രാവിലെ 6 മണിക്ക് തന്നെ വീട്ടിലെ ലാൻഡ് ഫോൺ അടിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് ഉണരുന്നത്...ഫോൺ എടുത്ത് അമ്മ ഞാൻ ഉറങ്ങുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും എന്നെ ലൈനിൽ കിട്ടണം എന്ന് മറുതലക്കൽ നിന്നും നിർബന്ധം പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ വന്ന് എന്നെ തട്ടിവിളിച്ചു... ഞായറാഴ്ച ആയത് കൊണ്ട് കുറേനേരം ഉറങ്ങാമല്ലോ എന്ന് കരുതിയതാണ് എന്നാലും ഒരു ചെറിയ ഉറക്കച്ചടവോടെ ആരാണ് എന്ന് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു...
വിനോദേട്ടൻ ആടാ.. നിന്നോട് എന്തോ അർജെന്റ് ആയി പറയാൻ ഉണ്ടെന്ന്...
ഉറക്കച്ചടവോടെ ആണെങ്കിലും കണ്ണ് തിരുമ്മി ഫോണിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു...
ഹലോ വിനോദേട്ടാ...
ഡാ അശ്വിനെ നീ ഇന്ന്‌ വർക്ക്‌ വല്ലതും ഏറ്റിട്ടുണ്ടോ...?
ഏയ്യ്... ഇന്ന്‌ എനിക്ക് വർക്ക്‌ ഒന്നും ഇല്ലാ ... ഞാൻ ഇപ്പൊ കല്യാണത്തിൻറെ വർക്ക്‌ എടുക്കൽ നിറുത്തി...
അതെന്തേടാ...
ഏയ്യ് കല്യാണത്തിന് ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ അല്ല ഞാൻ ഫോട്ടോഗ്രഫി പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തത് അത് എൻറെ പാഷൻ ആണ്...
നീ നിൻറെ പാഷനും കെട്ടിപിടിച് ഇരുന്നോ... ആമ്പിള്ളേര് ഇപ്പൊ ഈ ഫീൽഡിലാണ് പൈസ ഉണ്ടാക്കുന്നത്...
എനിക്ക് ഇപ്പൊ പൈസക്ക് അത്ര അത്യാവശ്യം ഒന്നും ഇല്ലാ...
നിനക്ക് ഇല്ലങ്കിലും എനിക്ക് ഉണ്ട് ഒരു പെൺകുട്ടിയാണ് വളർന്നു വരുന്നത്...
മനുഷ്യാ നിങ്ങള് ഇത്‌ പറയാൻ ആണോ രാവിലെതന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചത്...
മനുഷ്യാ നിങ്ങള് ഇത്‌ പറയാൻ ആണോ രാവിലെതന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചത്...
ഞാൻ നിൻറെ മൊബൈലിൽ കുറേ ട്രൈ ചെയ്തു സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ആണല്ലോ..
ഞായർ ആയത് കൊണ്ട് ഓഫ്‌ ആക്കി ഉറങ്ങിയതാണ്... പക്ഷേ കാര്യം ഉണ്ടായില്ല നിങ്ങള് വീട്ടിലെ നമ്പറിലേക്കും വിളിച്ചില്ലേ...
ഹാ.. നിന്നെ കൊണ്ട് ആവശ്യം എനിക്കാണല്ലോ അപ്പൊ ഇതെല്ലാം ചെയ്തേ പറ്റൂ...
എന്നിട്ട് എന്താ ഇന്നത്തെ വർക്ക്‌ എന്ന് പറഞ്ഞില്ല..
ഒറ്റപ്പാലത്തെ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ ആണ് കല്ല്യാണം, രാവിലെ വീട്ടിൽ പോയി കുറച്ച് സ്റ്റിൽസ് എടുക്കണം... ഇപ്പോഴേ ലേറ്റ് ആയി... നീ വേഗം റെഡിയായി നിൽക്ക് ഞാൻ ഇപ്പൊ എത്താം...
ഞാൻ വരണോ വേറെ ആരെങ്കിലും...
ഏയ്യ് അതൊന്നും പറ്റില്ല... നീ വന്നേ പറ്റൂ...
ആഹ്... നോക്കട്ടെ..
ചതിക്കെല്ലടാ മോനെ.. ഞാൻ ഇതാ എത്തി...
****************
കല്യാണവീടിന്റെ മുൻപിൽ എത്തിയപ്പോഴേ നല്ല ഇഡ്ഡലിയുടെയും സാമ്പാറിന്റെയും മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ച് കയറി...
ആദ്യം ഫുഡ്‌ പിന്നെ ഫോട്ടോ പിടുത്തം എന്ന എൻറെ അഭിപ്രായം വിനോദേട്ടൻ നിരസിച്ചില്ല...
ബ്രേക്ക്‌ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു കൈ കഴുകിയതിനു ശേഷം ഞാനും വിനോദേട്ടനും അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനേം കൂട്ടി തൊടിയിലും പാടത്തും ഒക്കെ പോയി കുറേ സ്റ്റിൽസ് എടുത്തു, അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ അടുത്ത ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും വീട്ടിൽ എത്തി തുടങ്ങി...വീടിന്റെ ഹാളിൽ ലൈറ്റ് എല്ലാം സെറ്റ് ആക്കി ഞാനും വിനോദേട്ടനും അവരുടെ ഫോട്ടോസ് ഓരോന്നായി ഒപ്പിയെടുത്തു... പെണ്ണിനോടുള്ള പലരുടെയും സ്നേഹപ്രേകടനങൾ ഞങ്ങൾ അവിടെ സൃഷ്ട്ടിച്ചു... അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ചുംബനങ്ങൾ ആ മണവാട്ടിയുടെ കവിളുകളിൽ പതിയുന്നത് പല കോണുകളിൽ നിന്നും ഞാൻ പകർത്തി...
ഇനി കുറച്ചുകൂടി സിംഗിൾ സ്റ്റിൽസ് എടുക്കാൻ പുറത്തേക്ക് പോകാം എന്ന് വിനോദേട്ടൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ശരി എന്നാൽ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞങളുടെ പണി ആയുധങ്ങൾ എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി...
വിനോദേട്ടൻ പെൺകുട്ടിയുടെ ഫോട്ടോസ് അറഞ്ചം പുറഞ്ചം പകർത്തുന്നത് പിന്നിൽ നിന്ന്‌ കുറച്ച് നേരം ഞാൻ കണ്ട് കൊണ്ട് നിന്നു...
മഹേഷിന്റെ പ്രതികാരം എന്ന സിനിമയിൽ നമ്മുടെ ഭാവനച്ചായൻ പറയുന്ന പോലെ ഒരു മൊമെന്റ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതിന് തൊട്ടുമുൻപുള്ള നിമിഷം ഒരു ക്യാമറാമാൻ കാണണം എന്നാലേ അവന്റെ ഫോട്ടോസിനു ജീവൻ ഉണ്ടാകൂ...
അങ്ങനെ കാത്ത്നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് ഞാൻ പ്രധീക്ഷിച്ച നിമിഷം വരാൻ പോകുന്നു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയത്...
മണവാട്ടിയുടെ ഒരു സുന്ദരമായ ചിരി പകർത്താൻ ക്യാമറ ഓണാക്കി ഞാൻ സ്റ്റിൽ ബട്ടൺ അമർത്തുമ്പോൾ ആണ് എൻറെ ദേഹത്ത് വന്ന് ആരോ മുട്ടുന്നത്...
നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു സുന്ദരിയായ പെൺകുട്ടി... സോറിട്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞ് മുൻപിലേക്ക് നടന്ന് നീങ്ങി....
ഞാൻ പോലും അറിയാതെ എൻറെ വിരലുകൾ ക്യാമറയിലൂടെ അവളുടെ ചിത്രങ്ങൾ പകർത്തിയിരുന്നു...
പ്രിവ്യുവിൽ നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ അന്ന് വരെ പകർത്തിയതിലും എത്രയോ പതിന്മടങ്ങ് ഭംഗി ആ ഫോട്ടോസിന് ഉണ്ടായിരുന്നു....
ഇതുവരെ പല കാടുകളും മലകളും കേറിയിറങ്ങി എടുത്ത കണ്ട കുരങ്ങിന്റെയും വവ്വാലിന്റെയും ഫോട്ടോ പോലെ അല്ല.... ഈ ചിത്രത്തിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് എന്നോട് എന്തോ പറയാൻ ഉള്ളത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി...
മണവാട്ടിയുടെ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ ആണ് ഞാൻ വന്നത് എന്ന് കുറച്ച് നിമിഷത്തേക്ക് മറന്നു...
ഡാ നീ എന്ത് തേങ്ങകുലയാ നോക്കി നിൽക്കുന്നേ... ഈ ഭാഗത്ത്‌ ലൈറ്റ് കിട്ടുന്നില്ല ഈ ബോർഡ് ഒന്ന് പിടിച്ചേ...
കുറച്ച് നിമിഷത്തേക്ക് വേറെ ഏതോ ലോകത്തായിരുന്ന ഞാൻ സ്വബോധത്തിൽ തിരിച്ചു വന്നു...
തെർമോകോളിൻറെ ബോർഡ് മണവാട്ടിയുടെ മുഖത്തേക്ക് വെളിച്ചം കിട്ടുന്ന രീതിയിൽ പിടിച്ച് നിൽക്കുമ്പോൾ ആയിരുന്നു കല്യാണവീടിന്റെ ഒരു ഭാഗത്ത്‌ നിന്നും എൻറെ ദേഹത്ത് വന്ന് തട്ടിയ പെൺകുട്ടി മറ്റു രണ്ട് വാലുകളെയും കൂട്ടി കല്യാണപ്പെണ്ണിന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത്...
എൻറെ കസിൻസ് ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് വിനോദേട്ടന് അവരെ പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു...
പരിചയപെടുത്തുന്നതിനു ഇടക്ക് ആ തട്ടൽക്കാരി ഇടം കണ്ണിട്ട് എന്നെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു... ആ നിമിഷം എൻറെ ഹൃദയം ഒരു canon 5D ക്യാമെറപോലെ അവളുടെ മുഖം പകർത്തിയെടുത്തു...
വിനോദേട്ടാ ഇത്‌ ഞാൻ എടുത്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ വിനോദേട്ടനെ തള്ളി മാറ്റി... അന്നുവരെ ഒരു കല്യാണത്തിന് ഞാൻ മുതിർന്ന് ഒരു ഫോട്ടോ പകർത്തുന്നത് കാണാത്ത വിനോദേട്ടൻ എൻറെ മുഖത്തേക്ക് വായപൊളിച്ചു നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു...
അവരെ നാലുപേരെയും നിരത്തി നിറുത്തി ഞാൻ ഒരുപാട് നേരം എൻറെ ക്യാമറയിൽ അവരുടെ ഫോട്ടോസ് പകർത്തി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... സോറി അവരുടെ അല്ല അവളുടെ...*
😛
😛
തകൃതിയായി ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോൾ ആണ് എല്ലാ കല്യാണവീടുകളിലും സ്ഥിരം കാണാറുള്ള ഒരു വേവലാതി പിടിച്ച മാമൻ വന്ന് മുഹൂർത്തത്തിന് സമയം ആയി എല്ലാവരും വന്ന് വണ്ടിയിൽ കയറൂ എന്ന് പറയുന്നത്...
ഫോട്ടോക്ക് പോസിംഗ് നിറുത്തി മണവാട്ടിയും കൂട്ടരും വേഗം നടന്നു നീങ്ങി... പോകുന്നതിനിടയിൽ ഇടം കണ്ണിട്ട് അവൾ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി... ആ നിമിഷം ഞാൻ തീർച്ചപ്പെടുത്തി അവൾക്കും എന്നോട് എന്തോ ഉണ്ട് എന്നുള്ളത്....
വേവലാതി മാമനെ പോയി അച്ഛാ എന്ന് അവൾവിളിച്ചപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ എൻറെ ഭാവി അമ്മായിഅപ്പനെ ഒന്ന് കൂടെ ശ്രദ്ധിച്ചത്...കണ്ടാലേ അറിയാം പൂത്തപണം ഉണ്ടാകും എന്ന്...
ഭാവി കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് വിനോദേട്ടൻ വന്ന് വേഗം സാധങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്ത് കാറിൽ വെക്കാൻ പറയുന്നത്... കല്യാണപെണ്ണ് മണ്ഡപത്തിൽ കാലുകുത്തുന്നതുമുതൽ ഓരോ നിമിഷവും ഞങ്ങൾക്ക് പകർത്തേണ്ടതുകൊണ്ടു ടൂൾസ് എല്ലാം വണ്ടിയിൽ കയറ്റി ഞങ്ങൾ കാറിലേക്ക് കയറി...
അപ്പോഴാണ് നമ്മുടെ വേവലാതി മാമൻ വന്ന് മക്കളെ ഒരു സഹായം ചെയ്യോ എന്ന് ചോദിച്ചത്...
എന്താ ഏട്ടാ?.. എന്ന് വിനോദേട്ടൻ ചോദിച്ചു...
ഇവരെ മൂന്നുപേരെയും നിങ്ങളുടെ വണ്ടിയിൽ മണ്ഡപം വരെ ഒന്ന് കൊണ്ടുപോകാമോ...?
നോക്കിയപ്പോൾ നമ്മുടെ ആളും രണ്ടു വാലുകളും വണ്ടിയെല്ലാം ഫുള്ളായത് കൊണ്ട് മണ്ഡപത്തിലേക്ക് പോകാൻ പറ്റാതെ ശശിയായി നിൽക്കുന്നു...
അത് ചേട്ടാ ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിയിൽ കുടയും ബാഗും പിന്നെ സ്റ്റാൻഡ്‌സും എല്ലാം കൂടി.. സ്ഥലം... വിനോദേട്ടൻ പറ്റില്ല എന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ഇടയിൽ കയറി ഞാൻ പറഞ്ഞു അതിനെന്താ... അവര് കയറിക്കോട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു...
പല്ല് ഇറുമ്പി എന്നെ നോക്കുന്ന വിനോദേട്ടനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഞാൻ കാറിന്റെ ബാക്കിലെ ഡോർ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി തുറന്ന് കൊടുത്തു...
എന്നാ മോളേ അഞ്ജലി നിങ്ങൾ ഇതിൽ കയറിക്കോ എന്ന് നമ്മുടെ വേവലാതി മാമൻ അവരോടു പറഞ്ഞു...
അഞ്ജലി... ഇതിലും നല്ല പേര് അവൾക്ക്‌ കിട്ടാൻ ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു..
പേര് അറിഞ്ഞ സന്തോഷത്തിൽ അകത്തു കുറച്ച് സാധങ്ങൾ ഉണ്ട് സൂക്ഷിച്ചു ഇരിക്കണേ എന്ന് വെപ്രാളത്തോടെ ഒരു ഉപദേശവും കൊടുത്തു...
എൻറെ വെപ്രാളവും പരവേശവും കൂടി കണ്ടപ്പോൾ വിനോദേട്ടന് കാര്യത്തിന്റെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണ് എന്ന് മനസിലായി...
അതിന് മറുപടി എന്നോണം ഒരു തൊലിഞ്ഞ ചിരി വിനോദേട്ടന് സമ്മാനിച്ചു വേഗം വണ്ടിയെടുക്കു എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു...
റിയർ മിറർ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തിരിച്ചു വച്ച് ഞാൻ ആ സൗന്ദര്യം ആവോളം ആസ്വദിച്ചു...
അഞ്ജലി എന്നാണ് അല്ലെ പേര്.. തൊണ്ട ഒന്ന് മുരപ്പിച്ചതിനു ശേഷം ഞാൻ പിറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു അവളോട്‌ ചോദിച്ചു...
അതേ എന്ന് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ എന്നോട് മറുപടി പറഞ്ഞു...
കൂടെ ഉള്ള വാലുകളോടും ഒരു ഫോർമാലിറ്റി എന്ന നിലക്ക് പേര് ചോദിച്ചു...
സുമ... ഹിമ..
അതൊന്നും എൻറെ വിഷയം അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും അഞ്ജലിയോടായി പറഞ്ഞു... എൻറെ പേര് അശ്വിൻ...
കൂടുതൽ പരിജയപെടാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും ഓഡിറ്റോറിയത്തിന്റെ മുൻപിൽ കാർ എത്തി... വിനോദേട്ടൻ ഇന്ന്‌ ഇത്തിരി സ്പീഡ് കൂട്ടിയോ എന്ന് എനിക്ക് ഒരു സംശയം.. എന്തേലും ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ്...
ഒരു താങ്ക്സ് പറഞ്ഞ് അവളും കൂട്ടരും വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയത്...
കല്യാണപെണ്ണ് ഞങ്ങളെയും കാത്തു വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാതെ ഇരിക്കുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞ വിനോദേട്ടൻ എല്ലാം വേഗം സെറ്റ് ആക്കാൻ പറഞ്ഞു...
അങ്ങനെ അവര് ഇറങ്ങുന്നതും കയറുന്നതും തിരിയുന്നതും മറിയുന്നതും എല്ലാം ഞാനും വിനോദേട്ടനും മാറി മാറി എടുത്തുകൊണ്ടേ ഇരിന്നു...
അതിനിടയിൽ ഒന്നും അഞ്ജലിയെ കണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന് മനസിൽ പറഞ്ഞു ഞാൻ പരിസരം മുഴുവൻ കണ്ണോടിച്ചു...
അപ്പോഴേക്കും ചെക്കനും കൂട്ടരും വരുന്നേ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു ബഹളം ആയിരിന്നു...
അങ്ങനെ ഒരു കാർ വന്ന് നിർത്തിയപ്പോൾ അതിൽ നിന്നും കറുത്ത കണ്ണടയും വച്ച് നമ്മുടെ മണവാളൻ വന്ന് ഇറങ്ങി...
സുമേഷ് അല്ലെ അത്... അതേ എൻറെ കൂടെ പ്ലസ്ടു വിന് പഠിച്ച സുമേഷ്...അവൻ ആണോ കല്ല്യാണചെക്കൻ..
അവനെ പരിചയപ്പെടാൻ നിൽക്കാതെ ഞാൻ വേഗം അവന്റെയും കൂട്ടരുടെയും കുറേ ഫോട്ടോസ് എടുത്തു...
മണവാളൻറെ കാല് കഴുകുമ്പോൾ ആണ് നമ്മുടെ തട്ടൽ സുന്ദരി അഞ്ജലി അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഓടി വരുന്നത്...
ചെക്കനെ കാണാൻ അവൾ എത്തി നോക്കുന്നത് ഞാൻ ആരും അറിയാതെ പകർത്തി വച്ചു...
കതിര്മണ്ഡപത്തിലേക്കു പോകുമ്പോൾ സുമേഷിൻറെ അടുത്ത് പോയി എൻറെ മുഖം ഒന്ന് കാണിച്ചു കൊടുത്തു...
അളിയാ അശ്വിനെ... പെട്ടന്ന് ഉള്ള കല്ല്യാണം ആയിരുന്നു അതാ ആരെയും വിളിക്കാഞ്ഞേ എന്ന അവന്റെ മുടന്തൻ ഞായം അവൻ ഇതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു...
മുഹൂർത്തതിന്റ സമയം ആയപ്പോൾ എല്ലാവരും കതിർമണ്ഡപത്തിൽ ഒരുമിച്ചു കൂടി...
അതിനിടയിൽ ഞാനും വിനോദേട്ടനും തലങ്ങും വിലങ്ങും ഫോട്ടോസ് എടുത്ത് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...
താലികെട്ടിന്റെ സമയം ആയപ്പോൾ ആണ് അഞ്ജലിയുടെ മുഖം ഞാൻ തിരക്കിനിടയിൽ ശ്രദ്ധിച്ചത്... അതും ഞാൻ പകർത്തി വച്ചു...
കുരവഃ ഇടുമ്പോൾ ആണ് ഞാൻ അവളെ ഒന്നുകൂടി നോക്കിയത്... അവൾ എന്നെയും നോക്കുന്നുണ്ട് ഞാൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... അവൾ തിരിച്ചും... വീണ്ടും ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോൾ അവൾ തലതാഴ്ത്തി പിടിച്ചു.... അടിച്ചു മോനെ... എന്ന് മനസ്സിൽ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു ഞാൻ ക്യാമറ തുര് തുരെ ക്ലിക്ക് ചെയ്തു....
അനുഗ്രഹം വാങ്ങലും കൊടുക്കലും എല്ലാം തകൃതിയായി നടന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു... വേവലാതി മാമന് മാത്രം ഒട്ടും തളർച്ചയില്ല... നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഓരോ സന്ദർഭവും ഞാനും വിനോദേട്ടനും ഒപ്പിയെടുത്തു... അതിനിടയിൽ എന്നെ ദൃതങ്കപുളകിതൻ ആക്കാൻ അഞ്ജലിയുടെ ചിരിയും...
സദ്യവട്ടം റെഡിയായപ്പോൾ എല്ലാവരും അങ്ങോട്ട്‌ ഓടി... ഇവിടെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം നീ ആഭാഗം കവർ ചെയ്യന്നു പറഞ്ഞ് വിനോദേട്ടൻ എന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ പറഞ്ഞ് വിട്ടു...
മഹാഭാരത യുദ്ധം ആയിരിന്നു ഹാളിന്റെ മുൻപിൽ തിക്കിത്തിരക്കി അകത്തേക്ക് കയറി ഞാൻ എൻറെ ജോലി ആരംഭിച്ചു...
ലൈറ്റ് കിട്ടുന്നില്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ പുറത്തേ കാറിൽ ഇരിക്കുന്ന ഫ്ലാഷ് എടുക്കാൻ പോയപ്പോൾ ആണ് ഞങളുടെ കാറിന്റെ അടുത്ത് ആരെയോ കാത്ത് നിൽക്കുന്ന അഞ്ജലിയെ കണ്ടത്...
എന്താ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നേ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ...
ഞാൻ നിങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കായിരുന്നു...
ഇവള് ഇത്രയ്ക്കു ഫാസ്റ്റ് ആണോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു.. അപ്പോഴേക്കും അവൾ പറഞ്ഞു...
ഇവള് ഇത്രയ്ക്കു ഫാസ്റ്റ് ആണോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു.. അപ്പോഴേക്കും അവൾ പറഞ്ഞു...
എൻറെ ഫോൺ നിങ്ങളുടെ കാറിന്റെ അകത്തു പെട്ടുപോയി അതൊന്നു എടുത്ത് തരാമോ... ഞാൻ കുറേ നേരം ആയി ഫോൺ തിരഞ്ഞു നടക്കുന്നു... നിങ്ങളുടെ കാറിന്റെ അകത്തേക്ക് വന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു... ഡോർ ആണെങ്കിൽ ലോക്കും...
അതിനെന്താ ഞാൻ എടുത്ത് തരാമല്ലോ.. എന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോൺ ഞാൻ എടുത്ത് അവൾക്ക്‌ കൊടുത്തു... കൊടുത്തതിനു ശേഷം ആണ് ഫോൺ നമ്പർ എങ്ങനെയെങ്കിലും എടുക്കാമായിരുന്നു എന്ന് ചിന്തിച്ചത്...
അപ്പോഴാണ് അവൾ എന്നോട് താങ്ക്സ് എന്നാ ഞാൻ പോട്ടേ എന്ന് ചോദിച്ചത്..
താൻ എവിടെയാ പഠിക്കുന്നെ... അങ്ങനെ അങ്ങ് പോയാലോ എന്ന് ആണ് ചോദിക്കേണ്ടത് പക്ഷേ എനിക്ക് അതിനുള്ള അധികാരം ഇല്ലല്ലോ...
ഞാൻ NSS ഇൽ ആണ്... എന്തെ ചോദിച്ചത്...
ഒന്നും ഇല്ലാ ഇവിടുന്നു പോയാലും കാണാൻ വല്ല മാർഗവും ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കുക ആയിരുന്നു...
അതെന്തിനാ..
എനിക്ക് ഒരു ദുസ്വഭാവം ഉണ്ട്..
എന്ത്...
മനസ്സിൽ തട്ടുന്ന എന്ത് കണ്ടാലും അത് ഞാൻ ക്യാമറയിൽ പകർത്തും... കുറച്ച് മുൻപ് ഞാൻ അങ്ങനെ മനസ്സിൽ തട്ടിയ ഒരു മുഖം കണ്ടു...
ആരുടെ?? കുറച്ച് നാണത്തോടെ ആണ് അവൾ അത് ചോതിക്കുന്നത്...
നിൻറെ എന്ന് ഞാൻ എൻറെ കാൺപുരികം കൊണ്ട് അവളോട്‌ പറഞ്ഞു...
എന്നെയോ?? എന്ന് കാൺപുരികം കൊണ്ട് അവൾ മറുപടി ചോദിച്ചു...
അതേ എന്ന് ഞാൻ തല താഴ്ത്തി കൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു...
പിന്നെ അവൾ എൻറെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയില്ല... താഴത്തെ ചിരലിൽ കാല് കൊണ്ട് ചിത്രം വരച്ചു നിൽക്കുക ആയിരുന്നു...
പെട്ടന്ന് ഡാ എന്ന് വിളികേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് തിരഞ്ഞു നോക്കി... വിനോദേട്ടൻ ആണ് ഒപ്പിച്ചല്ലോടാ മോനെ എന്ന ഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്...
വിനോദേട്ടന്റെ കൂടെ പോയി ഭാക്കി ഫോട്ടോസ് എല്ലാം എടുത്തു... കണ്ണട വച്ച് ചെക്കന്റേയും പെണ്ണിന്റെയും കുറേ യോയോ ഫോട്ടോസും പിന്നീട് അവരുടെ കൂട്ടുകാരുടെയും കസിന്സിന്റെയും കുടുംബകാരുടെയും... അതിനിടയിൽ അവളുടെ ഫോൺ നമ്പർ വാങ്ങിയില്ലല്ലോ എന്ന് വിഷമിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ്... സുമേഷ് വന്ന് അളിയാ രാത്രി വീട്ടിൽ ഫങ്ക്ഷൻ ഉണ്ട് അതിന് നീ എന്തായാലും വരണം എന്ന് പറയുന്നത്...
സാധാരണ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഒന്നും കല്ല്യാണം വിളിച്ചാൽ പോകാറില്ലാത്തത് ആണ്... പക്ഷേ ഇത്‌ എനിക്ക് ഒരു വഴി വെട്ടിതുറക്കൽ ആയത് കൊണ്ട് മാത്രം ഞാൻ നിരസിച്ചില്ല...
വൈകുന്നേരം വിനോദേട്ടനെയും കൂട്ടി ഫങ്ക്ഷനിൽ പങ്കെടുക്കാൻ പോയി...
അവിടെ എല്ലാം അഞ്ജലിയെ തിരഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനു ഇടയിൽ ആണ് നമ്മുടെ വേവലാതി മാമൻ ഇവിടെയും വേവലാതി പിടിച്ചു നടക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ കണ്ടത്...
ഞങ്ങളെ കണ്ടതും ഉടൻ അടുത്തേക്ക് വന്ന് ആഹാ നിങ്ങളൊ... വരൂ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞങ്ങളെ വിളിച്ചു കൊണ്ട്പോയി...
ഹാളിന്റെ അകത്തേക്ക് കയറിയതും വലിയ ഒരു ക്യു ആയിരിന്നു അവിടെ ഞങ്ങൾ കണ്ടത്...
അവസാനം കിട്ടിയ ഡിഷ്‌ എല്ലാം ഒരു പ്ലേറ്റിൽ ആക്കി ഞാനും വിനോദേട്ടനും എവിടേലും ഇരിക്കാൻ ആയി സീറ്റ്‌ തിരഞ്ഞു നടന്നു...
രാഷ്ട്രിയക്കാരുടെ സീറ്റിനുള്ള തല്ലിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കും വിധം ഒരു ഇരിപ്പിടത്തിനായി എല്ലാവരും പിടിയും വലിയും കൂടുന്നുണ്ട്... അവസാനം ഞങ്ങൾക്കും ഒരു സീറ്റ്‌ തരപ്പെട്ടു...
സീറ്റ്‌ കിട്ടിയ ആശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ അവിടെ ഇരിന്നു ഇടത്തോട്ടും വലത്തോട്ടും ഒന്ന് നോക്കി...
ദൈവമേ.... !!! എൻറെ ഇടത്തെ സീറ്റിൽ നമ്മുടെ അഞ്ജലി... മനസ്സിൽ ലഡ്ഡു പൊട്ടി...
അവളെ നോക്കി ഞാൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു അവൾ എന്നെയും ഒരു പുഞ്ചിരിയാലെ വരവേറ്റു...
പിന്നെ പറയാൻ ഉണ്ടോ... ഞാനും അവളും കൂടി അവിടെ ഒരു പുഷ്പ്പാലയം തന്നെ ഉണ്ടാക്കി...
കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു എന്നാ ഞാൻ പോട്ടേ...
ഹ്മ്മ്... എന്ന് ഞാൻ ഒന്ന് മൂളി... പിന്നെ തൻറെ ഫോൺ നമ്പർ ഒന്ന് തരുഒ... എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ... അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു...
ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ച പ്ലേറ്റിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കു എന്ന്...
അവൾ കഴിച്ച പ്ലേറ്റിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ അത് കണ്ടത്... പ്ലേറ്റിൽ ഭാക്കി ഉള്ള കറിയിൽ അവൾ അവളുടെ നമ്പർ എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ട്...
സന്തോഷം കൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി...
ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ നടന്നു നീങ്ങി...
*******************
അതേ നിങ്ങൾക്ക് എന്താ വട്ടാണോ... ആദ്യരാത്രി ആയിട്ടു പൂക്കൾക്ക് പകരം എൻറെ ഫോട്ടോയാണല്ലോ റൂം മുഴുവൻ....
ഇതെല്ലാം നിന്നെ ഞാൻ ആദ്യം കണ്ടത് മുതൽ ഉള്ള നിൻറെ ഫോട്ടോസ് ആണ്... ഇനിയും ഉണ്ട് അത് നമുക്ക് റൂം ഒന്നുകൂടെ വലുതാക്കിയതിനു ശേഷം ചുമര് മുഴുവൻ ഒട്ടിക്കാം...
ഹാ ബെസ്റ്റ് ഇനി നിങ്ങളോട് കൂടുതൽ സംസാരിച്ചാൽ ആദ്യരാത്രിയുടെ ഓർമ്മക്കാണെന്നു പറഞ്ഞ് അതും ഫോട്ടോ എടുത്ത് വെക്കും...
അത് നല്ലൊരു ഐഡിയ ആണല്ലോ... ഞാൻ ഇതാ വരുന്നു പോയി ക്യാമറ എടുക്കട്ടെ...
ഒന്ന് പോ അവിടുന്ന് നാണം ഇല്ലാത്ത സാധനം...
No comments:
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക