വിശക്കുമ്പോൾ ചിരിക്കാൻ പഠിച്ച ഉണ്ണി

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

ഉണ്ണി,
പനിയെ കുറിച്ചും
തലവേദനയെ കുറിച്ചുമൊക്ക
കൂട്ടുകാരോട് പറയാറുണ്ട്.
പക്ഷേ,
വിശപ്പിനെ കുറിച്ച്
അവൻ ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാറില്ല.
വിശപ്പ്,
അവനൊരു അഭിമാന പ്രശ്നമായിരുന്നു.
അതുകൊണ്ട്,
വിശക്കുമ്പോഴൊക്ക,
മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിക്കാൻ
അവൻ ശ്രമിച്ചു,
ക്‌ളാസ്സിലെ
ഏറ്റവും പിറകിലെ ബഞ്ചിൽ,
ചുമരിനോട് ചേർന്നിരുന്നു കൊണ്ട്.

കൂട്ടുകാരും കൂട്ടുകാരികളും
എപ്പോഴും പറയും.
--ഉണ്ണി എത്ര മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു...
അപ്പോഴെല്ലാം ഉണ്ണി ഓർക്കും,
അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ.
--കരുണയില്ലാത്ത
ഈ ലോകത്തിനു മുന്നിൽ
കണ്ണീർ പൊഴിച്ചിട്ടൊരു ഗുണവും കിട്ടാനില്ല.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
(കരയുവാൻ,
കണ്ണീർ ബാക്കിയില്ലാത്തവർക്കു വേണ്ടി, ഉണ്ണി എഴുതുന്നത്..)
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
സായ് ശങ്കർ, മുതുവറ