മുന്‍ജന്മ പുണ്യമാണ്

'' അവളിത് മനപ്പൂര്‍വ്വം ചെയ്തതാ ... എനിക്കൊറപ്പാ ''

ഹോസ്പിറ്റലില്‍ നിന്നും ഡിസ്ചാര്‍ജ്ജ് ആയപ്പോള്‍ കിട്ടിയ ബില്ലുകള്‍ ഓരോന്നായ് നോക്കുകയായിരുന്ന അരുണ്‍ അമ്മയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് കാതോര്‍ത്തു

'' ആ കുട്ടീനെ അവള് വേണംന്ന് വച്ച് തന്ന്യാ ഇല്യാതാക്കീത് ... പ്രസവിച്ചാ സൗന്ദര്യം ഇല്യാണ്ടാവും ലോ ... അല്ലെ ...

എന്തിനാ അവളെ പറയണത് ... അവള് എന്ത് കാണിച്ച് കൂട്ട്യാലും അവനൊരക്ഷരം മിണ്ടില്യ ...അവള് പറയുന്നതാണല്ലോ അവനിപ്പോ വേദവാക്യം ... അച്ചിക്കോന്തന്‍ ''

അമ്മ അടക്കി പിടിച്ച തന്‍റെ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യം മുഴുവനും സന്ദര്‍ഭം കിട്ടിയപ്പോള്‍ പുറത്ത് കാണിക്കുകയാണെന്ന് അരുണ്‍ ന് മനസിലായി

'' അവള്‍ക്കറിയാം അവള്‍ടെ വേഷംകെട്ട് ഇവിടെ നടക്കുംന്ന് ... എന്ത് ചെയ്താലും സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്ത് കൂടെ നില്‍ക്കാന്‍ ഏട്ടനുണ്ടല്ലോ ...
അതിന്‍റെ അഹങ്കാരാ അവള്‍ക്ക് ... അതന്നെ ''

പെങ്ങള്‍ ... ഭാമയാണ് അത് പറഞ്ഞത്

എല്ലാം കാതോര്‍ത്ത് കേട്ട് നിന്ന അരുണ്‍ പതിയെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി ... ചാരുവിനെ .... കട്ടിലില്‍ ഇരിക്കുകയാണ് അവള്‍

തേങ്ങല്‍ പുറത്ത് വരാതിരിക്കാന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ കടിച്ച് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു ... കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞ് തൂവുന്നുണ്ട് ...

അരുണ്‍ ജനലഴികളിലൂടെ നിന്നിടത്ത് നിന്ന് തന്നെ ഒന്ന് തല നീട്ടി നോക്കി

അമ്മയും ഭാമയും മാറിമാറി പറയുന്നുണ്ട് ...
ചാരുവിന്‍റെ കുറ്റങ്ങള്‍ ഒന്നൊന്നായി

ഇറയത്തെ കസേരയില്‍ എല്ലാം കേട്ടിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നു തന്‍റെ അച്ഛന്‍

ഉമ്മറത്തെ തിണ്ണയോട് ചേര്‍ന്ന് തലയും താഴ്ത്തി പിടിച്ച് നില്‍ക്കുന്നുണ്ട് ചാരുവിന്‍റെ അച്ഛന്‍ ...
ഹോസ്പിറ്റലില്‍ നിന്നും ഡിസ്ചാര്‍ജ്ജ് ആയപ്പോള്‍ മകളെ കൊണ്ട് വിടാന്‍ കൂടെ പോന്നതാണ് ആ പാവം

മകള്‍ വലത് കാല്‍ വച്ച് കയറി വന്ന വീട് ...
ഇനിയുള്ള കാലം അവള്‍ ജീവിച്ച് തീര്‍ക്കേണ്ടത് ഇവിടെയാണ് ... അത്കൊണ്ട് ഈ വീട്ടിലുള്ളവര്‍ പറയുന്നതെന്തും കേട്ട് നില്‍ക്കാന്‍ താന്‍ ബാദ്ധ്യസ്ഥനാണ് എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു ചാരുവിന്‍റെ അച്ഛന്‍റെ നില്‍പ്

ചാരുവും താനുമായുള്ള വിവാഹം ... വീട്ടുകാര്‍ തമ്മില്‍ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചത് തന്നെയായിരുന്നു ...
വിവാഹം കഴിഞ്ഞ ആദ്യ നാളുകളിലൊന്നും വല്യ കുഴപ്പമുണ്ടായിരുന്നില്ല

പക്ഷെ .... മകന്‍ ' തന്നേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ഭാര്യയെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് ' എന്ന് അമ്മ ചിന്തിച്ച് തുടങ്ങിയിടത്ത് പ്രശ്നങ്ങള്‍ ആരംഭിക്കുകയായിരുന്നു .... അമ്മയെ പറഞ്ഞ് തിരിപ്പിക്കാനായ് ഭാമയും

പക്ഷെ .... അമ്മയോ ഭാമയോ എന്ത് പറഞ്ഞാലും ചാരു തിരിച്ചൊന്നും പറയുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ല ...
എന്തിന് .... തന്നോട് പോലും അവരെ കുറിച്ച് അവളൊന്നും പറയാറില്ല

ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും അങ്ങനെ നീങ്ങുന്നതിനിടയിലാണ് ചാരു ഗര്‍ഭിണി ആയത് ..

വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് മാസത്തിനുള്ളില്‍ ഗര്‍ഭിണിയായത് എന്ത്കൊണ്ടോ ചാരുവിന് ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല

'' അരുണേട്ടാ .... ഇത്രേം പെട്ടന്ന് നമുക്കൊരു കുഞ്ഞു വേണോ ''

ഒരല്‍പം അനിഷ്ടത്തോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു

'' വേണം ... ഇപ്പോ ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായാല്‍ എന്താ കുഴപ്പം .... നോക്ക് ചാരൂ ... സന്താനഭാഗ്യം ദൈവം എല്ലാര്‍ക്കും കൊടുക്കണ ഒന്നല്ലാട്ടോ ... ദൈവം തന്നതിനെ വേണ്ടെന്ന് പറയാനുള്ള യോഗ്യത നമുക്കില്ല .... ആണായാലും പെണ്ണായാലും രണ്ട് കൈയ്യും നീട്ടി അങ്ങട് സ്വീകരിക്കാ ... ''

അന്ന് താനവളോട് പറഞ്ഞു ....

പതിയെ പതിയെ ഏതൊരു സ്ത്രീയേയും പോലെ തന്‍റെ വയറ്റില്‍ കുരുത്ത ജീവനെ അവളും നെഞ്ചിലേറ്റി ....

പക്ഷേ .... വിധി മറ്റൊന്നായിരുന്നു ....
ദൈവം തന്നത് ദൈവം തന്നെ തിരിച്ചെടുത്തു

ചാരുവിന്‍റെ അശ്രദ്ധയാണ് കുഞ്ഞ് നഷ്ടപെടാന്‍ കാരണമെന്ന് അമ്മയുടെ കുറ്റം ചാര്‍ത്തല്‍ ...
അവളുടെ ഇഷ്ടക്കേട് അമ്മ എങ്ങിനേയോ അറിഞ്ഞിരുന്നു .... കുഞ്ഞിനെയവള്‍ മന:പൂര്‍വ്വം ഇല്ലാതാക്കിയതാണ് എന്നാണ് അമ്മ വിശ്വസിക്കുന്നത്

അമ്മയുടേയും ഭാമയുടേയും ശബ്ദം ഉമ്മറത്ത് നിന്നും പിന്നേയും ഉയര്‍ന്ന് കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട്

അരുണ്‍ ബില്ലുകളെല്ലാം ഒന്ന്കൂടി നോക്കി തിരികെ കവറില്‍ തന്നെ വച്ചു ... പിന്നെ മുറിയില്‍ നിന്നും നേരെ ഉമ്മറത്തേക്ക് ചെന്നു

'' ഭാമേ .... നിന്‍റെ കുട്ട്യോള് എപ്പഴാ
സ്കൂള് വിട്ട് വര്വാ ''

അരുണ്‍ ഭാമയുടെ മുന്നില്‍ വന്ന് നിന്ന് ചോദിച്ചു

'' അവര് വരുമ്പോ നാല്മണി കഴിയും ഏട്ടാ ...
ന്തേ ... ''

'' നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് .... വേഗം പോയി കുട്ട്യോള് വരുമ്പോഴേക്കും അവര്‍ക്കിഷ്ടള്ളത് എന്താണെന്ന് വച്ചാ ഉണ്ടാക്കി വയ്ക്ക് ....
ഉം ... വേഗം പൊയ്ക്കോ .... ഇവിടത്തെ കാര്യങ്ങള് നോക്കാന്‍ ഞാന് ണ്ട് ''

'' ഏട്ടനെന്താ എന്നെ ഇറക്കി വിട്വാ '' ഭാമയുടെ സ്വരത്തില്‍ ദേഷ്യം കലര്‍ന്നിരുന്നു

'' ഇറക്കി വിടല്ല ... മേലില്‍ ഇവിടെ വന്ന് ആവശ്യല്യാത്ത കാര്യങ്ങളില്‍ തലയിട്ട് അമ്മയെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് കുത്തി തിരുപ്പിച്ചാ ...
അടിച്ച് നിന്‍റെ കരണം ഞാന്‍ പൊകയ്ക്കും ...
പറഞ്ഞേക്കാം ''

അരുണ്‍ ചൂണ്ട് വിരല്‍ ആട്ടി കൊണ്ട് ദേഷ്യത്തോടെ ഭാമയോട് പറഞ്ഞു

'' അപ്പോ എനിക്കീ വീട്ടില് ഒരവകാശോം ഇല്യേ ..
ഞാനൊന്നും പറയാന്‍ പാടില്യേ ഇവിടെ ''

ഭാമയ്ക്ക് ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒരുമിച്ച് വന്നു

'' നിന്നെ കെട്ടിച്ച് കൊടുത്ത ഒരു വീടില്യേ ...
നീ പോയി ആദ്യം അവിടത്തെ കാര്യങ്ങള് നോക്ക് ..
എന്നിട്ടാവാം ഇവിടെ വന്ന്ള്ള കാര്യന്വേഷണം ...

പിന്നെ നിനക്കിവിടെ ഇള്ള അവകാശം ...
നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ... പോവുമ്പോ കൂടെ അച്ഛനേം അമ്മേനേം കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോ ...

അവരില്‍ നിന്നേക്കാള്‍ അവകാശം എനിക്കാണെന്ന് എന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നോ ...
അന്നവരെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്ന് ആക്കിയാല്‍ മതി ... എന്തേയ് ...''

അരുണ്‍ ചോദ്യഭാവത്തില്‍ ഭാമയെ നോക്കി

'' ഹും '' അരുണിനെ ദേഷ്യത്തില്‍ ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് അവളകത്തേക്ക് പാഞ്ഞ് പോയി ...
നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം ഹാന്‍റ്ബാഗും തോളില്‍ ഇട്ട് അവള്‍ പുറത്തിറങ്ങി

''ഞാന്‍ പോവാ അമ്മേ .. '' എന്നും പറഞ്ഞ് അവള്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങി

'' എന്‍റെ ഏട്ടന്‍ ഇങ്ങനെ ഒരു പെണ്‍കോന്തന്‍ ആവുംന്ന് സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും
ഞാന്‍ കരുതീല്യ ''

നടക്കുന്നതിനടയില്‍ അവള്‍ പിറുപിറുത്തു

'' നീ ആദ്യം അളിയനെ നിന്‍റെ സാരിത്തൂമ്പീന്ന് അഴിച്ച് വിട് .... എന്നിട് മതി എന്നെ പെണ്‍കോന്തനെന്ന് വിളിക്കുന്നത് ''

അരുണ്‍ അവള്‍ കേള്‍ക്കാനായി
ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു

എല്ലാം കേട്ട് നിന്ന തന്‍റെ അച്ഛന്‍റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിയുന്നത് അരുണ്‍ കണ്ടു

'' നീയെന്തിനാ ഇപ്പോ അവളെ വിഷമിപ്പിച്ചത് ...
അവള് എന്ത് തെറ്റാ പറഞ്ഞത് ''

മകള്‍ വേദനിച്ചത് ഇഷ്ടപെടാതെ ആ അമ്മ മകന് നേരെ തിരിഞ്ഞു

'' അമ്മ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ബഹളം വയ്ക്കുന്നത് ..
ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇനി കുട്ട്യോള് ഇണ്ടാവില്യ എന്നെങ്ങാനും ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞോ ... ഇല്ലല്ലോ ...

ദൈവം തന്നത് ദൈവം തിരിച്ചെടുത്തു ...
അങ്ങനെ കരുത്യാ പോരെ ... അമ്മേ ''

'' നീ മിണ്ടരുത് .... നീ അല്ലെങ്കിലും അവള്‍ടെ ഭാഗത്തേ നില്‍ക്കൂ ... കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞോട് കൂടി നിനക്ക് അവളെ മാത്രല്ലെ വേണ്ടു ... അച്ഛനും അമ്മേം വേണ്ട .... കൂടപ്പിറപ്പും വേണ്ട ...

നീ അവള്‍ടെ സാരിത്തുമ്പില്‍ തൂങ്ങി തന്നെ നടന്നോ ''

കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച് കൊണ്ട് അരുണിനോട് അവര്‍ പറഞ്ഞു

'' അതെ .... ഞാനവളുടെ സാരിത്തുമ്പില്‍ തൂങ്ങി തന്ന്യാ നടക്കണത് .... ഞാന്‍ താലി കെട്ടിയ പെണ്ണിന്‍റെ സാരിത്തുമ്പില്‍ അല്ലെ തൂങ്ങി നടക്കണത് .... അല്ലാതെ നാട്ടിലുള്ള കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളുടെ സാരിത്തുമ്പില്‍ ഒന്നുമല്ലല്ലോ ...
ഞാനതങ്ങ് സഹിച്ചു ''

അമ്മയോട് കൂടുതല്‍ സംസാരിച്ചാല്‍ പ്രശ്നങ്ങള്‍ അധികമാവുകയെ ഉള്ളു എന്ന് മനസിലാക്കിയ അരുണ്‍ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു

എല്ലാം കേട്ടും കണ്ടും നിശബ്ദനായി നില്‍ക്കുന്ന ചാരുവിന്‍റെ അച്ഛന്‍റെ അരികിലേക്ക് അവന്‍ ചെന്നു

'' ഇതൊന്ന് കണ്ട് അച്ഛന്‍ വിഷമിക്കണ്ട ...
ഈ വീട്ടിലൊരു കുഞ്ഞിക്കാല് ഇണ്ടാവാന്‍ പോണത് അറിഞ്ഞപ്പോ അമ്മ അത്രയ്ക്ക് സന്തോഷിച്ചിരുന്നു ...

അതില്ലാണ്ടായി എന്നറിഞ്ഞപ്പോ അമ്മയ്ക്ക് സഹിച്ചില്യ ... അതിന്‍റെ സങ്കടാ അമ്മ ആ കാണിക്കണത് മുഴുവന്‍ ... അച്ഛനതൊന്നും കാര്യാക്കണ്ട ''

ആരുടെ മുന്നിലും അമ്മയെ വിട്ട് കൊടുക്കാന്‍ തയ്യാറല്ലാത്ത മകന്‍റെ വാക്കുകളായിരുന്നു അത്

'' ഏയ് .... ഇല്യ മോനെ .... എനിക്ക് മനസിലാവും ..
എന്‍റെ മനസില് ഒന്നൂല്യ ''

അരുണിന്‍റെ തോളില്‍ തട്ടി കൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു

'' അച്ഛന്‍ ഇറങ്ങാന്‍ നോക്ക് ... ഞാന്‍ കൊണ്ട് വിടാം വീട്ടില് ... വണ്ടീടെ കീ എടുക്കട്ടെ ''

ഇതും പറഞ്ഞ് അരുണ്‍ തിരികെ റൂമിലെത്തി ...
ടേബിളില്‍ വച്ചിരുന്ന ബൈക്കിന്‍റെ കീ എടുത്ത് തിരിഞ്ഞ് നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ .... പെട്ടന്ന് ...

ചാരുവിന്‍റെ കൈ അരുണിന്‍റെ കൈത്തണ്ടയില്‍ പിടിത്തമിട്ടു

അരുണ്‍ ചാരുവിനെ നോക്കി ...

കണ്ണുകള്‍ നിര്‍ത്താതെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു ...
ചുണ്ടുകള്‍ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ട് അവളുടെ

അരുണ്‍ കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നു .... അവളോട് ചേര്‍ന്ന്

ചാരു അരുണിന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ഇരുവശത്തേക്കും തലയാട്ടി ....
' ഇല്ല ' എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ...

'' അരുണേട്ടാ .... ഞാന്‍ ചെയ്തിട്ടില്യ ....
സത്യായിട്ടും നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്യ ... ''

ചാരുവിന്‍റെ ശബ്ദം ഇടറി ... വാക്കുകള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ അവള്‍ ഏറെ പണിപ്പെട്ടു

അരുണ്‍ ചിരിച്ചു .... ചാരുവിനെ നോക്കി

അവളുടെ കൈ തന്‍റെ കൈക്കുള്ളില്‍ അവന്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു

'' ചാരൂ ... നിന്നെ എനിക്കറിയാം ...
ആ മനസ് എനിക്കറിയാം ... എന്‍റെ ചാരു എന്ത് ചെയ്യും എന്ത് ചെയ്യില്യ .... എന്ന് എനിക്ക് നല്ലത് പോലെ അറിയാം ... നമുക്ക് ആ കുഞ്ഞിനെ വിധിച്ചിട്ടില്യ .... അങ്ങനെ കരുത്യാ മതി

പിന്നെ ... അമ്മ പറയണത് ഒന്നും കാര്യാക്കണ്ട ..
അമ്മയ്ക്ക് വയസായതല്ലെ .... കൊറേയൊക്കെ കണ്ടില്യ കേട്ടില്യ എന്ന് വയ്ക്കാ ...
ഒരു വീടാകുമ്പോ ഇത് പോലുള്ള പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒക്കെ ഉണ്ടാകും ... കൊറേയൊക്കെ വിട്ട് കൊടുത്താല്‍ ഒരുപാട് പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാവും

ന്‍റെ ചാരൂനോട് ഇതൊന്നും പറഞ്ഞ് തരേണ്ട ആവശ്യല്യാന്ന് അറിയാം ...
ന്നാലും പറഞ്ഞൂന്നേ ഉള്ളൂ ...

ഒരുപാട് വേദന അനുഭവിച്ചതല്ലെ ...
ഇനി ആവശ്യല്യാത്ത ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച് മനസും വിഷമിപ്പിക്കണ്ട .... ഞാന്‍ അച്ഛനെ കൊണ്ട് വിട്ടിട്ട് വേഗം വരാം ട്ടോ ''

അരുണ്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളുടെ
കവിളില്‍ തട്ടി ...

പോകാനായ് അരുണ്‍ എഴുന്നേറ്റതും ചാരു അവന്‍റെ കൈത്തണ്ടയിലെ പിടി മുറുക്കി

അരുണ്‍ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി ...
പിന്നെ അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് നെറുകയില്‍ ചുംബിച്ചു

'' ഏട്ടന്‍ ഓടി പോയിട്ട് ... ഓടി വരാട്ടോ ''

അവന്‍ അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ നെറ്റി മുട്ടിച്ച് ...
അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ഒരു കൊച്ച് കുഞ്ഞിനോടെന്നവണ്ണം പറഞ്ഞു

അവള്‍ ചിരിച്ചു അവനെ നോക്കി ...
അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിര്‍ത്താതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി ... മനസ് നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ

( പുണ്യമാണ് .... ദാമ്പത്യജീവിതത്തില്‍ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോള്‍ .... ഏതൊരവസ്ഥയിലും തന്നെ മനസിലാക്കി ... തനിച്ചാക്കാതെ ...
ഒരു വാക്ക് കൊണ്ടോ ... അല്ലെങ്കില്‍
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടോ എങ്കിലും
'കൂടെ ഞാനുണ്ട് ' എന്ന് പറയുന്ന ഭര്‍ത്താവ് ഏതൊരു പെണ്ണിന്‍റേയും മുന്‍ജന്മ പുണ്യമാണ് ..
ദൈവം കൊടുത്ത വരം )

ഗൗരി പാര്‍വ്വതി