കല്ലറകൾക്കിടയിലൂടെ

ആത്മാവുണരുന്ന രാത്രികൾ
പാലപ്പൂവിന്റെ പരിമളത്താൽ
ശവക്കല്ലറയാകെ 
മുഖരിതമാക്കിയ ദിനങ്ങൾ
കുഴിമാടങ്ങൾക്കുമീതെ കള്ളിമുള്ളൂം റോസ്സും
കഥപറഞ്ഞിരിക്കുന്നു
ഇളംകാറ്റിന്റെ കരസ്പർശത്താൽ
കള്ളിച്ചെടി ഇടംകയ്യാൽമുഖം മറച്ചു
മരിച്ചവന്റെ ചോരയൂറ്റിവളർന്നെങ്കിലും
ചെറുകാറ്റേറ്റവൾ തരളിതയായി
കല്ലറകൾക്കിടയിലൂടെ ഞാൻ നടന്നു
കല്ലറകളോരോന്നിനും
ഓരോരോ മോഡിയാണ്
സമ്പന്നൻ മാർബിൾ
കഷ്ണങ്ങളാലൊരുക്കിയ തട്ടിലും
ദരിദ്രൻ തൊട്ടുതാഴെ പുതച്ച പുതുമണ്ണിലും
ഞാനവയിലേക്ക്നോക്കി നിന്നു
വിചിത്രമായിരിക്കുന്നവ മരണക്കിടക്കിയിലും വകഭേദം
ഇരുവരും നേടിയതെന്ത്?
ഒരു നിമിഷം എന്റെ കണ്ണുകൾ
ദൂരെയൊരു ശവക്കല്ലയിലേക്കുടക്കി
ശിലാരൂപം കണക്കെ മുഖത്തോടുമുഖം നോക്കിനിൽക്കുന്നൊരാൾക്കൂട്ടം
അല്ല ആത്മാക്കൾ
ജിജ്ഞാസയോടെ അവർക്കടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു
അവരറിയാതെ അവരിലേക്ക്
എന്റെ നയനങ്ങളിറക്കി

സ്വത്തിനുവേണ്ടി തർക്കിച്ച
മക്കൾക്കിടയിൽ കിടന്ന്
ശ്വാസം മുട്ടിമരിച്ചൊരച്ഛൻ

കാമത്തിന്റെ പേപ്പട്ടികൾ
കടിച്ചുകുടഞ്ഞ കൊച്ചനുജത്തി
വിദ്യാഭ്യാസം കച്ചവടമായപ്പോൾ
പഠനത്തിന് വഴിതെളിയാതെ
പാതിവഴിയിൽ ജീവിതമവസാനിപ്പിച്ച
വിദ്യാർത്ഥികൾ
നഷ്ടപ്പെടുന്ന പ്രണയമോർത്ത്
ഒരേകയറിൽ ജീവൻ ത്യചിച്ച കമിതാക്കൾ
ഏവരുടെയും കണ്ണിൽ പുതിയപ്രതീക്ഷ
ഒരിക്കൽക്കൂടി പുനഃർജനിക്കാൻ
മനുഷ്യനായി അല്ലെന്നുമാത്രം
വിഷാദങ്ങൾ ഉറഞ്ഞുകൂടിയ ലോകമാണ് മരണാന്തരങ്ങളിൽ
എനിക്കും നിനക്കും കാത്തുകിടക്കുന്നത്

അതാ അവിടെയൊരാൾക്കൂട്ടം
എന്നിലെ ചിന്തകൾ പാഞ്ഞു
നയനങ്ങൾ കഥപറയുമൊരൂ
ആത്മക്കൂട്ടങ്ങളിലേക്ക്
കള്ളിമുള്ളും,റോസ്സും വകഞ്ഞ്
ശവക്കല്ലറയിലൂടെ
മറ്റൊരു ശവക്കല്ലറയിലേക്ക്

By: Vinod Kollengod