-എന്റെ സ്വർഗ്ഗരാജ്യം -

-എന്റെ സ്വർഗ്ഗരാജ്യം -
.
നോക്കു...വായിച്ചു തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് കൂടെ കൊടുത്ത(കമന്റ്റ് ബോക്സിൽ )
.
ലോക സൃഷ്ടാവ് വരച്ച പ്രകൃതിയുടെ മനോഹര ചിത്രത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക് വെളുത്ത പെയിന്റടിച്ച ഒരു സ്വർഗം കാണാനുണ്ടോ.? മുകളിൽ ഒരുക്കിയ പൂന്തോട്ടത്തിനിടയിൽ ചെറിയ വലിയ ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്ക് നടന്നു കയറിയ ഒരു മകന്റെ സംതൃപ്തിയോടെ ഉമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിക്കുന്ന ഒരു ചെക്കനെ കാണാനുണ്ടോ ..?
അരമതിൽ കെട്ടി ഭംഗിയാക്കിയ ആ വീട്ടിൽ നിന്നും നിങ്ങൾക്ക് സമാധാനത്തിന്റെ ദീർഘ നിശ്വാസങ്ങളും വാടക ചോദിച്ചു വരില്ലെന്ന സന്തോഷത്തിന്റെ നിർവൃതികളും അറിയാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടോ ??
വർഷാവധിക്ക് നാട്ടിൽ വന്നു ടെറസിലെ പൂന്തോപ്പിലിരുന്നു മഴ ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് നിങ്ങളിലേക്ക് വിശേഷങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്ന ഒരു ഫേസ്‌ബുക്ക് ആത്മരതിക്കാരനെ കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടോ ?
.
എനിക്ക് ഇതെല്ലം അറിയാം , ഈ പറഞ്ഞതെല്ലാം കാണാനും കേൾക്കാനും എനിക്ക് ഇന്ന് കഴിയും . കാരണം ഞാൻ ആ സ്ഥലം ആദ്യം ഫോട്ടോയിൽ കാണുമ്പോ അവിടെ വെയില് കൊണ്ടുണങ്ങിയ പുല്ലുകളും അതിൽ പച്ചപ്പ് തേടുന്ന ആട്ടിൻ കുട്ടികളെയും മാത്രേ കണ്ടിരുന്നുള്ളൂ ... ഈ പറഞ്ഞതെല്ലാം അന്നേ ഞാൻ മനസ്സിൽ കണ്ടിരുന്നു . ഇതെല്ലം എന്റെ ലക്ഷ്യമാക്കി തീരുമാനിച്ചിരുന്നു .. ജനിച്ചു പതിനഞ്ചു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ച സ്വന്തം വീട്ടിൽ നിന്നു എല്ലാമെടുത്തു മറ്റൊരാളുടെ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറുമ്പോ ഉളളതിനേക്കാൾ വലിയ വീട്ടിൽ താമസിക്കാമല്ലോ എന്നൊരു സന്തോഷം മാത്രമേ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു . ഉമ്മാടെ കണ്ണുകൾ അന്ന് നിറഞ്ഞതിനു കാരണം മനസ്സിലാക്കാൻ ഒന്നും ശ്രമിച്ചിരുന്നില്ല . ഉപ്പയുടെ കൂടെ പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് ,പുതിയ അയൽക്കാർ ചുറ്റുപാടുകൾ . മാസാവസാനം വാടക കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ വിലയറിഞ്ഞത് . ജീവിതം ഒഴുകുകയാണ് അതിന്റെ ഒഴുക്കിൽ ഞങ്ങളും ..\
പലതും പഠിച്ചു പലരെയും അടുത്തറിഞ്ഞു .സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാൻ തുടങ്ങി , യാഥാർഥ്യമാക്കാൻ ചിലത് ലക്ഷ്യങ്ങളാക്കാൻ തുടങ്ങി , വീടുകൾ പലതു മാറിയിട്ടും സ്വന്തം വീടു വിട്ടിറങ്ങാൻ കാരണമായ സാഹചര്യത്തിൽ നിന്നുമൊരു മാറ്റം ഉണ്ടായില്ല . ഇടക്ക് വെച്ച് ഉപ്പ വാടക കൊടുക്കാതെ താമസിക്കാവുന്ന സ്വർഗ്ഗത്തിലെ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറ്റി .
.
അപ്പോഴും തളർന്നില്ല .യാഥാർഥ്യമേക്കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട് ,ലക്ഷ്യമുണ്ട് . ലക്ഷ്യം നന്മയുള്ളതെങ്കിൽ നമ്മൾ അതിലേക്ക് എത്തുക തന്നെ ചെയ്യും .
പത്തൊമ്പതാം വയസ്സിൽ പ്രവാസത്തിന്റെ കുപ്പായമെടുത്തു വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോ അടുത്ത രണ്ടു മാസം കൊടുക്കാനുള്ള വാടക ഉമ്മാനെ ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നു . എല്ലാം ശരിയാവും ശരിയാക്കും .പലരും പ്രവാസിയാവുന്നത് എല്ലാം ശരിയാക്കാൻ ആണ് . ഇടക്ക് വെച്ച് കൊഴിഞ്ഞു പോവുന്നവർ ഉണ്ട് ,നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് ഉന്നതിയിൽ എത്തുന്നവരുമുണ്ട് .
ഞാൻ പതുക്കെ തുടങ്ങിയതാണ് . പ്രാർത്ഥനകൾ അനവധിയുണ്ടായിരുന്നു കൂടെ .അതുമാത്രമാണ് ധൈര്യം .
.
തുടങ്ങയിട്ട് നാള് കുറച്ചായെങ്കിലും ഓരോ പണികൾ തീരുമ്പോഴും ഉമ്മയെ വിളിച്ചു പറയും ഇനീപ്പോ ഇത്രയല്ലേ ബാക്കിയുള്ളു അതും കൂടെ തീരും .
ഈ ചിത്രം പഴക്കമുള്ളതാണ് ഇപ്പൊ ഉള്ളതിനേക്കാൾ കുറച്ചൂടെ പണികൾ തീർന്നിട്ടുണ്ട് . ഈ മുഖപുസ്തകത്തിലെ ചില സ്നഹേങ്ങളുടെ അധ്വാനവും എന്റെ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിൽ ഉണ്ട് .. ഈ വീടും എന്റെ നബീസുമ്മയേം കാണാൻ കൊതിക്കുന്ന കുറച്ചുപേരുണ്ട് . 
ഞാൻ സ്വപ്നങ്ങളിൽ കണ്ട കാഴ്ചകൾ നിങ്ങൾക്ക് നേരിൽ കാണാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ചിത്രവുമായി ഞാൻ വിളിക്കും എല്ലാവരെയും .
.
.
നമ്മൾ പലപ്പോഴും ദൈവത്തെ പഴിക്കാറില്ലേ എന്തിനാണ് എന്നെ ഇങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത് എന്റെ ദൈവമേ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു . ഞാനും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു . ഒരു കുഞ്ഞു വീട് വാങ്ങാൻ മോഹമായി അലയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോ അല്ലെങ്കിൽ കുറച്ചു സ്ഥലം വാങ്ങി അതിലൊരു വീട് വെക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോ ഒത്തിരി വീടുകളും സ്ഥലങ്ങളും പോയി നോക്കിയിട്ടുണ്ട് .
കയറി ചെല്ലാൻ വഴിയില്ലാത്ത പറമ്പുകളും കൊക്കിലൊതുങ്ങാത്ത വിലയുള്ള വീടുകളും അങ്ങനെ പലതും . അപ്പോഴൊക്കെ സൃഷ്ടാവിനോട് ചോദിക്കാറുണ്ട് പരീക്ഷിച്ചു മതിയായില്ലേ എന്ന് . നാലോ അഞ്ചോ വാടകവീടുകൾ മാറുമ്പോഴും ഉമ്മയുടെ കണ്ണുനീർ കണ്ടു മാറി നിന്ന് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഇതിനെല്ലാം ഒരു അവസാനത്തിനു കൊതിച്ചു കൊണ്ട് . ഒരു നീക്കി വെയ്പ്പും ഇല്ലാതെ എല്ലാറ്റിനും ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെടുമ്പോൾ സഹായിക്കുമെന്നുറപ്പുള്ള ചിലരും പ്രാർത്ഥനകളും സൃഷ്ടാവും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു .. ദൈവം പരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട് ജീവിതത്തിൽ പലപ്പോഴും പക്ഷെ പൂർണ്ണമായി കൈവിട്ടിട്ടില്ല .വിടുകയുമില്ല . അങ്ങനെയാണ് മനസ്സ് കൊണ്ട് കൊതിച്ച പോലൊരു ഭംഗിയുള്ള ഈ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിന്റെ മണ്ണെന്നിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നത് . ലക്ഷ്യം നന്മ ഉളളതെങ്കിൽ നമ്മളതിലേക്ക് എത്തുക തന്നെ ചെയ്യും ...
.
പൂജ്യത്തിനു താഴെയുള്ള ഏതോ ഒരു അക്കത്തിൽ നിന്നും തുടങ്ങിയതാണ് ഞാൻ . പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞു തുടർന്നും മലയാളം വിഷയമാക്കി ബിരുദം നേടണമെന്നൊക്കെ മോഹമുണ്ടായിരുന്നു ഒരു കാലത്ത്‌ .ഞാൻ ആദ്യം പറഞ്ഞില്ലേ ജീവിതം ഒഴുകുകയായിരുന്നു . പ്രണയ നഷ്ടത്തിന്റെ പേരിലും മത്സര തോൽവികളുടെ പേരിലും ലഹരിക്ക്‌ അടിമപ്പെട്ടും എന്റെ തലമുറയിലെ കുട്ടികൾ ജീവിതവും ജീവനും കളയുമ്പോ ഞാൻ കാലത്തിനു നന്ദി പറയാറുണ്ട് ഞാൻ നേടാതെ പോയ ബിരുദത്തെക്കാൾ വലിയൊരു ജീവിത ബിരുദം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചതിനു .. 
.
ഞാൻ മുൻപെഴുതിയ പോലെ -
പാടത്തൊരു വീട് പണിയുന്നുണ്ട്,അതിന്റെ പണിയൊന്നു തീർക്കണം.
വീടിനു ചുറ്റും കയറിയിരിക്കാൻ പാകത്തിൽ അരമതിൽ പണിയണം..ചാരുകസേരയും കുറച്ചു പൂക്കളും ,ഗസലുകളും ,എഴുത്ത്കുത്തുകളും ഒക്കെ ആയി മഴ നനയാതെ മഴ ആസ്വദിക്കാൻ ഒരു ടെറസിൽ ഒരു പൂന്തോപ്പ് ഒരുക്കണം. 
മഴ ചാറ്റലിൽ വല്ലാതെ തണുക്കുമ്പോ കൂടെ ചേർത്ത് ചൂട് പകരാൻ ഒരു പെണ്ണ് വേണം.
ഉമ്മയുടെ മടിയിൽ തലയും അവളുടെ മടിയിൽ കാലും വെച്ച് ഭൂതകാലത്തിലെ വേദനകളെ അയവിറക്കി എനിക്കൊന്നു ചിരിക്കണം,
നഷ്ടപ്പെട്ടതൊക്കെ തിരിച്ചു പിടിച്ചവനെ പോലെ, .
നേടി കൊടുത്തവനെ പോലെ ,ഉമ്മയുടെ നെറ്റിത്തടങ്ങളിൽ ചുമ്പിക്കണം...
ലക്ഷ്യങ്ങൾ നിശ്ചയിക്കാത്ത യാത്രകൾ പോയി വലുതും ചെറുതുമായ സൃഷ്ടികളെ അറിയണം..
ഒടുവിൽ എനിക്ക് വേണ്ടിയും ഞാൻ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്ന് തോന്നിതുടങ്ങുമ്പോൾ ആ സന്തോഷത്തോടു കൂടി മണ്ണോട് ചേരണം .....
.
അൻവർ മൂക്കുതല