കറുത്ത...കുട്ടി .

ഇടുങ്ങിക്കൂർത്ത സൂചിക്കുഴലുകളിലൂടെയാണവൻ സ്കൂളിലേയ്ക്ക് നടക്കുക .
മഹാത്മാവിന്റെ ചരിത്രം
പഠിയ്ക്കുമ്പോഴവൻ
കിരാതനായൊരു
കാട്ടുരാജാവായിത്തീരും .
ഹിറ്റ്ലറെ വായിച്ചുതീരുമ്പോഴേയ്ക്കും
ഉഗ്രപ്രതാപിയായൊരു
പ്രവാചകനിലേയ്ക്ക് കുടിയേറും .
പച്ചയും വെള്ളയും പാടലവർണ്ണവും
കൃഷ്ണമണികളിലാഞ്ഞാഞ്ഞ് കൊത്തും .

തലതിരിഞ്ഞ രാസവാക്യങ്ങൾ
കോരിക്കുടിച്ച് ,ദ്രാവകങ്ങളെ വാതകങ്ങളാക്കിപ്പിരിച്ചെഴുതും
നാവിന്റെ വേർ മുനകൾക്കിടയിൽ വച്ച്
നീലനിറമുള്ള വിഷപ്പാമ്പുകളെ വിരിയിച്ചെടുക്കും .
പിന്നീടാണവൻ ബയോളജി പഠിയ്ക്കുക .
ഉറയൂരിപ്പിടിച്ച കരവാളൂം
രാകിമിനുസപ്പെടുത്തിയ
കത്തിയലകിന്റെ മൂർച്ചയുമവൻ സ്വന്തമസ്ഥിക്കുഴലുകൾക്കുള്ളിൽ തിരുകിക്കയറ്റും .

നിദ്രകൾ നിലയുറയ്ക്കാത്ത
രാത്രികൾതോറുമവൻ
മരിച്ചുപോയ മനുഷ്യരോടൊത്ത്
നടന്നുമറയും .

ഇരുട്ടുവീണ നാട്ടുവഴികളിലോ
ഇടുങ്ങിക്കറുത്ത കുടുസ്സുകളിലോ
മൂലമുളച്ചകൂട്ടുകാരിയെ
കണ്ടെത്തുമ്പോൾ
ഉറയൂരിയ കത്തിയലക്
പിടിയോളമാഴ്ത്തിയിറക്കും,
അവളിലേയ്ക്ക് .
പാതിപഠിഞ്ഞുമാഞ്ഞ
അനാട്ടമിയിലൂടെയവൻ
സെമിത്തേരിപ്പറമ്പുകളിലേയ്ക്ക്
ഉണർന്നുയർന്നതരുണാസ്ഥിയുമായി
പാഞ്ഞുകയറും ...
പിന്നീടങ്ങോട്ട് ചീഞ്ഞുതുടങ്ങിയ
പെൺകല്ലറകൾ തുറന്നടയും .

പിന്നീടാണ് ..
പ്രിസ്കിപ്ഷൻപാഡുകളിൽ
മുന്തിയ ഡോക്ടർമാർ
ന്യൂറോട്രാൻസ്മിറ്ററുകളുടെ
കാൾഷീറ്റുകൾ
എഴുതിത്തുടങ്ങുക .

ചിലപ്പോൾ
നിലച്ചുപോയ നിതാന്തനിശബ്ദതയുടെ
ഇരുട്ടുമുറ്റിയയൊരൊറ്റ നിമിഷത്തിലേയ്ക്ക്
അവൻ ,
എന്നേയ്ക്കുമായി കടപുഴകിവീഴും .

അരിച്ചരിച്ചെത്തുന്ന
വെളിച്ചത്തിന്റെ വെള്ളിനൂലുകളിലൂടെ
ദ്രവിച്ചൊട്ടിയയൊരു തലച്ചോറ്
ആഴക്കടലിന്റെശാന്തതയിലേയ്ക്ക്
കുന്നുകയറാനും മതി .

By: Sumod Parumala