ഒരു പ്രസവ കഥ

ഒരു പ്രസവ കഥ

വീട്ടിൽ അച്ഛനും അമ്മയും അനിയനും അനിയത്തിയും രണ്ടു പശുക്കളും കുറെ കോഴികളും ഒക്കെയായി ആകെ മേളമാണ്..

ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകുന്നത് ആ പശുക്കളുടെ സഹായത്താൽ... ചുറ്റുപാടുള്ള വീടുകളിലും പാൽ സൊസൈറ്റിയിലും ഞങ്ങൾ പാൽ കൊടുക്കുന്നു. ഏതാണ്ട് പതിനഞ്ച് വർഷത്തോളം പശു വളർത്തൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഞങ്ങൾ മൂന്നു കുട്ടികളായിരുന്നു സ്ഥലത്തെ പ്രധാന പാൽക്കാർ.

കൊച്ചിലേ അദ്ധ്വാനിക്കുന്ന ജന വിഭാഗത്തിൽ പെട്ടവരായിരുന്നു എല്ലാവരും, ഞാൻ ആണെങ്കിൽ 90 % തരികിട ആയിരുന്നു ((ഇപ്പോൾ പെർസൻറ്റേജ് വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഏതാണ്ട് ഒരു 45 -50 ൽ എത്തി നിൽക്കുന്നു 😛 ))

അന്ന് ദൂരദർശനിൽ ഞായറാഴ്ച മാത്രം സിനിമ... വീട്ടിൽ ടീവി ഇല്ല.. നാലഞ്ചു വീട് അപ്പുറത്തുള്ള ഒരു വീട്ടിൽ എല്ലാവരും കൂടി ഒരു സമ്മേളനം നടത്തിയാണ് സിനിമ കാണൽ കർമ്മം നടത്തുന്നത്. അഞ്ചു മണിക്കുള്ള സിനിമയ്ക്കു പോകണമെങ്കിൽ നാലര ആവുമ്പോഴേക്കും പാൽ എല്ലാം കൊടുത്തു വന്നു കോഴികളെ ഓക്കേ മൂടി വെച്ചിട്ട് വേണം പോവാൻ.

ആ കോഴികളാണെങ്കിലോ ഒരു അനുസരണയും ഇല്ല... വാ എന്ന് വിളിച്ചാൽ ഓടിപ്പോയി വല്ല മാവിന്റെ കൊമ്പിലും കയറിയിരിക്കും... പിന്നെ അതിനെ താഴെയിറക്കാൻ പാട് പെടണം. കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആയിരുന്നപ്പോൾ മൂടി വെച്ചിരുന്ന അതെ വലിയ കുട്ടയിൽ തന്നെയായിരുന്നു വലിയ കോഴികളായിട്ടും മൂടിയിരുന്നത്. കാലത്തു നോക്കുമ്പോൾ എല്ലാ കോഴിയുടെയും വാല് വളഞ്ഞായിരിക്കും ഉണ്ടാവുക... 😆

അന്നത്തെ വാല് വളഞ്ഞ ഒരു കോഴി മഹാ കൂതറയായിരുന്നു.. പിടിക്കാൻ പോയാൽ ഓടി ആൾമറ ഇല്ലാത്ത കിണറിൽ പോയി വീഴും.. പിന്നെ ഒരു കുട്ട കിണറ്റിൽ ഇറക്കി കോഴിയോട് കെഞ്ചണം...

ദയവു ചെയ്‌തു ഒന്ന് കയറി വരൂ കോഴിച്ചേട്ടാ... താങ്കളെ മൂടിയിട്ടു വേണം ഞങ്ങൾക്കു സിനിമക്കു പോകാൻ...

പക്ഷെ ആര് കേൾക്കാൻ... എനിക്കിപ്പോ കയറാൻ സൗകര്യമില്ല, അങ്ങനെയിപ്പോ നീയൊന്നും സിനിമ കാണണ്ട എന്നും പറഞ്ഞു കിണറിന്റെ ചവിട്ടു പടവിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചിരിക്കും... 😒

വല്ല വിധേനയും അതിനെ കയറ്റി തുടച്ചു മൂടിവെച്ചാലാവും അതിലേറെ കൂതറയായ മറ്റൊരു പശുക്കുട്ടി കയറും പൊട്ടിച്ചു ഓടി അപ്രത്യക്ഷയാവുന്നത്... 🙄

പിന്നെ അതിനെ അന്വേഷിച്ചാണ് ഓട്ടം... ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേർ മൂന്നു വഴിക്കു തിരഞ്ഞു പോകും... അന്ന് ഫോൺ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് ഒരു വഴിക്കു പോയ ആൾ പശുക്കുട്ടിയെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു തൊഴുത്തിൽ കെട്ടിയാലും മറ്റുള്ളവർ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നുണ്ടാവും!!

ഇത്തരം പരാക്രമങ്ങൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഒടുക്കം ടീവി കാണാൻ പോയിരുന്നാലാവും KSEB യുടെ വക മുട്ടൻ പണി... ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ആ ആഴ്ചത്തെ സിനിമ സ്വാഹ!!

അമ്മയ്ക്കു ആയിടെയാണ് അനീമിയ ബാധിച്ചു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആവുന്നത്... ചികിത്സ മംഗലാപുരത്തുള്ള മണിപ്പാൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ.. കിടത്തി ചികിത്സയാണ്.. ഒരു മാസത്തോളം അമ്മയും അച്ഛനും ഹോസ്പിറ്റലിൽ. വീട്ടിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്നു കുട്ടികളും പശുക്കളും കോഴികളും മാത്രം.. രണ്ടു നേരം കറവക്കാരൻ വരുന്നതല്ലാതെ ഒരു സഹായത്തിനും ആരുമില്ല..

ഞാൻ പത്താം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സമയം.. രണ്ടു പശുക്കളിൽ ഒരെണ്ണം പൂർണ ഗർഭിണി!!🙆🏻

എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും പ്രസവിക്കും എന്ന അവസ്ഥ... മുൻപ് പല തവണ വീട്ടിൽ പശു പ്രസവിച്ചിട്ടുണ്ട് എങ്കിലും ഞാൻ ആ ഏരിയയിലേക്ക് പോയിട്ടേ ഇല്ലായിരുന്നു.. പശുക്കുട്ടി എഴുന്നെന്നു നിന്ന് തുള്ളി ചാടി ഓടി തുടങ്ങുമ്പോൾ മാത്രമാണ് എന്റെ രംഗ പ്രവേശം ഉണ്ടാവാറ്... അങ്ങനെയുള്ള എന്റെ മുന്നിൽ ഒരു പശു പ്രസവിക്കാനായി നിൽക്കുന്നു.. മൂത്ത ആൾ ഞാനായത് കൊണ്ട് എനിക്കാണ് ഉത്തരവാദിത്തം കൂടുതൽ...

അന്ന് വൈകുന്നേരം മുതൽ പശു മുറ്റത്തു കൂടി ഉലാത്തലോടു ഉലാത്താൽ... ഞാൻ ഇല്ലാത്ത ധൈര്യം സംഭരിച്ചു... കറവക്കാരൻ വന്നപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അയാളോട് ചോദിച്ചു സംശയങ്ങൾ തീർത്തു... പ്രസവിച്ച ഉടനെ തന്നെ പശുക്കുട്ടിയെ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കണമെന്നും, പശുവിനു ചൂടുള്ള കഞ്ഞി കൊടുക്കണമെന്നും, മറുക് വീണാൽ ആഴത്തിൽ കുഴിയെടുത്തു കുഴിച്ചിടണമെന്നും അയാൾ പറഞ്ഞു തന്നു.. കുഴിച്ചിട്ടാലും പോരാ, കുഴി മൂടി കഴിഞ്ഞാൽ മുകളിൽ ഒരു വലിയ കല്ലും വെക്കണം... ഇല്ലെങ്കിൽ കുറുക്കനോ മറ്റോ വന്നു കുഴിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടത്രേ.. 😬

സന്ധ്യയായി... പശു കിടക്കുന്നു, എഴുന്നേൽക്കുന്നു.. കുറെ നേരം വീണ്ടും കിടക്കുന്നു എഴുന്നേറ്റു തെങ്ങിനെ വലം വെക്കുന്നു... സമ്മർദ്ദത്തിൽ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങി ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും പശുവും.. 🙈

മണി എട്ടായി, ഒന്പതായി, പത്തായി... ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു, പശുവിൻ്റെ തീറ്റയും കൊടുത്തു 12 മണിക്ക് അലാം വെച്ച് കിടന്നു..

അലാം അടിച്ചതൊന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല,അവർ രണ്ടു പേരും പോയി നോക്കി, ഒന്നുമില്ല - പശു കിടക്കുന്നു... വീണ്ടും ഒരു മണിക്കൂർ വിട്ടു അലാം വെച്ചു.. അങ്ങനെ മണി 3 ആയി.. പൊതുവെ അനിയത്തിയാണ് പായ കണ്ടാൽ ഉറങ്ങുന്നത്.. അന്ന് എന്താണെന്നറിയില്ല, എന്റെ കണ്പോളകൾക്ക് മുകളിൽ നാല് ഇഷ്ടിക വെച്ചത് പോലെ.. 😴😴😴

എന്നെ വിളിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ലെന്നു തോന്നി അവർ രണ്ടു പേരും പിന്നാമ്പുറത്തേക്കു പോയി നോക്കി...

പോയതിന്റെ ഡബിൾ സ്പീഡിൽ തിരിച്ചു വന്നു... അയ്യോ ആതിർ... പശു പ്രസവിക്കുന്നു.. 😱😱😱😱(എന്നെ ചേച്ചി എന്നൊന്നും രണ്ടാളും വിളിക്കാറില്ലായിരുന്നു, അന്നും ഇന്നും)

എണീക്കു എന്നും പറഞ്ഞു എന്നെ കുലുക്കി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു... ഈശ്വരാ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ... 😰
ഒരു വിധം എഴുന്നേറ്റു പോയി മുഖം കഴുകി... അന്ന് സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റ് ഒന്നുമില്ല, ഒരു മെഴുകു തിരി കത്തിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു, ചെറിയ ഒരു പഴയ എമെർജൻസിയും..

ഭയ ചകിതയായി രണ്ടു കണ്ണും അടച്ചു കൊണ്ട് ഇരുട്ടിൽ തപ്പി തടഞ്ഞു ഞാൻ നടന്നു... തുറന്നു വെച്ച അടുക്കള വാതിലിൻറെ മറവിൽ നിന്നിട്ട് ഒരു വിടവിലൂടെ ഒന്ന് പാളി നോക്കി...

ഈശ്വര😱😱😱😱😱😱🙆🏻🙆🏻🙆🏻

പശുക്കുട്ടിയുടെ രണ്ടു കാലുകൾ അതാ പുറത്ത്!!! എന്റെ പകുതി ബോധം അതോടെ പോയി...

ഞെട്ടിത്തരിച്ച ഞാൻ നിലത്തു ഇരുന്നു..

ഏത് പിരിമുറുക്കത്തിലും അടിപതറാതെ എന്റെ അനിയത്തി അതാ പുറത്തെ അടുപ്പിൽ പശുവിനുള്ള കഞ്ഞിക്കു വെള്ളം വെച്ച് വിറക് കത്തിക്കുന്നു..

അനിയൻ കൈവിരലിലെ എല്ലാ നഖങ്ങളും കടിച്ചു തുപ്പുന്നു... ഞാൻ പകുതി ബോധത്തിൽ ഇരിക്കുന്നു!

ഇനിയും ഇത് കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നാൽ എന്റെ ഉള്ള ബോധം കൂടി പോവും... ഞാൻ ഇഴഞ്ഞു അകത്തു കയറിയതേ ഓര്മയുള്ളു... ഉറങ്ങിപ്പോയതാണോ അതോ ബാക്കിയുള്ള ബോധം കൂടി പോയതാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല... 😐

പിന്നീട് കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ പശുക്കുട്ടി തുള്ളിച്ചാടി നടക്കുന്നു.. പറമ്പിന്റെ ഒരറ്റം മുതൽ മറ്റേ അറ്റം വരെയും തിരിച്ചും കണ്ണും തുറിച്ചു ഓടുന്നു!! 🐂

ജാള്യതയോടെ അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് ഞാൻ...

ഒരു കലം പോലെ മുഖം വെച്ച് അനിയത്തി പശുവിനെ കുളിപ്പിക്കുന്നു...
അനിയൻ വെള്ളം കോരി ബക്കറ്റിൽ ഒഴിച്ച് കൊടുക്കുന്നു!

ഞാൻ ഒന്ന് ആശ്വസിച്ചു.. ഹാവൂ കഴിഞ്ഞല്ലോ... 😲

അവളുടെ ഭാവം കണ്ടപ്പോ കൂതറയായ എനിക്ക് കലി വന്നു.. 👿

"ഡീ മറുക് കുഴിച്ചിട്ടോ.."
ഞാൻ കുറെ കനപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു 👹

"ഇല്ല, അത് ഞാൻ തിന്നു..."😏

ഉത്തരം കിട്ടി വയറു നിറഞ്ഞപ്പോൾ പതുക്കെ പശുക്കുട്ടിയുടെ പിന്നാലെ പോയി..👻

ഞാൻ ഗാഢ നിദ്രയിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ അവർ എന്തൊക്കെ ചെയ്‌തിരിക്കാം എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു നോക്കി.. പശുക്കുട്ടി വെളിയിൽ വന്ന ഉടനെ അതിനെ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കാൻ പഴന്തുണി ഓക്കേ എടുത്തു വെച്ചിട്ടുണ്ടാവാം.. ആദ്യം മൂക്ക് തുടക്കണമത്രേ... കിടാവിനു ശ്വസിക്കാൻ.. മുഖം വൃത്തിയാക്കിയാൽ ബാക്കി പശു തന്നെ ചെയ്തോളും... പിന്നെ നോക്കേണ്ടത് മറുക് വീഴുന്നതാണ്... ചൂടുള്ള കഞ്ഞിയും മുളയിലയും കൊടുക്കണം.. രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് അതും നടക്കും... ഉടനെ തന്നെ ആഴത്തിൽ കുഴിക്കണം... പിന്നെ പശു അത് രുചിക്കാതെയും നോക്കണം... പിന്നെ പാലുണ്ടാവില്ലത്രേ...

ഈ മറുക് എന്ന് പറയുന്നത് (പ്ലാസന്റ ) ഒരുമാതിരി തൊട്ടാൽ ഒട്ടി ഐറ്റം ആണ്... 😬 അങ്ങനെയും ഇങ്ങനെയും ഒന്ന് അത് കുട്ടയിൽ ആക്കാൻ പറ്റില്ല... ഒന്നാമത്തെ കാര്യം നല്ല ഭാരം, പിന്നെ രണ്ടാമത് ഒരു മെർക്കുറി ടൈപ്പ് ആണ്... ഉരുണ്ടുരുണ്ടു കളിക്കും.. എടുത്താലും പിടിച്ചാലും കിട്ടില്ല... ഇവർ രണ്ടും കൂടി ഇതെങ്ങനെ പറമ്പിൽ എത്തിച്ചു കുഴിച്ചിട്ടു എന്നത് ഇന്നും എനിക്ക് പിടി കിട്ടാത്ത സമസ്യയാണ്... 🤔🤔

പതിനഞ്ചാം വയസ്സിൽ ഒരു പ്രസവമെടുക്കാനുള്ള അവസരം കിട്ടിയിട്ടും ഞാൻ അത് ഉപയോഗിച്ചില്ല, എന്നേക്കാൾ രണ്ടു വയസ്സിളപ്പമുള്ള അനിയത്തിയും നാലര വയസ്സിനു താഴെയുള്ള അനിയനും വേണ്ടി വന്നു അവസരോചിതമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ.. 😕

പ്രസവം കഴിഞ്ഞു ആദ്യത്തെ 4 - 5 ദിവസം പാൽ കറക്കില്ല.. അത് കിടാവിനുള്ളതാണ്.. കൂടുതൽ ഉള്ള പാൽ കറന്നു ഒഴിച്ച് കളയും... ഏഴാം ദിവസം മുതൽ രണ്ടു നേരം കറക്കുകയും കിടാവിനെ കയറിട്ടു കെട്ടുകയും ചെയ്യും.. ഇതെല്ലം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഒരു ആഴ്ച കഴിഞ്ഞാണ് അമ്മയും അച്ഛനും തിരിച്ചെത്തുന്നത്.. അമ്മയുടെ അസുഖം ഭേദമായി, ആരോഗ്യം വീണ്ടെടുത്തു. ജീവിതം വീണ്ടും പഴയതു പോലെ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി... പക്ഷേ ഞാൻ ഇപ്പോഴും കൂതറയായി തന്നെ തുടരുന്നു!!😜

ആതിരാസൂരജ്.