അമ്മ

അമ്മ

മരത്തിന്റെ കൊഴിഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങൾ
ചിതയ്ക്കു വെച്ചഗ്നിയെ പൂജിക്കെ,
കരിംപുകയെ കണ്ണുനീരിൽ 
കുളിപ്പിച്ചൊക്കത്തെടുത്ത്
അവസാന വറ്റും വിടരാൻ
മൺകലത്തിൽ മനംമുറുക്കി
വിശപ്പിൻ കടൽ നീന്തിയെത്തി,
കണ്ണീർ തീരത്ത് വിങ്ങുമെൻ
ചുണ്ടിലിറ്റും ജീവന്റെ പ്രത്യാശ.

മുറ്റത്ത് കന്നിമഴ
കിളിർത്തു പൊങ്ങുന്ന
മകരങ്ങളിൽ
മഴപ്പൂരങ്ങളിൽ ചിലമ്പിച്ച
കർക്കടകങ്ങളിൽ
മഴ നാമ്പുകളിലൂയലാടി
ഉലയുമെൻ വിതുമ്പലുകളിൽ
കൃഷ്ണതുളസി നീരായി -
സന്ധ്യാനാമങ്ങളായി
തൂവിനിറയുന്ന സ്നേഹധാര.

ഡിസംബറിന്റെ ശൈത്യം
തീണ്ടാതെന്റെ ബാല്യത്തെ
ഉടു ചേലയുരിഞ്ഞ് പുതപ്പിച്ച
കനൽവാഹിനി.

കരിന്തിരി വിളക്കിൽ
കണ്ണീരിറ്റിച്ച് ജ്വലിപ്പിച്ച്
എന്റെ യക്ഷരങ്ങൾക്ക്
മിഴിവേകി നിന്നൊരക്ഷര.
ഉച്ഛിഷ്ട മേദസ്സിൽ നിറയുമ്പോ -
ഴുമഭിമാനത്തിൻ മൃഷ്ടാന്നം
ആത്മാവിൽ നിറച്ച രാജാംഗന.

നക്ഷത്രങ്ങളെ തൊടാൻ
മണ്ണിലേക്കാഴത്തിലാഴണ
മെന്നരുളിയ മഹാസാധ്വി.
കനൽ ജീവിതമാളിച്ചു നേടിയ
യുദ്ധാ,നന്തരം
കുന്തിയുടെ വഴിയേ നടന്ന
സർവ്വസംഗപരിത്യാഗി.

തൊഴുകൈയ്യിൽ ജീവിത
മെടുത്ത് കുമ്പിടുന്നു,
ഈ മഹായാനത്തിന്,
ഈ മഹാദാനത്തിന്.

By

Deva Manohar