ദത്തുപുത്രി

ദത്തുപുത്രി
****************
ഇന്നെൻ്റെ പൊന്നുമോളുടെ മൂന്നാം പിറന്നാൾ.... പക്ഷെ അവളുടെ പിറന്നാൾ ദിനം ആഘോഷിക്കുമ്പോഴും മനസിലൊരു വിങ്ങലാണ്......
അവളുടെ ജന്മദിനം ഞങ്ങൾക്കൊരോർമ്മപ്പെടുത്തൽ കൂടിയാണ്.. അവൾ ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തമല്ല എന്നൊരോർമപ്പെടുത്തൽ.,
അവൾ ഞങ്ങളുടെ ദത്തു പുത്രി... ഒന്നര വയസിൽ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു മാലാഖയെ പ്പോലെ കടന്നു വന്നവൾ... ഞങ്ങളുടെ മോഹ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് നിറം പകർന്നവൾ....
ഒരു കുഞ്ഞ് എന്ന സ്വപനം ഒരിക്കലും സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടില്ല എന്നത് മനസിലാക്കിയപ്പോൾ ഏറെ വൈകി.. ഡോക്ടർമാർ പരിഹസിച്ചപ്പോഴും ബന്ധുക്കളും നാട്ടുകാരും വാക്കുകളാൽ മുറിവേൽപ്പിച്ചപ്പോഴും ഞങ്ങൾ തളർന്നില്ല.... കുഞ്ഞിനായ് കരുതി വച്ച സ്നേഹവും ലാളനയും മനസിൽ ഒതുക്കി ഞങ്ങൾ കാത്തിരുന്നു..
 അമ്മതൊട്ടിലിലേക്കും, ചപ്പുചവറു കൂനയിലേക്കും മറ്റും വലിച്ചെറിയാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുറിച്ച് പത്രത്താളുകളിലും മറ്റും വായിക്കുമ്പോൾ അതിലേതെങ്കിലും ഒരു കുഞ്ഞിനെ ഏൻ്റെ വയറ്റിൽ ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞായി ജനിപ്പിച്ചുകൂടെ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് പലപ്പോഴും.. ദൈവം ചിലപ്പോഴൊക്കെ ക്രൂരത കാട്ടും എന്ന് ആ വാർത്തകളിൽ വ്യക്തമാണ്..
ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചത് പൊന്നോ, പണമോ അല്ല ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹം പകരാൻ ഒരു കുഞ്ഞിനെയാണ്.. ദൈവം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുനീർ കണ്ടില്ല.... ഞങ്ങളുടെ മനസറിഞ്ഞില്ല
ഒടുവിൽ ദൈവം തരാത്ത ആ ഭാഗ്യം തട്ടിപ്പറിച്ചെടുക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു ഞങ്ങൾ... ആ തീരുമാനം ഞങ്ങളെയെത്തിച്ചത് ... അനാഥാലയത്തിൻ്റെ പടിവാതിലിലാണ്.... സിസ്റ്റർ അമലയുടെ അടുത്ത്..
.. ആദ്യമായ് എൻ്റെ കയ്യിലേക്കവളെ തന്നപ്പോൾ തന്നെ എന്നിലെ അമ്മ ഉണർന്നു പൂർണതയിലേക്കെത്തുകയായിരുന്നു.
എനിക്കവൾ നൽകിയ ആദ്യത്തെ പുഞ്ചിരി മറക്കാൻ പറ്റില്ലൊരിക്കലും..... ഒരിക്കൽ പോലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കുഞ്ഞ്.. അവളെ കണ്ടതും എൻ്റെ കണ്ണു നിറയണമെങ്കിൽ .. ,എന്നെ കണ്ടതും അവൾ പുഞ്ചിരിക്കണമെങ്കിൽ കഴിഞ്ഞു പോയ ജന്മത്തിൽ അവൾ എനിക്ക് മകളായ് പിറന്നിരിക്കണം... എന്തോ വല്ലാത്തൊരാത്മബന്ധം ....
അവളുടെ ആ നിഷ്കളങ്ക മുഖം എൻ്റെ മനസിനെ ഏറെ വേദനിപ്പിച്ചു.. ഈ പൊന്നും കുടത്തിനെ ഉപേക്ഷിച്ചവർ ഒരിക്കൽ പോലും ഈ കുഞ്ഞിൻ്റെ മുഖം കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല എന്നു തോന്നി. കാരണം ആ മുഖം കണ്ടാൽ വലിച്ചെറിയാൻ കഴിയില്ല ഒരമ്മയ്ക്കും.. കുറ്റപ്പെടുത്തില്ല ആ അമ്മയെ ഞാൻ, ഏതു സാഹചര്യത്തിലാവും ഇങ്ങനെയൊരു തീരുമാനം എടുത്തിട്ടുണ്ടാവുക എന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയില്ല...
മനസു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അവർക്ക് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു... അങ്ങനെയൊരു തീരുമാനം ദൈവം വിധിച്ചതാവാം... ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന് പ്രതീക്ഷയേകാൻ ആശ്വാസമാകാൻ.. സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് നിറം പകരാൻ.... എൻ്റെ വയറ്റിൽ പിറന്നില്ലെങ്കിലും എന്നിലെ അമ്മയെ തൊട്ടറിഞ്ഞവൾ ... ഞങ്ങളെ ജീവിക്കാൻ കൊതിപ്പിച്ചവൾ.... ഞങ്ങളുടെ സ്വത്ത്.. അവൾ ജീവിക്കുന്നു ഞങ്ങളുടെ പൊന്നുമോളായി.. ഞങ്ങളുടെ എല്ലാമെല്ലാമായി...

അനാഥാലയത്തിലേക്കും അമ്മതൊട്ടിലുകളിലേക്കും കുഞ്ഞുങ്ങളെ വലിച്ചെറിയുന്നവരോട്.. നിങ്ങൾ ഏതു സാഹചര്യത്തിലാണ് ഈ പ്രവൃത്തി ചെയ്യുന്നതെന്നറിയില്ല ..എങ്കിലും നിങ്ങളറിയുന്നുണ്ടോ കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാതെ പ്രാർത്ഥനയും ചികിത്സയും നേർച്ചയുമായി കഴിയുന്നവരുടെ വേദന?
കുഞ്ഞുങ്ങൾ ദൈവത്തിൻ്റെ സമ്മാനമാണ് അത് വലിച്ചെറിയേണ്ട ഒന്നല്ല... പക്ഷെ അനാഥാലയങ്ങളിലേക്കും, അമ്മതൊട്ടിലിലേക്കും, തെരുവിലേക്കും വലിച്ചെറിയപ്പെടുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ ... മക്കളില്ലാത്ത പല ദമ്പതിമാർക്കും ആശ്വാസമാകുന്നുണ്ട്, പുതുജീവനേകുന്നുണ്ട്, അവരുടെ സ്വന്തം മക്കളായ് മാറുന്നുണ്ട്...
ജിഷ രതീഷ്
15/3/17 ( ഇതൊരു കഥയാണ് )