മുറിവുകൾ

മുറിവുകളെക്കാളൂം
വേദനത്തോന്നിതുടങ്ങിയത്
മനസ്സിനേറ്റ മുറിവുകളായിരുന്നു
കഥകൾ പറഞ്ഞും
തോളോടുചേർന്നും
നടന്ന സുഹൃത്ത്
ഏതു നിസ്സഹായവസ്ഥയിലും
കൂട്ടുണ്ടാവുന്നു പറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിച്ച്
ഒടുവിൽ എനിക്കുമുമ്പേ വിട പറഞ്ഞ ദുരിതദിനത്തെയോർത്ത്

യൗവ്വനത്തിൻ പടിവാതിലിൽ
എനിക്കൊപ്പമായ് നടന്നവൾ
പ്രണയമെന്ന മൂന്നക്ഷരങ്ങൾക്ക്
ത്രീവൃാനുപൂതിപകർന്നവൾ
പ്രണയം വെറും കെട്ടുകഥയായ് വിട്ട്
മറ്റൊരാളിൻ കൈപിടിച്ച്
എന്നിലേക്കൊരു കള്ളനോട്ടമെറിഞ്ഞ്
പടിയിറങ്ങിയ നിമിഷങ്ങളെയോർത്ത്

പാതിരാവിൽ പെയ്ത പുതുമഴയാൽ
പനിച്ചൂടിൻ വിറകൊണ്ട്
വീട്ടിലേക്കുചെന്നനേരം
അപരനുപാലൂട്ടി കാമദാഹം
ശമിപ്പിച്ച വാമഭാഗത്തിൽ
പെരുങ്കളിയാട്ടമോർത്ത്

ഒടുവിൽ എല്ലാമുപേക്ഷിച്ച്
തെരുവിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ
കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നത്
പാതിവയർനിറച്ച തൂലികയും
അക്ഷരങ്ങളില്ലാത്ത കണക്കുപുസ്തകവുമായിരുന്നു
മുറിവുകൾകോർത്തിണക്കിയൊരു
ഞാനൊരു കവിതയെഴുതി
ശരീരത്തിനേറ്റമുറിവുകളെക്കാളും
വേദനത്തോന്നിതുടങ്ങിയത്
ഈ മനസ്സിനേറ്റമുറിവുകളായിരുന്നു

വിനോദ് കൊല്ലങ്കോട്