കല്ലിലെ ചിത്രങ്ങൾ

കാലങ്ങളെത്ര കഴിഞ്ഞു പോയി...

പൂത്ത- പൂക്കാലമെത്ര കൊഴിഞ്ഞു പോയി..
മിന്നലിൽ നാം കണ്ട കാഴ്ച്ച പോലെ....
മിന്നി മറഞ്ഞിടും പ്രീയമോർമ്മകൾ....

വിദ്യാലയത്തിലെ തൂണിൻ ചുവട്ടിലൊരു
നാണയത്താലന്നു പേരുകോറി....
ഇന്നലെയാലിംഗനത്തിൻ തണുപ്പിലാ-
പേരുഞാൻ കണ്ടു കൽത്തൂണിലൊന്നിൽ

കൈവിരൽത്തുമ്പിനാൽ പരതിയാപേരിൽ ഞാൻ..
വിറയലോടെ.. നേർത്ത പതറലോടെ...
അറിയാത്ത നിർവൃതിയിലാഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോഴും...
അറിയാതെ മിഴികൾ നനഞ്ഞതെന്തേ...?

ഓർമ്മകൾ പൂക്കുന്ന ചില്ലയിൽ ഞാൻ
പഴയപൂക്കളെ പരതിത്തെരഞ്ഞിടുമ്പോൾ
അറിയുന്നു ഞാനെന്റെ മിഴിനീരിനുത്തരം
കൽത്തൂണുകൾപോലുമെന്തു ഭേദം..?

രാജേഷ്.ഡി