മക്കൾ

ഗുരുമാർഗത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന
ഒരു വീട്ടമ്മ കഴിഞ്ഞദിവസം അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ നടന്ന ഒരു സംഭവം വളരെ വേദനയോടെ പങ്കുവെയ്ക്കുകയുണ്ടായി.

അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞതാണ്.
കുട്ടികൾ ആയിട്ടില്ല. ഭർത്താവ് ജോലിക്ക് പോകുന്നുണ്ട്. അവൾ നല്ലൊരു വീട്ടമ്മയായി ജീവിക്കുന്നു.

അടുത്ത വീട്ടിൽ താമസിക്കുന്നത് ജോലിക്കാരായ ഭർത്താവും ഭാര്യയും
രണ്ട് കുട്ടികളും അടങ്ങുന്ന കുടുംബമാണ്.
ഭർത്താവും ഭാര്യയും അധ്യാപകരുമാണ്.

അവരുടെ മൂത്തകുട്ടിക്ക് അഞ്ച് വയസ്സാണ്.
അവൻ കൂടുതൽ സമയവും അടുത്ത വീടുകളിലായിരിക്കും. വളരെ വികൃതിയാണെങ്കിലും എല്ലാവർക്കും
വളരെ ഇഷ്ടമാണ്. അവൻ മിക്കവാറും
എല്ലാ വീടുകളിൽ നിന്നും ഭക്ഷണം
കഴിക്കും, ടി വി കാണും, കളിക്കും,
എല്ലാം ചെയ്യും.

കഴിഞ്ഞയാഴ്ച അവൻ അവളുടെ
വീട്ടിൽ വന്നപ്പോഴാണ് അവിചാരിതമായി
ഞെട്ടിക്കുന്ന ആ സംഭവം ഉണ്ടായത്.

അവൾ വീട്ടുജോലി ചെയ്യുന്ന സമയത്താണ്
അവൻ വന്നത്. അവൻ ടി.വി. ഓൺചെയ്ത് കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. സാധാരണ അവന്റെ പ്രവൃത്തികളെ അധികം ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല. കാരണം അവൻ ഇടയ്ക്കൊക്കയെ വരാറുള്ളൂ. പക്ഷെ, അന്ന് വളരെ അവിചാരിതമായാണ് അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്.

അന്ന് അവൻ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നത് കൊച്ചുകുട്ടികൾ കാണാൻ പാടില്ലാത്ത
ചില കേളീരംഗങ്ങളാണ്.

അവളത് കണ്ട് ഞെട്ടിപ്പോയി. കാരണം
കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അവനത് അത്രകണ്ട് ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടൻ
അടുത്തുചെന്ന് അവനെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു,
'ഇതൊക്കെയാണോടാ നീ കാണുന്നത് '
എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ വളരെ നാണത്തോടെ അസ്ഥാനത്തൊക്കെ
കേറിപ്പിടിച്ചത്രേ.

ആ കൊച്ചുകുട്ടിയിൽ നിന്ന് അങ്ങനൊരു പ്രവൃത്തി അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ വളരെ വിഷമത്തോടെ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച്, 'നീ എന്തിനാ മോനേ, ഇങ്ങനൊക്കെ
കാണിക്കുന്നത് 'എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ
അവൻ പറഞ്ഞു, 'അച്ഛനും അമ്മയും ദിവസവും വീട്ടിൽ ഇതല്ലേ കാണിക്കുന്നത്. പിന്നെ എനിക്കെന്താ കാണിച്ചാൽ ?

അപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് മനസ്സിലായത്,
ആ കുട്ടി അച്ഛനമ്മമാരോടൊപ്പം ഒരു
മുറിയിലാണ് കിടക്കുന്നതെന്നും അവൻ ഉറങ്ങിയെന്ന് കരുതി, അവർ രാത്രി ചെയ്യുന്നതെല്ലാം കണ്ടിട്ടാണ് അവനിൽ
ഇങ്ങനെയൊരു സ്വഭാവം വന്നതെന്നും.

പിറ്റേ ദിവസം സ്കൂൾ ടീച്ചറായ അവന്റെ
അമ്മയെ കാണാനിടയായപ്പോൾ അവൾ
തലേദിവസം നടന്ന കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചു.
ആ അമ്മ ആകെ തകർന്നതുപോലെയായി.

പിന്നീടറിയാൻ കഴിഞ്ഞു, അവൻ
പോകുന്ന വീടുകളിലെല്ലാം ഇതുപോലെ കാണിക്കാറുണ്ടത്രേ. പക്ഷെ, അവൻ
കൊച്ചുകുട്ടിയല്ലേയെന്ന് കരുതി ആരും
ഒന്നും പറയാതിരുന്നാതാണത്രേ.

ആ കുട്ടിയുടെ അച്ഛനുമമ്മയും
ഇപ്പോൾ എന്തുചെയ്യണമെന്ന്
അറിയാത്ത അവസ്ഥയിലാണ്. കാരണം
അവനിൽ വളരെ തീവ്രമായി ഈ സ്വഭാവം വളരുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റാത്ത പ്രായവും.

ഇത് ഇന്ന് പല കുടുംബങ്ങളിലും
സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കേട്ടാൽ
ഞെട്ടുന്ന സംഭവങ്ങളിൽ ഒന്നുമാത്രം.

എല്ലാവരും ഇന്ന് വളരെ തിരക്കിലാണ്.
അവശ്യമായ ഒന്നിനും സമയമില്ല. എന്നാൽ അനാവശ്യമായ പലതിനും നമുക്ക് സമയമുണ്ടുതാനും.

വിദ്യാഭ്യാസമാണ് ജീവിതത്തിൽ അഭിമാനത്തിന്റെ മാനദണ്ഡം എന്നുകരുതി,
വിവാഹശേഷവും കുട്ടികളുണ്ടായതിന്
ശേഷവും പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
അച്ഛനമ്മമാർ.

മക്കൾക്ക് നല്ല ഭൗതിക സൗകര്യങ്ങൾ
ഒരുക്കാനായി, പണം സമ്പാദിക്കാനായി
രാവും പകലും ജോലിയെടുക്കുന്ന
മാതാപിതാക്കൾ.

ഭൗതികമായി നമ്മൾ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും
കുട്ടികൾക്ക് നൽകാനായുള്ള ഓട്ടപ്പാച്ചിലിനിടയിൽ അവരുടെ മാനസിക വ്യാപാരങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ നമുക്ക് പലപ്പോഴും കഴിയാറില്ല.

വളർന്നുവരുംതോറും ഈ മക്കൾ
പഠിപ്പും പത്രാസും മാത്രമുള്ള ,സ്വാർത്ഥരായ,
സുഖലോലുപരായ, നമുക്ക് ചിന്തിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത ശീലക്കേടുള്ളവരും
സ്വന്തം മാതാപിതാക്കുടെയും സമൂഹത്തിന്റെയും തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രുക്കളുമായി മാറുന്നു.

അതുകൊണ്ട് സമയം അതിക്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
പണത്തിന്റെയും സൗകര്യങ്ങളുടെയും
സ്ഥാനമാനങ്ങളുടെയും പുറകേയുള്ള
ഓട്ടം മതിയാക്കി, സ്വന്തം ജീവിതത്തിലേക്ക്, വീട്ടിലേക്ക് ,കുഞ്ഞുങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാൻ സമയം കണ്ടെത്തുക. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നീട്
വേദനിച്ച് തലതല്ലിക്കരയേണ്ടി വരും.

സൂക്ഷിച്ചാൽ ദു:ഖിക്കേണ്ട.
എല്ലാം നേടിയാലും ആത്മാവ്
നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ പിന്നെന്ത് കാര്യം ?

..... സ്വാമി ചന്ദ്രദീപ്തൻ.