ഒരു പെണ്ണിന്റെ കഥ

ഒരു കഥയാണ്... ഒരു പെണ്ണിന്റെ കഥ.. സ്വയമില്ലാതായവളുടെ കഥ..

അവൾ ഇരുട്ടിനെയും നിശ്ശബ്ദതയെയും ഗാഢമായി പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

എപ്പോഴാണെന്നോ..?

തിരിച്ചറിവുണ്ടായത് മുതൽ..!ഭൂമിയിൽ അവളുടേതായി ഒന്നുമില്ല എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതുമുതൽ.. !
സ്വന്തം ശരീരം പോലും മറ്റൊരാളുടെ വിയർപ്പിൽ നിന്ന് ഉണ്ടായ അന്നത്തിന്റെ ശേഷിപ്പ് ആണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് മുതൽ.

അവൾ അവളെ കുറിച്ചോർത്തു.. അവളുടെ ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ചോർത്തു..

അവൾക്ക് പ്രണയമായിരുന്നു, അവനോട്..അതും മറ്റു ചിലരുടെ ഭാഷയിൽ അഹങ്കാരത്തിന്റെ ബാക്കിയായ വികാരമായി..

പക്ഷെ..അന്ധയായിരുന്നു അവൾ, പ്രണയത്താൽ..
അവന്റേത് ഒഴികെ ഒരു ശബ്ദവും അവളുടെ ചെവികൾ സ്വീകരിച്ചിരുന്നില്ല..

അവന് പണമില്ലായിരുന്നു.. സ്നേഹം മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെ സമ്പാദ്യം.ഹൃദയം ആയിരുന്നു അവന്റെ സമ്പന്നത..
അവന്റെ സ്നേഹം എന്ന സമ്പന്നതയിൽ അവൾ മതി മറന്നു..
അവനു വേണ്ടി.. ആ സ്നേഹത്തിനു വേണ്ടി എല്ലാം തള്ളിക്കളഞ്ഞു.. ജോലി.. അംഗീകാരങ്ങൾ.. ബന്ധുക്കൾ സുഹൃത്തുക്കൾ എല്ലാം..
കാരണം അവൾ അന്ധയായിരുന്നു.. പ്രണയത്താൽ..

അവരുടെ പ്രണയം ഏറ്റവും മൂര്ചിച്ചു.. ഏറ്റവും സന്തോഷം അനുഭവിക്കുന്ന ജന്മം എന്ന് അഹങ്കാരത്തോടെ ഓർത്തു.പിന്നെയോ അവരുടെ പ്രണയം തളിർത്തു ...രണ്ടു കുരുന്നിലകൾ വന്നു..

അവൾ സന്തോഷിച്ചു.. അവനും.. കാരണം അവർ സമ്പന്നരായിരുന്നു സ്നേഹം കൊണ്ട്..

കാലം കരുതിവെച്ച ചില മാറ്റങ്ങളിൽ പെട്ട് അവന്റെ സമ്പാദ്യം ക്ഷയിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു, സ്നേഹമെന്ന സമ്പാദ്യം..
മടിത്തട്ടിൽ പണത്തിന്റെ കനം ഏറിവന്നപ്പോൾ..ഹൃദയം കൊണ്ട് അവൻ ദരിദ്രനായിക്കൊണ്ടിരുന്നു..
പ്രണയം കൊണ്ട് അന്ധയായിരുന്നവളെ പുച്ഛം കൊണ്ട് മൂടിക്കളയാൻ അയാൾക്കായി.

ഇന്നിതാ അവൻ അവളുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ശവപ്പെട്ടിയിൽ അവസാനത്തെ ആണിയും അടിച്ചിരിക്കുന്നു.

എന്റെ വിയർപ്പിലുണ്ടായ അന്നം ഭക്ഷിച്ച കൊഴുപ്പിൽ നിന്നുണ്ടായ അഹങ്കാരമാണ് നിനക്ക് എന്നവൻ ആക്രോശിച്ചപ്പോൾ.. തൊണ്ടയിൽ നിന്നിറങ്ങിയ വറ്റ് അവളുടെ അന്നനാളത്തെ പൊള്ളിച്ചു..

അവളുടെ അന്ധത മാറിയിരിക്കുന്നു.. കണ്ണുകൾ തുറന്നവൾ നോക്കി തിരിച്ചറിവിന്റെ പ്രകാശം.
അവൾ തിരിച്ചറിയുകയാണ് അന്ധതയിൽ ആണ്ടുപോയപ്പോൾ നഷ്ടമായവ..

ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു ഒന്നുമില്ല സ്വന്തമായി.. ചിണുങ്ങി ചിണുങ്ങി കുരുന്നുകൾ..
അവന്റെ ചോര..

സ്വന്തം ഉടലിനെ പൊതിഞ്ഞ വസ്ത്രം ..അവന്റെ പണം..

ശരീരം ...അവന്റെ വിയർപ്പിൽ ഉണ്ടായ അന്നത്തിൽ നിന്ന്...

ശരീരം പോലും സ്വന്തമായില്ലാത്തവൾക്ക് എന്ത് വ്യക്തിത്വം..

ചിന്തകൾ പോലും തള്യ്ക്കപ്പെട്ടവൾ...

നിലവിളികൾ മൗനങ്ങളായി വിടർന്നു കൊഴിഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു..

ഭയത്തോടെ അവൾ ഇരുട്ടിലേക്ക് ഒതുങ്ങി.. നിശ്ശബ്ദതയിലേക്ക് ആണ്ടുപോയി..
അവൾ സ്വയം വിളിച്ചു..നിശബ്ദമായി
ഒന്നുമല്ലാത്തവൾ..!

രമ്യ രതീഷ്