തണൽമരം

---------------------------------------------------------------------

മുറിവേറ്റ് പിടഞ്ഞു ചിറകുകൾ തളർന്ന
ഒരു ചെറു പക്ഷിയായിരുന്നു ഞാൻ..
ഒരു തൂവൽ പോലും അനക്കാനാവാതെ
ഉറഞ്ഞു നിന്ന നിമിഷങ്ങളിലൊന്നിലാണ്
കനിവിന്റെ പച്ചവിരിച്ച ചില്ലകളുമായി
നീയെന്ന മാടി വിളിച്ചത്..

അടിവേരുകൾ അടർന്ന് അശക്തനായിരുന്നു നീ..
എങ്കിലും നിന്റെ കരുത്താർന്ന ചില്ലകൾ പകർന്ന
ആത്മവിശ്വാസമാണ് ഒരു ചിറകടികൂടി എന്നിൽ
അവശേഷിക്കുന്നുണ്ടെന്നെയോർമിപ്പിച്ചത്..

നിന്റെ വിദൂര സാന്നിധ്യം എന്നിലേക്ക് ഇറ്റിച്ചത്
പ്രതീക്ഷയുടെ പച്ചപ്പ് കുറുക്കിയ ഊർജ്ജമായിരുന്നു..
ഒരു ചെറു കാറ്റിനെ പോലും പുൽ കാനാകാതെ
തളർന്നു നില്ക്കുമ്പോഴും
ശരീരത്തിന് തൂവൽ കനവും തകർന്ന ഹൃദയത്തിനേറിയ
ഭാരവുമായെത്തിയ എന്നെയും.
നെഞ്ചോട് ചേർക്കുവാൻ നീ ചില്ലകൾ വിരിച്ചല്ലോ..

നിന്റെ പച്ചപ്പ് ഇനിയുമെന്നെ മോഹിപ്പിക്കാൻ
മറന്നുപോയാൽ
ഒരുവേള നീയവിടെയില്ലാതെപോയാൽ
എന്റെ പ്രതീക്ഷകളുടെ മറുകര അപൂർണ്ണമാണ്..
നിന്റെ തായ് വേരുകൾ ക്ഷയിച്ചതിന്റെ അടയാളവുമായി
നിന്നിലെ ആദ്യ ഇല മണ്ണിൽ തൊടുമ്പോൾ
ഞാൻ, മണ്ണിന് മുകളിലായി തൂവലുകൾ കൊണ്ടൊരു
നേർത്ത വിരിപ്പുണ്ടാക്കും.. എന്റെ ജീവനുരുക്കിയെടുത്ത
നൂലിഴകൾ കൊണ്ട് നെയ്തെടുത്തത്..

നോവരുതല്ലോ നിനക്ക്..
ഞാൻ തളർന്നപ്പോൾ
ചില്ലകൾ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടിയ വൻമരമല്ലേ നീ..എന്റെ
ഹൃദയത്തിലേക്ക് വേരുകൾ ആഴ്ത്തിയ തണൽ മരമല്ലേ നീ..

**********************

രമ്യ രതീഷ്