ശാരദ ചേച്ചി

"സാറെ ഒരെണ്ണം എടുക്കട്ടേ.."

" വേണ്ട... "

"ഇന്ന് നറുക്കെടുപ്പാണ് സാറെ ... ഒരെണ്ണം എടുക്കു..."

" ഏയ്.. വേണ്ടന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ... "

"എനിക്ക് താല്പര്യം ഇല്ല... "

എരിഞ്ഞു തീരാറായ സിഗരറ്റ് കഷ്ണം താഴേക്കിട്ടു ചവിട്ടി അമർത്തിയിട്ടു അദ്ധേഹം പിന്നെയും ഒരെണ്ണം പോക്കെറ്റിൽ നിന്നെടുത്തു കത്തിച്ചു ആ കാത്തിരിപ്പ് തുടർന്നു....

നിരന്തരമായ മറുപടികളിൽ കൊണ്ട് തെല്ലും പരിഹാസപെടാതെ ശാരദ ചേച്ചി ലോട്ടറി ടിക്കറ്റുകളുമായി പിന്നെയും നടന്നു.. തോളിൽ ഒരു ബാഗും തൂക്കി നിന്നവന്റ കൈയ്യിൽ ഒന്നുമില്ലെന്ന്‌ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് കൊണ്ടാകണം ശാരദ ചേച്ചി എന്റെ അടുക്കലേക്കു വരാഞ്ഞത്...

ചുറ്റിനും ആരെയോ തിരയുന്ന ആ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ഞാൻ പതുക്കെ പിൻവാങ്ങി.... ദൂരേക്ക്‌ പോകുന്ന ശാരദ ചേച്ചിയെ മറഞ്ഞിരുന്നു കൊണ്ട് ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

കോളേജിലേക്ക് ഉള്ള ബസ് യാത്രയിലും ശാരദ ചേച്ചിയായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സു മുഴുവനും... നാളുകൾ ഏറെയായി ശാരദ ചേച്ചിയെ ഈ അമ്പലനടയിൽ ഞാൻ കാണുന്നു.. ലോട്ടറി കച്ചവടവും ആയി .. ഒരു ചെറിയ സൈക്കിൾ ഉണ്ട് ... ഒരു തൊപ്പിയും വെച്ചു രാവിലെ ഇറങ്ങും... രാവിലെ കുറച്ചു സമയം അമ്പലത്തിന്റെ മുന്പിലാണ് കച്ചവടം .. കാര്യമായ പുരോഗമനം ഒന്നും ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല...

ഇല്ലാത്ത കാശ് കടം മേടിച്ചു ചവച്ചരച്ചു തുപ്പുന്ന മുറുക്കാൻ കഷ്ണങ്ങളും എണ്ണമില്ലാതെ പൂകയുന്ന ബീഡികുറ്റികളും ശാരദ ചേച്ചിയുടെ മുഖം മനപ്പൂർവ്വം മറന്നതാകാം... അല്ലെങ്കിലും അവർക്കെന്തു ലാഭം...

അമ്പലത്തിന്റെ അടുത്ത് തന്നെയാണ് ശാരദ ചേച്ചിയുടെ വീട്... കള്ളു കുടിച്ചു കരളുവാടി ഭർത്താവ് കുറച്ചു നാൾ മുന്പാണ് മരിച്ചത്... അതിനു ശേഷം ആണ് ശാരദ ചേച്ചി ഈ കച്ചവടത്തിന് ഇറങ്ങിയത്..

ഒരു മുപ്പതു മുപ്പത്തഞ്ചു വയസ്സ് കാണും ചേച്ചിക്ക്.. രണ്ട് കുട്ടികൾ ഉണ്ട്... പാവം... അന്നന്നത്തെ ആഹാരത്തിനായി പരക്കം പായുകയാണ് ചേച്ചി... കണ്മുന്നിലൂടെ ചേച്ചി പോകുമ്പോഴെല്ലാം അറിയാതെ എങ്കിലും ഞാൻ പോക്കറ്റിലേക്ക് കാശു തിരയും... ഒരു ടിക്കറ്റ് എടുക്കാൻ... നിർഭാഗ്യവാനായ എനിക്ക് ലേട്ടറി അടിച്ചു പെട്ടന്നു കോടീശ്വരൻ ആവാൻ വേണ്ടിയല്ല.. വെറുതെ ഒരു ആശ്വാസത്തിന് വേണ്ടി...

കൈയ്യിൽ കാശു ഉള്ളപ്പോൾ ചേച്ചിയെ കാണില്ല... ചേച്ചിയെ കാണുമ്പോൾ കയ്യിൽ കാശും കാണില്ല... അതാണ് സത്യം..

ഇന്നലെ വരെ വെറുതെ കളഞ്ഞ കാശും പാഴാക്കി കളഞ്ഞ ആഹാരവും എന്നെ എന്തിനോ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നത് പോലെ ഒരു തോന്നൽ ..

പക്ഷെ.. ഇവിടെ ഈ വെറുതെ പുകച്ചു കളയുന്ന ബീഡി കുറ്റികൾക്കെങ്കിലും വല്ലപ്പോഴുമെങ്കിലും ആ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് സഹായിക്കമായിരുന്നു... ഇല്ല.. അതിനൊന്നിനും അവർക്കു സമയമില്ല...

കോളേജ് വിട്ടുള്ള പതിവ് വൈകുന്നേരങ്ങളിലും ശാരദ ചേച്ചിയെ ഞാൻ കവലയിൽ കാണാറുണ്ട്.... സൈക്കിളും ചവിട്ടി പത്തു പതിനഞ്ചു കിലോമീറ്റർ.. എല്ലാം ജീവിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള നെട്ടോട്ടങ്ങൾ ...

ഹൃദയത്തെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ശാരദ ചേച്ചിയുടെ നെട്ടോട്ടങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഒന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു...

"മഹേഷേട്ടനെ ഒന്ന് കാണണം.. പുള്ളിക്ക്‌ നാട്ടിലെ ഒരു ചാരിറ്റി സംഘടനയുമായി ബന്ധം ഉണ്ട്... ശാരദ ചേച്ചിയുടെ മക്കളുടെ പഠന ചിലവെങ്കിലും മഹേഷേട്ടൻ വിചാരിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ കൊടുക്കാൻ സാധിക്കും"

അന്ന് വൈകിട്ട് ബസ് ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്കു നടന്നപ്പോൾ ഒരു ദൈവനിമിത്തം പോലെയാണ് ഞാൻ വഴിയരികിൽ മഹേഷേട്ടനെ കണ്ടത്...

"മഹേഷേട്ടാ... "

"അഹ് ഡാ.. നീയോ... ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു വരുവാണോ.."

" അതെ മഹേഷേട്ടാ .. ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട് മഹേഷേട്ടാ..."

" അതിനെന്താടാ.. പറയടാ.."

" മഹേഷേട്ടാ.. ആ ശാരദ ചേച്ചിടെ കുട്ടികൾക്ക് പഠനത്തിനായി എന്തേലും സഹായം ചെയ്യാൻ പറ്റുവോ എന്നറിയാനാ... "

"ഏത് ശാരദ ചേച്ചി.."

"ആ ലോട്ടറി വിൽക്കുന്ന .."

പറഞ്ഞുമുഴുവിക്കുന്നതിനു മുന്പേ മഹേഷേട്ടൻ ഓർത്തെടുത്തു...

"ആ നമ്മുടെ ശാരദ ചേച്ചി... അറിയാം.. ഡാ ശാരദ ചേച്ചി എന്നുമാത്രമല്ല.. ജീവിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന എല്ലാവരെയും നമ്മൾ സഹായിക്കാറുണ്ടല്ലോ... ശാരദ ചേച്ചിയേയും സഹായിക്കാം..

പിന്നെ ശാരദ ചേച്ചിയും നമ്മുടെ ചാരിറ്റിയുടെ സജീവ പ്രവർത്തകയാണ്.. എല്ലാമാസവും അവസാനവും വരും.. ഒരു ചെറിയ തുകയും ആയി... സ്വന്തം കഷ്ടപാടുകൾക്കിടയിലും മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാൻ കാണിക്കുന്ന ശാരദചേച്ചിയുടെ ആ മനസ്സ്‌ പലപ്പോഴും എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്... എന്തായാലും വേണ്ടത് എന്താന്ന് വെച്ചാൽ നമ്മുക്ക് ചെയ്യാം... ഇപ്പോ തിരക്കാണ്.. പിന്നേ കാണാം ഡാ..."

അപ്പോഴും മഹേഷേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ മാത്രം മനസ്സിൽ തങ്ങിനിന്നു...

സ്വന്തം വേദനകൾക്കിടയിലും മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷത്തിനായി ശ്രമിക്കുന്ന ശാരദചേച്ചി മഹേഷേട്ടനു മാത്രമല്ല.. എനിക്കും ഒരു അത്ഭുതമായി മാറി... ഭാഗ്യ കുറികളുമായി അങ്ങോളം ഇങ്ങോളം ഓടി നടക്കുന്ന ശാരദ ചേച്ചി തന്നെയാണ് ഈ നാടിൻറെ ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യം...

ഒരുഗതിയും പരഗതിയും ഇല്ലാതെ ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ടറ്റങ്ങളെ കൂട്ടിമുട്ടിക്കാൻ നടക്കുന്ന ശാരദ ചേച്ചിയെ പോലെയുള്ള ഒരുപാട് മനുഷ്യർ നമ്മുടെ ഇടയിലുണ്ട്... കഴിയുമെങ്കിൽ കഴിയുമെങ്കിൽ മാത്രം വല്ലപ്പോഴും എങ്കിലും അവരെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കണം.. അത് ചിലപ്പോൾ നമ്മുക്ക് വലുതായി ഗുണം ചെയ്തില്ലെങ്കിലും അവർക്ക് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റുന്നതിലും വലുതായൊരു സന്തോഷം നല്കിയേക്കാം.....

Midhun