ഉറക്കം...

.
അവൾക്കു പൂക്കളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. മഴയെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. രാത്രിയും നിലാവും ഇഷ്ടമായിരുന്നു.പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടോ അവൾക്ക് സരസ്വതിയെ ഇഷ്ടമായില്ല.
ഒരു രാത്രിയിൽ ഉറക്കമൊഴിച്ചു ഞാൻ സൃഷ്ടിച്ച കഥാപാത്രമായിരുന്നു സരസ്വതി. സരസ്വതിയാവട്ടെ എനിക്കു പ്രിയപ്പെട്ടവളും.
'എന്താ നിനക്കു സരസ്വതിയെ ' ........
ഞാൻ ചോദ്യം പകുതിയിൽ നിർത്തി അവളെ നോക്കി.
വെളുത്ത കടലാസിൽ നീലമഷിയിലെ അക്ഷരങ്ങളിൽ കളിമുറ്റത്ത് തിരസ്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു കുട്ടിയുടെ മുഖഭാവത്തോടെ സരസ്വതി ഞങ്ങളെ മാറി മാറി നോക്കി.
സരസ്വതിയുടെ നോട്ടം പാടെ അവഗണിച്ചാണവൾ മറുപടി പറഞ്ഞത്.
"നിങ്ങളുടെ കഥകളിൽ പ്രണയമില്ല. നിങ്ങൾക്കു പ്രണയിക്കാനുമറിയില്ല."
മുറിയിൽ ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോൾ ഞാൻ കടലാസിലേക്കു നോക്കി. നിറഞ്ഞു തൂവാത്ത കണ്ണുമായി സരസ്വതി എന്നെ നോക്കി.
ഞാൻ സരസ്വതിയെ ആശ്വസിപ്പിക്കുവാൻ വാക്കുകൾ തിരഞ്ഞു. പിന്നെ സാവധാനം പറഞ്ഞു
'സാരമില്ല. ഒന്നും കാര്യാക്കണ്ട . ചിലപ്പോൾ അവളങ്ങനെയാണ്.'
നിറകണ്ണോടെ സരസ്വതി എന്നെ നോക്കി . പിന്നെ തല കുനിച്ചു.
എന്റെ പേനയിലൂടെ സരസ്വതി ഗുൽമോഹർ വീണു കിടന്ന വഴിയിലെത്തി. തിരയെണ്ണുന്ന കടൽത്തീരത്തെത്തി.. ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു കോഫീ ഷോപ്പിലെത്തി.
നീണ്ട മുടിയിഴകളിൽ ഞാൻ മുല്ലപ്പൂ ചൂടിച്ചു. ചുണ്ടുകളിൽ ചുവന്ന ചായം പുരട്ടി.
പക്ഷെ സരസ്വതിയ്ക്ക് മാറ്റമുണ്ടായില്ല.
പ്രണയം മരവിച്ചു പോയ കണ്ണുകളുമായി വെളുത്ത കടലാസിൽ സരസ്വതി ഒരു ശിലാ ബിംബം പോലെ അനങ്ങാതിരുന്നു.
'.എന്താ ഇങ്ങനെ.?' ഞാൻ അക്ഷമനായി ചോദിച്ചു.
സരസ്വതി ക്രുദ്ധമൗനത്തോടെ എന്നെ നോക്കി.
അന്നു രാത്രി ..
ഉറങ്ങുകയായിരുന്ന അവളെ .
ഞാൻ വിളിച്ചുണർത്തി..
'എന്തു പറ്റി ? പരിഭ്രമത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു..
'മുഖം മൂടാൻ പോകുകയാ.'. നിനക്കു കാണണ്ടേ? വാ..
ഞാൻ അവളേയും കൂട്ടി മുറിയിലേക്കു നടന്നു. മേശപ്പുറത്തെ വെളുത്ത കടലാസിലേക്കു കൈ ചൂണ്ടി ഞാൻ വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു.
തലയ്ക്കൽ കത്തിച്ചു വച്ച നിലവിളക്കും ചന്ദനത്തിരിയും. വെള്ള പുതപ്പിച്ച ശരീരം.
വെളുത്ത കടലാസിൽ സരസ്വതി ഉണരാതെ ഉറങ്ങിക്കിടന്നിരുന്നു..

...പ്രേം മധുസൂദനൻ...