മധുരിക്കും ഓർമ്മകളെ

ഒരുപാട് ഓർമ്മകൾ
ബാക്കിയാക്കിയിട്ടാണ് മധുരമുളള ബാല്യം കടന്നു പോയത്.ജീവിതത്തിലെ സുവർണ്ണ
കാലഘട്ടം,എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാനാണ്എനിക്കിഷ്ടം.കമ്പ്യൂട്ടറും മൊബൈലും
തരംഗമല്ലാത്തതിനാലാവണം എന്റെ ഓർമ്മകൾ വീടിനുചുറ്റുമുളള തൊടിയിലും
പാടത്തുമൊക്കെയായിട്ടങ്ങനെ പരന്നു കിടക്കുന്നത്....

അനിയനെ നേരത്തേ ഞാൻ പരിചയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.ഇന്നെനിക്ക്
പറയാനുളളത് എന്റെ അനിയത്തിയെ കുറിച്ചാണ്.ഒരു അനിയത്തിക്ക് ഉണ്ടായി
രിക്കേണ്ട എല്ലാ കുറുമ്പും തികഞ്ഞ ഒരു കൊച്ചു സുന്ദരി...ഇന്നും..സന്തോഷത്തോടെ
ഞാൻ പറയുന്നു...സുന്ദരിയാണെന്റെ അനിയത്തി....

ഞങ്ങളുടെ ബാല്യത്തെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത മറ്റൊ-
രാൾ കൂടിയുണ്ട്.ഓർമ്മവെച്ച കാലം മുതൽ ഒരു കൂട്ടുകാരിയെപ്പോലെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉളള,എന്നേക്കാൾ ഏഴ് വയസ്സ് മാത്രം പ്രായ
ക്കൂടുതലുളള എന്റെ അച്ഛൻപെങ്ങൾ.
'ആന്റിക്കുട്ടൻ' എന്നാ ഞങ്ങൾ വിളിക്കുന്നത്.ആളൊരു പരിഷ്ക്കാരിയാ..
'അമ്മായി' വിളിയൊന്നും ഇഷ്ടപ്പെടില്ല.

അപ്പൊ.... കാര്യങ്ങളിങ്ങനെയൊ ക്കെയാണ്...എവിടെയും ഞങ്ങളൊന്നിച്ചേ
പോകൂ.പാടത്ത് പുല്ലറുക്കാനും ,ആടിനെ പുല്ലു തീറ്റിക്കാനും..എല്ലാം...ഞങ്ങളുടെ
കൂടെ എല്ലായിടത്തും വരുമെങ്കിലും,എന്റെ അനിയത്തി ,ആന്റിയേക്കാൾ പരിഷ്ക്കാരി
യായതുകൊണ്ടും , കൂട്ടത്തിൽ ചെറുതായതുകൊണ്ടും ,കൂടെ വരുന്നതല്ലാതെ പണിയെടുക്കാനൊന്നും
ആളെക്കിട്ടില്ല...വിശ്രമവേളകൾ ആനന്ദകരമാക്കാൻ അവൾചെയ്തിരുന്നത് എന്താണെന്നറിയേണ്ടേ....കവിത.......
നിമിഷ കവി എന്ന് ഞങ്ങൾ പേരിടുകയും
ചെയ്തു....

ഒരു കണ്ടത്തിൽ നിറയെ മരച്ചീനി
കൃഷിയായിരുന്നു , അന്ന്..വളർന്നു നിൽക്കുന്ന കപ്പത്തൈകൾ കണ്ടപ്പോൾ
അവളിലെ കവയിത്രി ഉണർന്നു...

"കപ്പത്തോട്ടത്തിൽ എന്റെ സാമ്രാജ്യം വാഴ്ത്തീ"

ആഹാ...എത്ര മനോഹരമായ വരികൾ....
അതും പാടി വന്ന് നേരെ ഒരു കുഴിയിലേയ്ക്ക്....ജാള്യത മറയ്ക്കാൻ
അതാ അടുത്ത കവിത....

" സീത വീണ കുഴിയേത്
രാമൻ തംബുരു മീട്ടിയ
നാടേത്....."

അനർഗ്ഗള നിർഗ്ഗളമായി ഒഴുകുന്ന വരികൾ...

അബുദാബിയിൽ ഭർത്താവിനോടും
കുഞ്ഞിനോടുമൊപ്പം സ്ഥിരതാമസക്കാരി
യായ അവളിപ്പോഴും ഒരു കൊച്ചു പരിഷ്ക്കാരി തന്നെ.ഈ നല്ല ഓർമ്മ പങ്കു
വെയ്ക്കുന്നതോടെ പാവം എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനമാകും...

പക്ഷേ,ഒരു കാര്യം തീർച്ച...ഇത് വായിക്കുമ്പൊ....അവർ രണ്ടു പേരും
ഞങ്ങളുടെ ആ പഴയ കാലം ഓർക്കും.
ആ വരികൾ ഈണത്തിൽ ചൊല്ലും...

മായാത്ത മധുരമുളള ഓർമ്മകളുമായി...
വീണ്ടും വരാമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ....

വീണ ബിനൂപ്.