ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ , തമ്മിൽ .....

ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ , തമ്മിൽ .....

"Feeling confused ".....

ഒരു സ്റ്റാറ്റസ് അപ്ഡേറ്റ് ഇട്ടിട്ടു മുഖപുസ്തകം അടച്ചു വച്ചു വിദൂരതയിലേയ്ക് കണ്ണും നട്ട് അവൾ ...."വരുവാനില്ലാരുമോ വിജനമാമീ വഴി, വരുവാനില്ലാരുമെന്നാലും...." റേഡിയോ ഗാനം പശ്ചാത്തലത്തിൽ പാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .....

എനിക്കറിയാം നീ എന്നെ പരിഹസിക്കുമെന്നു ...കാരണം പ്രണയ വിവാഹിതയായ എനിക്ക് പ്രണയത്തെ കുറിച്ചു ഇനിയും ഒരു സന്ദേഹം .... അതേ വിവാഹം പ്രണയത്തിന്റെ മരണം എന്നാണ് എന്റെ പക്ഷം, ചുരുങ്ങിയത് എന്റെ കാര്യത്തിലെങ്കിലും എന്ന് ഇനിയും നിനക്കറിഞ്ഞുകൂടേ ??? പിന്നെ നീ കരുതും പോലെ എന്നെ സംബഡിച്ചു അത് ശാരീരീകവും അല്ല ....

എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നപോലെ.... സ്വപ്നമോ യാഥാർഥ്യമോ എന്ന് തിരിച്ചറിയും മുൻപേ തീർന്നു പോയ നിമിഷങ്ങൾ ....പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷമുള്ള ഒരു കൂടിക്കാഴ്ച ....

കൗമാരകാരിയെപോലെ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന അവളെ നോക്കി അവൻ " നിനക്കൊരു മാറ്റവും ഇല്ല,സ്വഭാവത്തിലും ,പെരുമാറ്റത്തിലും പ്രസരിപ്പിലും പിന്നെ കാഴ്ചയിലും "....അതേ ഞാൻ ഞാനായി മടങ്ങി വന്നിരിക്കുന്നു വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം ,അല്ല പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം ....ഞാനൊരു ഭാര്യയായതും അമ്മയായതും ...പിന്നെ പിന്നെ ജീവിത നാടകത്തിൽ ഒറ്റപെട്ടുപോയതും , തളർന്നതും അലഞ്ഞതും, ആർത്തു കരഞ്ഞതും ..ഒന്നും നീ അറിഞ്ഞതേയില്ല... ....

ഒരു പരുന്തിനെപോലെ മഴമേഘങ്ങൾക്കും മുകളിലായി ചിറകു വിടർത്തി, തളരാതെ പറക്കുന്ന എന്നെയേ നീ എന്നും കണ്ടിട്ടുള്ളൂ .... നഷ്ടപ്പെട്ട്പോയ എന്നെ, അത് എനിക്ക് മാത്രമല്ലേ അറിയൂ ....

മനസ്സിലെ ചിന്തകളെന്തായാലും ചുണ്ടിലെ ചിരി മായാതെ നിർത്താൻ ഈ കോർപ്പറേറ്റ് ജീവിതം തന്നെ എത്രമാത്രം സഹായിക്കുന്നു എന്ന് ഒരു നിമിഷം അവളോർത്തു.

"നിനക്കും ഒരു മാറ്റവും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല ...ചില മുടിയിഴകൾ വെളുത്തുതുടങ്ങി എന്നതൊഴിച്ചാൽ ....പിന്നെ കുമ്പ അല്പം"...സ്വത സിദ്ധമായ തമാശ വിടാതെ അവളും മറുപടി കൊടുത്തു ...

കൊച്ചിയുടെ അഭിമാനമായ മെട്രോ ...ജീവിതയാത്രയിൽ ഒന്നിച്ചു യാത്ര ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിലും അതിൽ ആദ്യമായുള്ള യാത്രയിൽ ഒരുമിച്ചു വേണമെന്നുള്ള ഒരു മോഹം ....എന്തോ എന്നും ഓര്മിക്കുവാൻ ....ഈ കൂടികാഴ്ച അങ്ങിനെ ആകാം എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ അവനും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല .....

പതിറ്റാണ്ടുകൾ പെയ്തൊഴിയുകയായിരുന്നു ആ നിമിഷങ്ങളിൽ .....

പിരിയുന്നതിനുമുൻപേ ഒരു ചോദ്യം "നീ ഇങ്ങിനെ ഏകനായി ..... ഉറച്ച തീരുമാനമാണോ ?... മാറണമെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ മാറി കൊള്ളുക ....സമൂഹം, അത് അങ്ങിനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും .....അവന്റെ ഗൂഢമായ ചിരിയും ഉത്തരവും ആൽമാർതഥ ഉള്ളതായിരുന്നോ....അറിയില്ല ....

ഇനിയും തുറന്നു പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ... പറയാതിരുന്നാൽ ശരിയാവില്ല ...."എടാ ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു ...ഒരിക്കലും നടക്കാൻ സാധ്യത ഇല്ലെന്നറിയാമെങ്കിലും .... നീ എന്നോട് ഒരിക്കലെങ്കിലും പറയും എന്ന് ഞാൻ കരുതി ,കാത്തിരുന്നു... നീ പറഞ്ഞില്ല ...ഒരു പക്ഷേ നിന്റെ മനസ്സിൽ ഞാനില്ലായിരുന്നിരിക്കാം ".....

അവൻ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി ...(അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ കണ്ട നിമിഷം മുതൽ ഒരു കാലവർഷം പോലെ ഇടതടവില്ലാതെ പെയ്യുകയായിരുന്നല്ലോ അവൾ )

ഒരു വേള നിന്നെ ഞാൻ അവഗണിച്ചിരുന്നുവോ ....അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ നിന്റെ മുൻപിൽ ഞാൻ ഒന്നുമല്ലായിരുന്നല്ലോ ? ഇത്രയേറെ പഠിക്കാൻ പറ്റുമെന്നും ആരും അസൂയപ്പെടുന്ന ബഹുമാനിക്കുന്ന സ്ഥാനത്തെത്തുമെന്നും ഇങ്ങിനെയൊക്കെ ആയി തീരാൻ പറ്റുമെന്നും ഒന്നും .....

ഒരിക്കൽ നിന്നെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു ....പക്ഷെ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് നിന്നോട് സ്നേഹമാണ് ...പക്ഷേ അത് പ്രണയവുമല്ല ....നിന്നെ എനിക്കറിയാം എന്നൊരു വിശ്വാസം എനിക്കുണ്ട് ...നിനക്കു എന്നേയും....ഇന്ന് എനിക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ട, ഏറ്റവും വിലയേറിയ കൂട്ടുകാരിലൊരാളാണ് നീ ...അതുകൊണ്ട് തുറന്ന മനസ്സോടെ എന്നെ കാണുക ...കാര്യങ്ങൾ പറയുക .... ഈ സുഹൃദ്ബന്ധം ,അതൊരു സ്വപ്നസാഫല്യമാ ...അത് നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ സ്വല്പം വേദനിക്കും .....അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ മുഖഭാവം എന്തായിരുന്നു .... ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കിയാണ് അവനത് പറഞ്ഞത് എന്ന് മാത്രം ഓർക്കുന്നു.

ഇനി നമ്മൾ കാണുമോ?? ...സാധ്യത തീരെയില്ല.... ഭൂമിയിലെ ഏതോ രണ്ടുകോണുകളിൽ, എവിടെയോ ജീവിക്കുന്ന നമ്മൾ ....ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ ...കുടുംബം ...

കണ്ണുകളിൽ അത് സ്നേഹമോ ,പ്രണയമോ ?അല്ല അതിനുമപ്പുറം അഗാധമായ ഒരു സുഹൃദ്ബന്ധത്തിന്റെ ഒരിക്കലും അണയാത്ത അഗ്നി ജ്വാലകൾ ....അവളുടെ കൈകളിൽ ഒരു മൃദുചുംബനം .....ഒരു ശിലപോലെ അവൾ ...പരസ്പരം പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെയുള്ള ഒരു യാത്രപറച്ചിൽ ....എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ ....അല്ല ഒരു സ്വപ്നം തന്നെ .....

Lini jose