കാള

മണികണ്ഠാ നീ
കേൾക്കുന്നുണ്ടോ?
ആ കാള തലയുയർത്തി ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു.
' വെയിലിറങ്ങി നിന്ന മരച്ചില്ലകൾക്കു താഴെ ഗോപാലൻ ആകാശം നോക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നപ്പോൾ..
എനിക്ക് ഒരാഗ്രഹമേയുള്ളൂ.. നീ ചത്തിട്ടു വേണം എനിക്കു ചാവാൻ..
കാള വലിയ കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു ഒന്നും മനസ്സിലാവാത്തതുപോലെ ഗോപാലനെ നോക്കി.
ആകാശത്തു വെൺമേഘങ്ങൾ പാറി നടന്നിരുന്നു. എന്തോ ഓർത്തു നെടുവീർപ്പുയർത്തി അയാൾ തുടർന്നു..
വയറ്റിൽ മുഴ വന്നാൽ..... ? ഇനി ഈ പ്രായത്തിൽ ഓപ്പറേഷൻ ഒന്നും വയ്യ..
തെങ്ങിൽ ചുറ്റിയ കയർ മണികണ്ഠന്റെ കാലിലുടക്കി കിടന്നിരുന്നു. മുടന്തി മുടന്തി കഴുത്തിൽ കെട്ടിയ മണി കിലുക്കി അവൻ ഗോപാലന്റെ അടുത്തേയ്ക്കു നടന്നു ചെന്നു.
ഡോക്ടർ വിശ്രമിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടു ഞാൻ ഈ ആകാശം നോക്കി കിടക്കുകയാടാ... എതിലോടെയാ മോളീ ലേക്കു പോണതെന്നറിയാൻ..
നെഞ്ചു തടവി അയാൾ ചുമച്ചു കൊണ്ടു വീണ്ടും പറഞ്ഞു..
നിന്നെ ആരു നോക്കാനാ ഇനി?. ഇന്നലെ ഞാൻ ഇറച്ചിക്കടക്കാരനോടു ......'
പകുതി മുറിഞ്ഞ വാക്കുകൾ നിർത്തി അയാൾ മണികണ്ഠനെ നോക്കി..
മിഴിച്ച കണ്ണുകളാൽ കാള അയാളെ നോക്കി. അതു നിറഞ്ഞിരുന്നു. അകലേയ്ക്കു തെല്ലിട നോക്കി നിന്ന ശേഷം മണികണ്ഠൻ സാവധാനം തലയാട്ടി...
മിണ്ടാനാവാത്തതിനാൽ സമ്മതമരുളാൻ കഴുത്തിലെ മണി കിലുങ്ങുകയാണ്..
അല്ല തേങ്ങുകയാണ്....

....പ്രേം മധുസൂദനൻ...