
ഇന്നലെ എന്റെ ജന്മദിനമായിരുന്നു . സ്നേഹാലയത്തിലെ അമ്മമാരോടൊപ്പം ആഘോഷിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു നേരെ പുറപ്പെട്ടു. അവിടെ 30 അമ്മമാർ ഉണ്ട് .
മക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയവർ . . .. .
സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ആരും ഇല്ലാത്തവർ.
മക്കൾക്ക് നോക്കാൻ സമയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവിടെ ആകിയവർ. ..
മക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയവർ . . .. .
സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ആരും ഇല്ലാത്തവർ.
മക്കൾക്ക് നോക്കാൻ സമയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവിടെ ആകിയവർ. ..
10 മാസം ഇവരെയൊക്കെ വയറ്റിൽ ചുമന്നപ്പോൾ ഇനി ചുമക്കാൻ വയ്യ , സമയമില്ല എന്നൊക്കെ ആ അമ്മമാർ അന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഈ ഭൂമിയിൽ പിറവി എടുക്കില്ലായിരുന്നു ഇവരെപോലെയുള്ള അസുരജന്മങ്ങൾ .
30 പേർക്കും പറയാനുണ്ട് 30 കഥകൾ . ഞാൻ എല്ലാം കേട്ടു , ചില നിമിഷങ്ങളിൽ കണ്ണുനീർ കണ്ണിന്റെ വാതിൽക്കൽ വന്ന് നിന്നെങ്കിലും, ഞാൻ വിരട്ടി ഓടിച്ചു !! ആൺകുട്ടികൾ അങ്ങനെ പബ്ലിക് ആയിട്ട് കരയുന്നത് മോശമല്ലേ ?? വേണമെങ്കിൽ വീട്ടിൽ പോയിരുന്ന് ഒറ്റക്ക് കരഞ്ഞോളു . ഇത് കേട്ടപ്പോ എന്റെ കണ്ണുനീർ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി .
അങ്ങനെ അവിടെ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ ജന്മദിനം ആഘോഷിച്ചു. അപ്പോഴാണ് പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കുറച്ചുപേർ വന്നത്.
ഏതോ കോളേജിൽ നിന്നാണ് . അതിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കാൻ വന്നതാണെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി.
രഞ്ജിനി ഹരിദാസിന്റെ രൂപവും പ്രിത്വിരാജിന്റെ ഇംഗ്ലീഷും സംസാരിക്കുന്ന ഒരു ന്യൂ ജെൻ കുട്ടി !!
ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ജന്മദിനം ആശംസിച്ചു. ഞാൻ അമ്മമാരോട് യാത്രപറഞ്ഞു ഇറങ്ങാൻ നേരത്ത് ആ കുട്ടി ഒരു അമ്മയുടെ ഒപ്പം സെൽഫി എടുക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൾ ആ സെൽഫി എടുത്തു കഴിഞ്ഞു മൊബൈലിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു എഴുനേറ്റുപോയി.
എന്നാൽ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളാണ്. ഒരു സെൽഫിയിൽ ഒതുങ്ങിയ സ്നേഹപ്രകടനം.
ഞാൻ ആ അമ്മയുടെ അടുത്തിരുന്നു ചോദിച്ചു "അമ്മക്ക് വിഷമം ആയില്ലേ ആ കുട്ടി മിണ്ടാതെ എഴുനേറ്റു പോയപ്പോൾ???"
എനിക്കോ ? ആരു പറഞ്ഞു? ആകാംഷയോടെ അമ്മ ചോദിച്ചു .
ഈ കണ്ണുകൾ പറഞ്ഞു ഞാൻ കേട്ടു അത് .
ആ അമ്മ ഒന്ന് ചിരിച്ചു , എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
" ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് വിഷമം?? പൊന്നുപോലെ നോക്കിയ മക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ച അത്ര വിഷമം വേറെ അനുഭവിക്കാൻ എന്താണ് ഉള്ളത്????
ഒരു സെൽഫി എടുക്കാൻ ആണെങ്കിൽപോലും ആരും ഇല്ലാത്ത ഞങ്ങളെ കാണാൻ ഇവർ വരുമ്പോൾ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന് വെറുതെയെങ്കിലും മനസ്സ് വിശ്വസിച്ചോട്ടെ " .
ആ വാക്കുകൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ചു. നേരത്തെ വിരട്ടി ഓടിച്ച കണ്ണുനീർ പുറത്തുചാടി.
ശെരിയാണ് . . ഈ ഫേസ്ബുക്ക് യുഗത്തിൽ നമ്മൾ ചെയ്യുന്ന പല കാര്യങ്ങളും നാട്ടുകാരെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ആയികൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ഇവിടെ ഇല്ലാതാവുന്നത് നന്മയാണ്. നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതും അത് ഫേസ്ബുക്കിൽ ഇടുന്നതും തെറ്റാണെനല്ല ഞാൻ പറയുന്നത് , നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയുന്നത് ഫേസ്ബുക്കിലിടാൻ വേണ്ടിമാത്രം അവരുതെന്നാണ് ഉദേശിച്ചത്.
തൊട്ടപ്പുറത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഭാര്യയുടെ ജന്മദിനം ഫേസ്ബുക്കിൽ കൊട്ടിഘോഷിക്കുന്ന ഭർത്താവ് , നേരിട്ട് ഒരു വാക്കുപോലും പറയാതിരിക്കുന്നു.
അമ്മയുടെ ജന്മദിനം ഫേസ്ബുക്കിൽ ആഘോഷമാക്കുന്ന മക്കൾ ഒന്നോർക്കണം , അതിലും ഇരട്ടി സന്തോഷം ഉണ്ടാവും നിങ്ങൾ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരു ബർത്ത്ഡേ കിസ് കൊടുത്താൽ.
സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതെ ആവരുത് നന്മകൾ .
ദൈവത്തിനും നമുക്കുമിടയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങേണ്ട ചില കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്, അതിന് നിങ്ങൾ സെൽഫി ഒന്നും എടുത്തു വാക്കണമെന്നില്ല കാരണം അതിന്റെ കണക്ക് ദൈവം വച്ചുകൊള്ളും .
എല്ലാവർക്കും നന്മ നിറഞ്ഞൊരു ദിവസം ആശംസിച്ചുകൊണ്ട് നിർത്തുന്നു. വലിയ എഴുത്തുകാരുടെ സൃഷ്ടികൾ അടങ്ങിയ ഈ ഗ്രൂപ്പിൽ എന്റെ അനുഭവം പങ്കുവെക്കുന്നത് തെറ്റാണെങ്കിൽ പറഞ്ഞുതരണം. .
നന്ദി .
30 പേർക്കും പറയാനുണ്ട് 30 കഥകൾ . ഞാൻ എല്ലാം കേട്ടു , ചില നിമിഷങ്ങളിൽ കണ്ണുനീർ കണ്ണിന്റെ വാതിൽക്കൽ വന്ന് നിന്നെങ്കിലും, ഞാൻ വിരട്ടി ഓടിച്ചു !! ആൺകുട്ടികൾ അങ്ങനെ പബ്ലിക് ആയിട്ട് കരയുന്നത് മോശമല്ലേ ?? വേണമെങ്കിൽ വീട്ടിൽ പോയിരുന്ന് ഒറ്റക്ക് കരഞ്ഞോളു . ഇത് കേട്ടപ്പോ എന്റെ കണ്ണുനീർ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി .
അങ്ങനെ അവിടെ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ ജന്മദിനം ആഘോഷിച്ചു. അപ്പോഴാണ് പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കുറച്ചുപേർ വന്നത്.
ഏതോ കോളേജിൽ നിന്നാണ് . അതിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കാൻ വന്നതാണെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി.
രഞ്ജിനി ഹരിദാസിന്റെ രൂപവും പ്രിത്വിരാജിന്റെ ഇംഗ്ലീഷും സംസാരിക്കുന്ന ഒരു ന്യൂ ജെൻ കുട്ടി !!
ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ജന്മദിനം ആശംസിച്ചു. ഞാൻ അമ്മമാരോട് യാത്രപറഞ്ഞു ഇറങ്ങാൻ നേരത്ത് ആ കുട്ടി ഒരു അമ്മയുടെ ഒപ്പം സെൽഫി എടുക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൾ ആ സെൽഫി എടുത്തു കഴിഞ്ഞു മൊബൈലിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു എഴുനേറ്റുപോയി.
എന്നാൽ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളാണ്. ഒരു സെൽഫിയിൽ ഒതുങ്ങിയ സ്നേഹപ്രകടനം.
ഞാൻ ആ അമ്മയുടെ അടുത്തിരുന്നു ചോദിച്ചു "അമ്മക്ക് വിഷമം ആയില്ലേ ആ കുട്ടി മിണ്ടാതെ എഴുനേറ്റു പോയപ്പോൾ???"
എനിക്കോ ? ആരു പറഞ്ഞു? ആകാംഷയോടെ അമ്മ ചോദിച്ചു .
ഈ കണ്ണുകൾ പറഞ്ഞു ഞാൻ കേട്ടു അത് .
ആ അമ്മ ഒന്ന് ചിരിച്ചു , എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
" ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് വിഷമം?? പൊന്നുപോലെ നോക്കിയ മക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ച അത്ര വിഷമം വേറെ അനുഭവിക്കാൻ എന്താണ് ഉള്ളത്????
ഒരു സെൽഫി എടുക്കാൻ ആണെങ്കിൽപോലും ആരും ഇല്ലാത്ത ഞങ്ങളെ കാണാൻ ഇവർ വരുമ്പോൾ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന് വെറുതെയെങ്കിലും മനസ്സ് വിശ്വസിച്ചോട്ടെ " .
ആ വാക്കുകൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ചു. നേരത്തെ വിരട്ടി ഓടിച്ച കണ്ണുനീർ പുറത്തുചാടി.
ശെരിയാണ് . . ഈ ഫേസ്ബുക്ക് യുഗത്തിൽ നമ്മൾ ചെയ്യുന്ന പല കാര്യങ്ങളും നാട്ടുകാരെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ആയികൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ഇവിടെ ഇല്ലാതാവുന്നത് നന്മയാണ്. നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതും അത് ഫേസ്ബുക്കിൽ ഇടുന്നതും തെറ്റാണെനല്ല ഞാൻ പറയുന്നത് , നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയുന്നത് ഫേസ്ബുക്കിലിടാൻ വേണ്ടിമാത്രം അവരുതെന്നാണ് ഉദേശിച്ചത്.
തൊട്ടപ്പുറത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഭാര്യയുടെ ജന്മദിനം ഫേസ്ബുക്കിൽ കൊട്ടിഘോഷിക്കുന്ന ഭർത്താവ് , നേരിട്ട് ഒരു വാക്കുപോലും പറയാതിരിക്കുന്നു.
അമ്മയുടെ ജന്മദിനം ഫേസ്ബുക്കിൽ ആഘോഷമാക്കുന്ന മക്കൾ ഒന്നോർക്കണം , അതിലും ഇരട്ടി സന്തോഷം ഉണ്ടാവും നിങ്ങൾ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരു ബർത്ത്ഡേ കിസ് കൊടുത്താൽ.
സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതെ ആവരുത് നന്മകൾ .
ദൈവത്തിനും നമുക്കുമിടയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങേണ്ട ചില കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്, അതിന് നിങ്ങൾ സെൽഫി ഒന്നും എടുത്തു വാക്കണമെന്നില്ല കാരണം അതിന്റെ കണക്ക് ദൈവം വച്ചുകൊള്ളും .
എല്ലാവർക്കും നന്മ നിറഞ്ഞൊരു ദിവസം ആശംസിച്ചുകൊണ്ട് നിർത്തുന്നു. വലിയ എഴുത്തുകാരുടെ സൃഷ്ടികൾ അടങ്ങിയ ഈ ഗ്രൂപ്പിൽ എന്റെ അനുഭവം പങ്കുവെക്കുന്നത് തെറ്റാണെങ്കിൽ പറഞ്ഞുതരണം. .
നന്ദി .
By: Vipin Venu
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക