മോൻ ജനിച്ചതിനു ശേഷമാണ് കുടുംബ ജീവിതത്തിനു ത്തന്നെ ഒരടുക്കും ചിട്ടയുമൊക്കെ വന്നത്. അതു വരെ വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ കൂട്ടുക്കാരോടൊത്ത് കവലയിൽ സമയം ചിലവഴിച്ചിരുന്ന ഞാൻ എത്രയും പെട്ടെന്നു വീട്ടിലെത്താൻ ശ്രമിക്കുമായിരുന്നു.
ഇത് കാണുമ്പോൾ തെല്ലു പരിഭവത്തോടെ ഭാര്യ പറയുമായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും മോന് അച്ചനോട സ്നേഹം. പത്തുമാസം ചുമന്നു നൊന്തുപെറ്റ ഞാനിപ്പോ ആരായി.....?
അതുമാത്രമാണോ, വീട്ടിലിരിക്കാത്ത ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ നോക്കിക്കേ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും വീട്ടിൽ തന്നെ ..
ഇവനിപ്പോ എന്നോടു ഒരു സ്നേഹവുമില്ല. അച്ചൻ മാത്രം മതിയല്ലോ ? വിശക്കുമ്പോ അച്ചൻ തരും പാല്...
അതുമാത്രമാണോ, വീട്ടിലിരിക്കാത്ത ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ നോക്കിക്കേ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും വീട്ടിൽ തന്നെ ..
ഇവനിപ്പോ എന്നോടു ഒരു സ്നേഹവുമില്ല. അച്ചൻ മാത്രം മതിയല്ലോ ? വിശക്കുമ്പോ അച്ചൻ തരും പാല്...
ഈ പരിഭവം പറച്ചിലിനിടയിലും മോനെന്തെങ്കിലും കുസൃതി കാണിച്ചാൽ അപ്പോൾ പറയും, അച്ചന്റെ അതേ സ്വഭാവമാണന്ന്. അതേ, കുരുത്ത കേടുമെന്നും.
ചില സമയങ്ങളിൽ അവന്നുറങ്ങി കിടക്കുമ്പോൾ ഉണർത്താനൊരു ശ്രമമൊക്കെ നടത്തും. അതു കാണുമ്പോൾ വീണ്ടും ഭാര്യ കലി തുള്ളും.
നിങ്ങൾക്കിതെന്തിന്റെ കേട മനുഷ്യ , ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നേ..
നിങ്ങൾക്കിതെന്തിന്റെ കേട മനുഷ്യ , ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നേ..
നീ പോടി അവിടുന്ന് എന്നു പറഞ്ഞ് ഉണർത്താനുള്ള ശ്രമം തുടരും.
രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോഴും ഭാര്യയുടെ വഴക്കു കിട്ടാതെ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല.
രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോഴും ഭാര്യയുടെ വഴക്കു കിട്ടാതെ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല.
ദേ , അച്ചനും മോനും മര്യാദയ്ക്ക് കിടന്നുറങ്ങിക്കോ. അല്ലെങ്കിൽ അപ്പുറത്തെങ്ങാനും പോയി കളിച്ചോ. ബാക്കിയുള്ളവർക്കു രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കാനുള്ളത..
മോനെയും നെഞ്ചത്തു കിടത്തി ഉറക്കുമ്പോൾ പറയുന്നതു കേൾക്കാം.
ഒരച്ചനും മോനും. എന്നെ ഇപ്പോൾ ആർക്കും വേണ്ട.....
അപ്പോൾ അവളുടെ കാതോരം ഞാൻ പറയുമായിരുന്നു ന്റെ ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞു നീയല്ലെയെന്ന്.........!
ഒരച്ചനും മോനും. എന്നെ ഇപ്പോൾ ആർക്കും വേണ്ട.....
അപ്പോൾ അവളുടെ കാതോരം ഞാൻ പറയുമായിരുന്നു ന്റെ ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞു നീയല്ലെയെന്ന്.........!
രചന: ഷെഫി സുബൈർ
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക