കാലം നൽകുന്ന കാലുകൾ (കവിത)

=============================

രണ്ടു കാൽവച്ചന്നു
നെഞ്ചു വിരിച്ചപ്പോൾ,
ചുറ്റും നടന്നതോ
കണ്ണോടിച്ചില്ല ഞാൻ.

എത്രയോ ജന്മങ്ങളൊ-
രുചാൺ വയറിനായ്,
കണ്മുന്നിൽ വന്നതും
കേണു പറഞ്ഞതും.

ഒന്നുമേ കേൾക്കാത്ത
കാണാത്ത മട്ടില-
ന്നാട്ടിയകറ്റി ഞാ-
നാക്ഷേപ വാക്കുമായ്.

ആരോഗ്യ ദൃഢഗാത്ര
കണ്ണാടി ഛായയെ,
എത്രയോ നാളുകൾ
ഗർവ്വോടെ നോക്കി ഞാൻ.

ദേഹത്തെ താങ്ങുവാ-
നാകാതെ കാലുകളി-
ന്നൂന്നുവടി യെന്നൊരാ
മുക്കാലിനായ് പരതി.

കാലം കടന്നുപോയ്
കാലുകൾ വേച്ചുപോയ്,
നാലുകാൽ കട്ടിലിൽ
നാഴികകളെണ്ണി ഞാൻ.

ജീവിതപ്പാച്ചിലിൽ
വാരിയ സ്വത്തുക്കൾ,
പങ്കിടാൻ വെമ്പുന്നൊ-
രവകാശക്കാലുകൾ..

അരുതേയെന്നോതുവാൻ
നാവു കൊതിച്ചിട്ടും,
മൊഴിയുവാനാകാതെ
മലർന്നു കിടന്നു ഞാൻ...

മുന്നിൽ തെളിയുന്നൊ
രാസന്ന മരണവും,
എട്ടുകാൽ താങ്ങുമെൻ
ശവമഞ്ച യാത്രയും...

ജനിമൃതികൾക്കിടയിലി-
ത്തുച്ഛമാം നേരത്തെ-
യറിയുന്നു ഞാനിന്നീ
വൈകിയ വേളയിൽ...

###ഷെഫീർ###