകൾ.. ഇവർക്കിതെന്തു പറ്റി... ആമിനായ് ക് നാണം തോന്നി... ഇതിനു മുമ്പ് ഗൾഫിൽ നിന്നും ആരും വരുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ... മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു..
വീടിനു മുമ്പിൽ പന്തൽ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു... ആ മിനായ്ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ആളുകൾ ഓടി കൂടുന്നു... എന്താണെന്ന് പിടി കിട്ടുന്നില്ല...ആളുകൾ തന്നെ എടുത്തു കൊണ്ട് പന്തലിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുകയാണ്.. ആമിനാ കുതറി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... സാധിക്കുന്നില്ല.... ആമിനാ തന്റെ ശരീരത്തേക്ക് നോക്കി .... തന്നെവെള്ള തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ് . കാലിന്റെ തള്ളവിരലുകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടി കെട്ടിയിരിക്കുന്നു.... ബന്ധുക്കൾ ഉറക്കെ നിലവിളിക്കുന്നത് ആമിനായ്ക്ക് കേൾക്കാം.. പക്ഷെ തിരികെ പറയാൻ സാധിക്കുന്നില്ല... അപ്പോൾ താൻ ആഗ്രഹിച്ചതൊന്നും നടന്നില്ലെ.... ഇനിയുള്ള വിശ്രമം ഇത്തരത്തിലായിരുന്നോ.......... അതെ ആമിനായുടെ വിശ്രമം ഇനി ഇങ്ങനെയാണ്....
ഈ കഴിഞ്ഞ മാസം സൗ ദിയിൽ ഹൃദയാഘാതം മൂലം മരണമടഞ്ഞ പ്രീയ സഹോദരക്ക് ആദരാഞ്ജലി...
By:
ആമിന വിമാന ടിക്കറ്റ് ഒന്നും കൂടി എടുത്തു നോക്കി... നാളെ വൈകിട്ട് 6 നു തന്നെയാണ് ഫ്ലൈറ്റ്.... അസ്ഹർ നിസ്ക്കാരത്തിനു ശേഷം ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങണം.. ഒരു പാട് തവണ പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആ കുന്ത്രാണ്ടത്തിൽ കേറുമ്പോളൊരു അങ്കലാപ്പാ.... അതെപ്പോളും പറയും... ഒരു വിധത്തിൽ പെട്ടിയൊക്കെ കെട്ടിവച്ചു.... താഴെ വീട്ടിലെ വല്യുമ്മാ യ്ക്ക് കോടാലി തൈലം കൊണ്ടു കൊടുക്കണമെന്ന് കഴിഞ്ഞ തവണ ചെന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞതാ .... അതു വാങ്ങാൻ മറന്നു.. വയസ്സായ തള്ളയോടു ഇനി എന്തു പറയുമോ എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട്.... ആമിനാ അറബി വീട്ടിലെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.....
എല്ലാ പ്രവാസികളേയും പോലെ ആമിനയ്കും അന്നുറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... രണ്ടു കൊല്ലങ്ങൾക്കു ശേഷം നാട്ടിലേക്ക് പോകുകയല്ലെ.... ജീവിത പ്രാരാബ്ദങ്ങൾക്കിടയിൽ 33) o വയസ്സിലായിരുന്നു വിവാഹം.... രണ്ടു കൊല്ലം കൂടുമ്പോൾ 30 ദിവസം അവധി:... ഇനിയൊരു മടങ്ങി വരവില്ലല്ലോ അതു തന്നെ സമാധാനം.... ഉറക്കം വരാതെ പലതും ആലോചിച്ച് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.... നന്നായി ചൂടെടുക്കുന്ന പോലെ... ഓർമ്മകളുടെ വേലിയേറ്റങ്ങൾ എപ്പോളോ ആമിനാ യെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ഒഴുക്കി കൊണ്ടുപോയി....
ഇത്തവണത്തെ നാട്ടിൽ പോക്ക് വ്യത്യസ്തമായി ആമിനായ്ക്ക് തോന്നി.. സഹപ്രവർത്തകരായ ഇൻഡോനേഷ്യൻ വനിതകൾ വാ വിട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് എന്നെ യാത്രയയക്കുന്നത്... പരിചയമില്ലാത്ത കുറെയാളുകളുമുണ്ട് ആ കൂട്ടത്തിൽ '....
വിമാനയാത്ര ഇത്തവണ വല്യ കുഴപ്പമായി തോന്നുന്നില്ല... വിശപ്പില്ലാത്തതിനാൽ ഒന്നും കഴിച്ചില്ല, എത്രയും പെട്ടെന്നങ്ങ് നാടെത്തിയ മതിയായിരുന്നു...
കൃത്യം സമയത്തു തന്നെ വിമാനം ലാൻഡ് ചെയ്തു.. തന്നെ കൂട്ടാൻ ബന്ധുക്കൾ വന്നിട്ടുണ്ട്... കുറെ നാളിനു ശേഷം കാണുന്നതു കൊണ്ടാകാം... എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറയുന്നത് കാണാമായിരുന്നു....
വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല. എല്ലാവരും എന്തോ ആലോചനയിൽ ആണെന്നു തോന്നുന്നു.... ഇക്ക എയർ പോര്ട്ട് മുതൽ തോളത്തു കിടക്കുന്ന തോർത്തുമുണ്ട് കടിച്ചു പിടിച്ചൊരൊറ്റയിരുപ്പാ.... എന്താ കാര്യമെന്നു ചോദിച്ചിട്ട് ആരും വ്യക്തമായി ഒന്നും പറയുന്നതുമില്ല..
വീടിനടുത്തെത്താറായിരിക്കുന്നു റോഡിലൂടെ ആളുകൾ കൂട്ടമായി പോകുന്നുണ്ട്.... വണ്ടിയിലേക്ക് എത്തി നോക്കിയും ,അതിന്റെ വേഗത്തിൽ അതിനെ പിന്തുടർന്നും ആളുകൾ.. ഇവർക്കിതെന്തു പറ്റി... ആമിനായ് ക് നാണം തോന്നി... ഇതിനു മുമ്പ് ഗൾഫിൽ നിന്നും ആരും വരുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ... മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു..
വീടിനു മുമ്പിൽ പന്തൽ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു... ആ മിനായ്ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ആളുകൾ ഓടി കൂടുന്നു... എന്താണെന്ന് പിടി കിട്ടുന്നില്ല...ആളുകൾ തന്നെ എടുത്തു കൊണ്ട് പന്തലിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുകയാണ്.. ആമിനാ കുതറി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... സാധിക്കുന്നില്ല.... ആമിനാ തന്റെ ശരീരത്തേക്ക് നോക്കി .... തന്നെവെള്ള തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ് . കാലിന്റെ തള്ളവിരലുകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടി കെട്ടിയിരിക്കുന്നു.... ബന്ധുക്കൾ ഉറക്കെ നിലവിളിക്കുന്നത് ആമിനായ്ക്ക് കേൾക്കാം.. പക്ഷെ തിരികെ പറയാൻ സാധിക്കുന്നില്ല... അപ്പോൾ താൻ ആഗ്രഹിച്ചതൊന്നും നടന്നില്ലെ.... ഇനിയുള്ള വിശ്രമം ഇത്തരത്തിലായിരുന്നോ.......... അതെ ആമിനായുടെ വിശ്രമം ഇനി ഇങ്ങനെയാണ്....
ഈ കഴിഞ്ഞ മാസം സൗ ദിയിൽ ഹൃദയാഘാതം മൂലം മരണമടഞ്ഞ പ്രീയ സഹോദരക്ക് ആദരാഞ്ജലി...
By:
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക