വെളുത്ത സർപ്പം

വെളുത്ത സർപ്പം

*****************

ആരൊക്കെയോ അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ചു, ഉമ്മറവാതിലിനരികിൽ കൊണ്ടുനിർത്തിയപ്പോൾ സാംബ്രാണി തിരിയുടെയും കർപ്പൂരത്തിന്റെയും മനം മടുക്കുന്ന ഒരു സുഗന്ധമായിരുന്നു. നിലവിളക്കിനടുത്തായി വെള്ള പുതച്ചു കിടത്തിയിരിക്കുന്ന ആ ശരീരത്തെ അവൾ ഒന്ന് നോക്കി. 
ആരോ വിളിച്ചു.

"മോളേ... "

അവർ അവളെ ഇറുകെ പിടിച്ചു.
ആരൊക്കെയോ പതിയെ പതിയെ പറയുന്നുണ്ട്.

"എങ്ങനെ ഇരുന്ന മനുഷ്യനാണ്.. അവനു വിഷം കഴിക്കേണ്ട എന്ത് പ്രശ്‌നമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് ?"

പല ചോദ്യങ്ങളുമായി കൂടി നിന്നവർ അടക്കം പറഞ്ഞു. അവളെ വീണ്ടും ആ മുറിയ്ക്കകത്തു കൊണ്ട് ഇരുത്തി. കട്ടിലിൽ മയങ്ങി കിടക്കുന്ന സ്ത്രീ പതുക്കെ ഏങ്ങലടിച്ചു വിളിക്കുന്നുണ്ട്.

"എന്റെ രാജേട്ടാ... "

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കട്ടിലിനരികിൽ ചാരി ഇരുന്നു. ആ മുറിയിൽ കയറി വരുന്നവർ സഹതാപത്തോടെ സ്വകാര്യമായി പറയുന്നുണ്ട്.

"ഇവൾക്കും മോൾക്കും ആരുമില്ലാതായല്ലോ ?"

അങ്ങേയപ്പുറത്തു മാവിന്റെ കൊമ്പ് മുറിക്കപ്പെട്ടു. പുറത്തു തകർത്താടുന്ന മഴ, ചില കറുത്ത കുടകൾ ജനാലയ്ക്കരികിൽ ആ രണ്ടുപേരെയും എത്തി നോക്കി.

"രാജേട്ടന്റെ മോളു ഇപ്പോൾ നഴ്സിംഗ് കഴിഞ്ഞാരുന്നോ ?"

"അവസാന വർഷം ആയിരുന്നു. എക്സാം കഴിഞ്ഞിട്ട് വന്നു നിക്കുവാരുന്നു..... "

ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ പലരും വെള്ളവുമായി വന്നു. അവൾ വേണ്ടാതെ നിരസിച്ചു.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു മനംമടുക്കുന്ന രൂക്ഷമായ പച്ച മാംസത്തിന്റെ ദുർഗന്ധം ആ മുറിയിൽ ആഞ്ഞടിക്കുമ്പോൾ അവൾ തന്റെ ഉദരത്തെ തടവി.

"മരിച്ചത് എന്റെ അച്ഛനായിരുന്നു.... "
"ഞാൻ കൊന്നത് നിന്റെ അച്ഛനെയും...... "

Reshma S. Devan