സമയം . [കവിത)

സമയം . [കവിത)
............................

പ്രണയിക്കാനൊരു സമയമുണ്ട്‌ .
പ്രണയത്തിന്റെ സമയം. !
എനിക്കതറിയില്ലായിരുന്നു.
ഞാൻ പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല
"പുണരാനൊരു
പ്രണയിനി ഉണ്ടെങ്കിൽ
പുരുഷ ജന്മം പുണ്യജന്മം"
എന്നെഴുതിയവനോട്
എനിക്കു പുച്ഛമാണ്.
സംപൂജ്യമായ ജീവിതത്തിന്
പ്രണയം ഒരു അവിഭാജ്യ
ഘടകമേയല്ല.
ഞാൻ പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല.
പ്രണയത്തോടും
പരിരംഭണത്തോടും
എനിക്കെന്നും പുച്ഛമാണ്.
കളിമണ്ണിൽ നിന്നാണ്
പുരുഷനെ സൃഷ്ടിച്ചത് .
പുരുഷന്റെ വാരിയെല്ലിൽ നിന്ന്
പെണ്ണിനെയും .!
പുരുഷന്റെ ഭാഗമാണവൾ .
പിന്നെ ഞാനെന്തിനവളെ
മാറ്റിനിർത്തണം?
വേർതിരിവോടെ കാണണം?
സൃഷ്ടാവ് പുരുഷന് നല്ലിയ
സമ്മാനമാണ് പെണ്ണ്.
സമ്മാനത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തവർ
ആരാണ്?
പ്രണയത്തിന്റെ നേരുകൾ
എനിക്ക് അപരിചിതമാണ്.
മഞ്ഞിൻ പാളികക്കുള്ളിൽ
സൂര്യനെതിരയലാണത് .
പ്രകാശത്തിന്റെ കുളിർമ്മ
ആസ്വദിക്കുംമ്പോഴും
പിന്നിട് കടന്നു വന്നേക്കാവുന്ന
സൂര്യന്റെ ചൂട് കഠിനമാണ്.
കവികൾ പൂവായ് അവളെ
വർണ്ണിക്കുന്നു.
പുരുഷനെ വണ്ടിനോടും
പൂവ് വാടി കൊഴിഞ്ഞ് വീണാലും
വണ്ടുകൾ പാറി നടക്കും
ഒന്ന് വിടരുമ്പോഴെക്കും
മനോഹാരിത നഷ്ടമാകുന്ന
സൃഷ്ടാവിന്റെ സമ്മാനത്തെ
എനിക്കു വേണ്ട .
അമ്മയെന്ന നിറഞ്ഞ
സത്യത്തിനപ്പുറത്തേക്ക് ,
സൃഷ്ടാവിന്റെ കാരുണ്യത്തിലേക്ക്
നടന്നു ചെല്ലാനാണ്
എനിക്കിഷ്ടം.
അതാണാദ്യമേ ഞാൻ പറഞ്ഞത്
പ്രണയിക്കാനൊരു സമയമുണ്ടെന്ന്.
പ്രണയത്തിന്റെ സമയം !
അതു കണ്ടെത്തുക .
.........................................
[പേർഷ്യൻ കവി അബൂ കാസിമിന്റെ
"വക്തുൽ ഹുബ്ബ് " എന്ന കവിതയുടെ
സ്വതന്ത്ര വിവർത്തനം. - വിവർത്തകൻ അസീസ് അറക്കൽ ]