-അപരാധപ്രണയം-

ഓട്ടുവളയൊന്നൂടെയാറ്റുമണൽ തേച്ചിട്ടു
കാട്ടുതുളസിക്കതിർ ചേർത്തു മുടികെട്ടി.
മഞ്ഞളരച്ചുവരച്ചകവിൾ ഭംഗിയവൾ- 
വെള്ളത്തിൽ നോക്കിയിട്ടൊന്നുനാണിച്ചു.

കാറ്റിലിലഞ്ഞി കനിഞ്ഞുകൊടുത്തമല-
രൂറ്റിയെടുത്തമണമുടലിൽപ്പകർന്നു.
കാട്ടരുവിക്കരെ കാണാതെ നിന്നവന-
മുല്ലയോടൊരുപിടി വാങ്ങിയതു കോർത്തു.

നേർത്തമരവുരിയൊന്നു ചേർത്തു പുതച്ചു
പേടമാൻതുകലും ഞൊറിയിട്ടുടുത്തു.
മഷിയിട്ട കണ്ണിനാലവനെത്തിരഞ്ഞുകൊ-
ണ്ടാശ്രമവഴിയിലായ് കാത്തവൾ നിന്നു.

കാട്ടുവാസിപെണ്ണ് മോഹിക്കുവാൻ മാത്രം
കാടനല്ലത്രേ കരുത്തരാണത്രെ.
നാടുഭരിക്കും അരചണെന്നറിയാത്ത-
താരുടെ കുറ്റമതെന്നുമറിഞ്ഞീല.

മൂക്കും മുലയും മുറിഞ്ഞു പോയിട്ടും
നീറ്റലാൽ ചുടുനിണം ചീറ്റിയൊഴുകീട്ടും
നേർത്തുപോം ബോധവെളിച്ചത്തിനിടയിലായ്
ചൊന്നു- എൻപ്രണയം പൊറുക്കൂ കുമാരാ.

-വിജു കണ്ണപുരം-