വിരഹാർദ്ര രാഗം..

കാറ്റല പോലെ ഒഴുകുന്ന പ്രണയം..
അമൂർത്ത സൗന്ദര്യം നിഴൽ വീഴ്‌ത്തുന്ന മൃദുലമായ അനുഭവം..
വിരഹം ഇരുൾ പരത്തുന്ന നിസ്സഹായമായ നിമിഷങ്ങൾ....
ആത്മാവിൽ തണലിനു കൊതിക്കുന്ന കിളിക്കുഞ്ഞിന്റെ നൊമ്പരം ...സമാഗമത്തിനു കൊതിക്കുന്ന ആത്മാവിന്റെ വേദന...
ഇടനെഞ്ചിൽ കണ്ണീർ തടം കെട്ടി പുറത്തു ചാടാൻ ഭയപ്പെടുന്നു..
ആരെയൊക്കെയോ എന്തിനെയൊക്കെയോ...
.,കൂടുവിട്ടകന്ന ഇണക്കിളിയുടെ വിരഹമൊരു പാട്ടായൊഴുകി
പ്രപഞ്ചമാകെ ശോകം നിറയ്ക്കുന്നു.....കാത്തിരിക്കാം ഇനിയുമിനിയും...
നീയെത്തുവാൻ എത്ര വൈകിയാലും...
അരികിൽ നിന്നകലാതെ നീ വേണമെന്നാശിക്കുമെങ്കിലും
എവിടെയോ ഞാനെന്റെ മോഹങ്ങളേ നിനക്കായ് കുഴിച്ചു മൂടി .
വരണ്ടൊരു ഭൂമി പോലെ പ്രണയമാം ഇളനീർ നിറഞ്ഞോരെന്റെ ഹൃദയം. ..
അകലങ്ങൾ തീർക്കുന്ന കാരാഗ്രഹത്തിൽ ഞാനെൻ പ്രണയമൊളിപ്പിച്ചു നിന്നെയോർത്ത്...
അറിയുന്നു നീ എന്നെ എങ്കിലും അറിയാത്തതെന്തോ അതാണ് ഞാൻ ...എന്നെ ഞാൻ മറക്കുന്നു നിനക്ക് വേണ്ടി...ഇന്നെന്റെ നെഞ്ചകം പൊട്ടിപുറപ്പെട്ട വാക്കുകൾ കവിതയായി പുനർജ്‌ജന്മ മുക്തി നേടി.

മോഹമുണ്ടെനിക്കൊരു സാഗരതീരമതിൽ നിൻ കരം കവർന്നു ചേർന്നിരിക്കാൻ
പ്രണയാലസ്യമോടെ നിൻ മാറിൽ
ചേർന്നു യുഗങ്ങളെത്രയെന്നറിയാതുറങ്ങുവാൻ..
നിൻ മിഴികളിൽ മിഴി താഴ്ത്തി
പ്രണയത്തിന്നാഴമളക്കുവാൻ..
ഇടറിയലറുന്ന വർഷ രാത്രികളിൽ ഇണക്കുരുവി നിന്നരികെ ചേർന്നാ മഴയിലലിയുവാൻ.....
കാലം നമുക്കായി കാത്തതെന്തെങ്കിലു
മെൻ പ്രണയമിനി മേൽ നിനക്ക് മാത്രം
എൻ ജീവൻ പിരിയുവോളമെൻ ജീവനെ
നീ അകന്നു പോവരുതെന്നിൽ നിന്നും..

By: Nisa Nair