അഭ്യുദയകാംക്ഷികൾ

സ്‌കൂളിപ്പടിക്കുന്ന കാലത്താണ് ഞങടെ നാട്ടിൽ വായനശാലക്കു സ്വന്തമായൊരു കെട്ടിടമുണ്ടാവുന്നത്..
അന്നത് ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യാൻവന്നത് സ്വതസിദ്ധമായ നർമ്മം കൊണ്ടു മലയാളികളെ കുടുകുടാ ചിരിപ്പിച്ച ശ്രീ ഇ കെ നായനാർ ആയിരുന്നു..

അദ്ദേഹം വരുന്നതറിഞ്ഞു അയൽനാടുകളിൽ നിന്നുപോലും പാർട്ടിഭേദമന്യേ വൻജനാവലി വായനശാലക്കു മുന്നിലേക്കെത്തിയിരുന്നു..

പ്രസംഗം തുടങ്ങിയതും എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തു ചിരിവന്നു തുടങ്ങി..
സ്വതവേ ആരൊടും ചിരിക്കാത്ത റിട്ടയേർഡ് പട്ടാളം ചന്ദ്രേട്ടന്റെ കൊമ്പൻ മീശക്കിടയിലൂടെ ഒരു കുഞ്ഞുചിരി പുറത്തേക്കെത്തി നോക്കി..
അങ്ങിനെ ചിരിപ്പിച്ചും ചിന്തിപ്പിച്ചും കത്തിക്കയറിയ അദ്ദേഹം പ്രസംഗം അവസാനിച്ചപ്പോ സദസ്സൊന്നടങ്കം നിശബ്ദമായി..

ഒടുവിൽ കൈവീശിക്കൊണ്ടു എല്ലാവരോടും യാത്രപറഞ്ഞു അദ്ദേഹം മടങ്ങുമ്പോൾ ചിലരൊക്കെ കണ്ണു തുടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
സ്വന്തം കുടുംബത്തിലെ ആരെയോ യാത്രയയക്കും പോലെ..

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമകൾക്ക് മുന്നിൽ പ്രണാമം അർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഒരുകുഞ്ഞു കഥ പറഞ്ഞൊട്ടെ..

വായനശാലക്കു പുതിയ കെട്ടിടമായതോടു കൂടി പുസ്തകങ്ങളും ദിനപത്രങ്ങളും കൂടാതെ പുതിയൊരു അതിഥി കൂടിവന്നെത്തി..
ടെലിവിഷൻ...
അതൊടെ ഞങ്ങൾ കുട്ടികളും വായനശാലയിലെ പതിവുകാരായി..

അതിൽ വായനശാല നടത്തിപ്പുകാർക്ക് എതിർപ്പൊന്നുമില്ലാന്നു മാത്രല്ല അവർ ഞങ്ങൾക്കായി ചിത്രഗീതവും സീരിയലുകളും ആഴ്ചയിലൊരിക്കൽ മാത്രമുണ്ടാവുന്ന പ്രതിഭാസമായ മലയാളം മൂവിയുമൊക്കെ കാണാൻ സൗകര്യമുണ്ടാക്കിത്തന്നു..

കാര്യങ്ങളങ്ങിനെ സുഖകരമായി നടന്നു പോവുന്നതിനിടെയാണ് അവിടവിടൊക്കെയായി ചില്ലറ മുറു മുറുപ്പുകൾ തുടങ്ങിയതു..

കുട്ടികളെ ഇങ്ങനെ കയറൂരി വിടുന്നത് വായനശാലയുടെ സൽപ്പേരിനെ ബാധിക്കുമെന്നും സിനിമാപ്പാട്ടുകളും ബഹളങ്ങളുമല്ല വായനശാലകളിൽ ഉണ്ടാവേണ്ടതെന്നും മറിച്ചു ആരോഗ്യകരമായ വായനയാണ് ഉണ്ടാവേണ്ടതെന്നും വാദിച്ചു വായനശാലയുടെ അഭ്യുദയകാംക്ഷികളെന്നു സ്വയം കരുതിപ്പോന്ന ചിലർ രംഗത്തുവന്നു..

ഏതൊക്കെ പത്രങ്ങൾ വായിക്കപ്പെടണമെന്നും ഡസ്കിന്റെയും ബെഞ്ചിന്റെയും സ്ഥാനങ്ങൾ എവിടെയായിരിക്കണമെന്നുമൊക്കെ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ ചർച്ചകളിൽ സജീവമായി..

ഇടക്കിടെ ഞങ്ങൾ കുട്ടികളെ കണ്ണുരുട്ടിക്കാണിച്ചും വീട്ടിപ്പോടാന്നു പറഞ്ഞു ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയും അവർ തങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യം അറിയിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..

നാട്ടുകാരായതു കൊണ്ടും എന്നും കാണേണ്ടവരല്ലേ എന്നോർത്തും വായനശാല നടത്തിപ്പുകാർ അവരുടെ ചെയ്തികളെ കൂടുതൽ വിമർശിക്കാൻ ധൈര്യം കാണിക്കാത്തത് അവർക്കു ഒന്നുടെ ഊർജ്ജം പകർന്നു..

രസകരമായ കാര്യം അവരാരും തന്നെ ഒരു പുസ്തകമെടുത്തു വായിക്കുകയോ വായിക്കുന്നവർക്കായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നതായോ കണ്ടിട്ടില്ലാരുന്നു..

മാത്രല്ല വൈകുന്നേരമാവുമ്പോൾ പുറത്തിട്ടിരിക്കുന്ന ബഞ്ചുകളിൽ ഇരുന്നു വഴിയേപോവുന്നോരെ പറ്റിയും വായിക്കാൻ വരുന്നൊരെപ്പറ്റിയും അപവാദങ്ങളും മറ്റും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുകയും പരിഹസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതു പതിവാക്കുകയും ചെയ്തു..

അതൊടെ പലരും അങ്ങോട്ടേക്കുള്ള വരവ് ഒഴിവാക്കിത്തുടങ്ങി..
ഞങ്ങൾ കുട്ടികളും അവരെപ്പേടിച്ചു ആ വഴിക്ക് പോവാതെയായി..
പതിയെ പതിയെ ആളും ആരവവുമൊഴിഞ്ഞു വോൾട്ടേജ് കുറഞ്ഞ ബൾബിൻ വെളിച്ചത്തിലുള്ള നിശബ്ദമായൊരു കെട്ടിടം മാത്രമായത് മാറിയെങ്കിലും നിറങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്കു കൈപിടിച്ചുയർത്തിയ സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാൻ പഠിപ്പിച്ച ഞങളുടെ വായനശാലാ ഇന്നും തെളിഞു നിൽക്കുന്നോരോർമയാണ്..

കാലങ്ങൾക്കിപ്പുറം വായനശാലകൾ ഓൺലൈൻ ഗ്രൂപ്പുകളായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടുവെങ്കിലും അന്നത്തെ അഭ്യുദയകാംക്ഷികളെ പോലുളള ഇത്തിൾക്കണ്ണികൾക്കൊരു മാറ്റവും വന്നില്ല...

പലവിധ പേരുകളിലായി അവർ ഞാനും നിങ്ങളുമടങ്ങുന്ന കൂട്ടായ്മകളുടെ ഇടയിൽ കടന്നുകൂടി സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഭാവനകളുടെ ചില്ലകളോരോന്നായി വെട്ടിമാറ്റാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ നിസ്സഹായതയോടെ പിന്മാറുകയല്ലാതെ മറ്റു നിവൃത്തിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം.

Rayan