എരിയുന്ന സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിറകിലേറി മുകിലിന്മേൽ ഞാനൊരു പൊന്നൂഞ്ഞാല് തീർത്തു...
എന്നിട്ട്, മഴവില്ല് തെളിയുന്ന മാനത്ത് മിന്നാമിനുങ്ങുകളെ കൂട്ടു വിളിച്ചു ആടിനോക്കിയപ്പോൾ, പുറകിലേക്ക് മാഞ്ഞു പോകുന്ന ഓർമ്മകൾക്ക് നമ്മൾ കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളേക്കാൾ ഭംഗിയുള്ളത് പോലെ...
പിന്നീട് വന്ന വസന്തം എന്നോട് ചോദിച്ചു...
ഇത്രമേൽ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നത് എന്തിനെന്ന്....
എന്റെ മറുപടി ഇങ്ങനെയായിരുന്നു.
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ആഴങ്ങളിൽ ഞാൻ നിനക്കായി നട്ടുവളർത്തിയ ചെമ്പനീർ പൂക്കൾ...
ചെഞ്ചോര പടർന്ന നിന്റെ വളപ്പൊട്ടുകൾ..
നിനക്ക് ഞാൻ സമ്മാനിച്ച ചുവന്ന ഉടുപ്പിട്ട ബേബി ഡോൾ...
നിനക്കായി ഞാൻ പാടിയ ചന്ദൻ സാ ബദൻ...
ചെഞ്ചോര പടർന്ന നിന്റെ വളപ്പൊട്ടുകൾ..
നിനക്ക് ഞാൻ സമ്മാനിച്ച ചുവന്ന ഉടുപ്പിട്ട ബേബി ഡോൾ...
നിനക്കായി ഞാൻ പാടിയ ചന്ദൻ സാ ബദൻ...
ഒന്നുമൊന്നും മതിയാവാതെ നീ പിന്നെയും എന്നോടു ചേർന്നു നിന്നു....
നക്ഷത്രങ്ങൾ നമുക്കായി താഴേക്കിറങ്ങി വരുന്നതും നോക്കി എന്റെ കൂടെ കൈകോർത്തു പിടിച്ചു നടന്നു....
എന്റെ ശരീരത്തിന്റെ തണുപ്പിൽ എനിക്ക് കുളിരായി എന്നെയും പുതച്ച് സ്വപ്നങ്ങളുടെ ലോകത്തിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു....
പിന്നീടെപ്പോഴോ എന്റെ കാതിൽ മൃദുലമായി, മധുരമായി, മന്ത്രിച്ചു....
നീ എനിക്കുള്ളതാണ് എന്ന്...
എനിക്കു മാത്രം....
ഞാൻ സ്വപ്നസഞ്ചാരി ആണെങ്കിൽ കാക്കയ്ക്കും പൂച്ചയ്ക്കും കൊടുക്കാതെ വെച്ച എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ നിനക്കുള്ളതല്ലേ പെണ്ണേ..
ഞാൻ.
---------------------------------
പണിക്കത്തി അഥവാ പണിക്കരുടെ കത്തി!
No comments:
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക