ഒരു നാൾ

റൂമിലിരുന്ന് .......മൊബൈലിൽ ടച്ച് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ .....അടുക്കളയിൽ നിന്ന് അമ്മയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരിന്നു.....

'ദൈവമേ.. ഇവനതെത്ര പറഞ്ഞാലും മനസിലാകുന്നില്ലല്ലോ....
ഓരോ വൃത്തികെട്ട കൂട്ടുകെട്ടും നടത്തവും.... ആളുകളെ കൊണ്ട് പറയിപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.... എല്ലാത്തിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറി അവരവരുടെ കാര്യം നോക്കി നടക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ മനസിലാകില്ല... ഒരെണ്ണത്തിനെ ഇങ്ങോട്ടേക്കടുപ്പിക്കരുത് ..... പറഞ്ഞേക്കാം... സമയം സന്ധ്യയായാൽ ഇറങ്ങും.. എന്നിട്ട് പാതിരക്ക് വെളിവില്ലാത്ത വരവും... എന്നാണ് ഞാൻ പറയുന്നതൊക്കെ ഇവന് മനസിലാകുക..... ഹോ..... ഇതെല്ലാം കാണാതെ അദ്ദേഹത്തെ നീ നേരത്തെ വിളിച്ചല്ലോ........

ഹെഡ്സെറ്റെടുത്ത് ചെവിയിൽ തിരുകി അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തെ മറച്ച് ....വീഡിയോയിൽ കണ്ണും നട്ടിരുന്നു...... അമ്മക്കെന്തറിയാം... ഈ പ്രായത്തിനെ പറ്റി....? കൂട്ടുകാരുമായി അടിച്ച് പൊളിക്കുന്നതിനെ പറ്റി..... മദ്യവും മദിരാക്ഷിയും... എല്ലാമെല്ലാം അനുഭവിച്ചറിയണം.... ലഹരിയുടെ ലോകത്ത് വിഹരിക്കണം..... ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഇതാണ് ശരി.... അല്ലാതെ പണ്ടത്തെ കാര്യങ്ങൾ പറയുന്നതെന്തിന്? ഇപ്പോഴേ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ തലയിലേറ്റി നടക്കാനൊന്നും തന്നേ കൊണ്ട് പറ്റില്ല....... മര്യാദ പഠിപ്പിക്കുവാൻ വരുന്നവർ പോയി തുലയട്ടെ........

കോൾ വരുന്നത് കണ്ട് നോക്കിയപ്പോൾ സുബിൻ ആണ്..... ആ.... എന്താട...?
നീ വേഗം വാ... ഒരു കോളൊത്തിട്ടുണ്ട്...
കോളോ...? നീയെവിടാ?
നമ്മുടെ ആ ആളൊഴിഞ്ഞ കെട്ടിടം തന്നെ..... നീ വേഗം വായോ.... ബാക്കി വന്നിട്ട് പറയാം... ഇവിടെ
സമീറും ജോബിയുമുണ്ട്.......

സന്ധ്യയായിരിക്കുന്നു..... വേഗം ബൈക്കെടുത്ത് പുറത്തിറക്കുന്നതിനിടയിൽ അമ്മയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു.... എവിടേക്കാട ഈ മൂവന്തി നേരത്ത്.....
ആ ചോദ്യം കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ വണ്ടി പായിച്ച് വിട്ടു... കുറച്ച് ദൂരമുണ്ട്.. ആ കെട്ടിടത്തിലേക്ക്...
ഒരൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലമാണ്.. ആരും പെട്ടെന്ന്എത്തിപെടില്ല......
പകൽ പോലും അധികം വെളിച്ചമെത്തില്ല...... എന്തിനും പറ്റിയ ഇടമാണ്.....അവിടെ കൂട്ടുകാരുമായി രഹസ്യമായി വല്ലപ്പോഴും കൂടാറുണ്ട്...എന്തും ഒളിക്കാൻ പറ്റിയ സ്ഥലം....

ബൈക്കൊതുക്കി അകത്തോട്ട് കയറിയപ്പോൾ
സുബിനും സമീറും കുപ്പി പകുതി കാലിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്... എല്ലാം തീർത്തോട? എന്താ കോളുണ്ടന്ന് പറഞ്ഞത്.....
അതകത്തുണ്ട് .....യൂണിഫോമാടാ..... ട്യൂഷന് പോയി വരുന്ന വഴിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു..... ഒറ്റക്ക് കണ്ടപ്പോൾ വണ്ടിയിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു കൊണ്ടു പോന്നു... ആരുടെ മകളായാലും പെങ്ങളായാലും നമുക്കെന്താടാ...... അതും പറഞ്ഞ് സുബിൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.....
തന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി പരന്നു...

കുപ്പിയിൽ നിന്നും പകർന്ന മദ്യം അകത്താക്കിയപ്പോഴേക്കും... ജോബി മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നു..... ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കിയ ശേഷം ഒരു പുക കൂടിയെടുത്ത് അകത്തെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നടന്നു.....

തിരിച്ച് വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ അമ്മ ഉമ്മറത്തുണ്ട്.. തന്നെ കണ്ടതും ആധിയോടെ ഓടി വന്നു.. എടാ നീയെവിടായിരുന്നു...മൊബൈലിൽ വിളിച്ചപ്പോൾ Swich off ആണ്... ഓ... അത് ഓഫായതായിരിക്കും.. താൻ ഓഫാക്കി വച്ചതാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ അത് മതി.... അടുത്ത ബഹളം തുടങ്ങാൻ... തല നേരെ നിൽക്കുന്നില്ല... ഒരു സ്ഥലത്ത് കിടക്കണം... മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ തന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തി അമ്മ പറഞ്ഞു.... നീയെവിടെ പോകുവാ. നമ്മുടെ കുഞ്ഞാവ ഇത് വരെ എത്തിയിട്ടില്ലെടാ...

അവൾ വരേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു.... അവളുടെ കൂട്ടുകാരിയെ വിളിച്ചപ്പോൾ പനികാരണം അവൾ ട്യൂഷന് പോയിട്ടില്ലത്രേ... ട്യൂഷൻ കഴിഞ്ഞ് പോന്നെന്ന് ടീച്ചറും പറഞ്ഞു...ദൈവമേ എന്റെ കുട്ടി എവിടെ പോയോ എന്തോ.... ഒന്നും വരുത്തല്ലേ ദൈവമേ...
അമ്മയുടെ ശബ്ദം കരച്ചിലായി പുറത്ത് വന്നു... വേഗം പോയ് നോക്കെടാ..... ഒരു നിമിഷം തന്റെ ലഹരിയെല്ലാം ആവിയായി പോകുന്നതു പോലെ..
ശരീരമാസകലം വിറകൊള്ളുന്ന പോലെ... തന്റെ കുഞ്ഞാവ..... അവൾ ഇത്ര സമയമായിട്ടും എത്തിയില്ലെന്നോ...?പത്താം ക്ലാസിലായതിനാൽ ട്യൂഷൻ കുറച്ചധിക സമയം ഉണ്ടാകും. എന്നാലും ഏഴരക്ക് എത്താറുണ്ടല്ലോ.... കുറച്ച് ദൂരമുള്ളതിനാൽ സൈക്കിളിലാണ് പോക്ക് വരവ്.

മനസിലൂടെ പല വിധ ചിന്തകൾ പാഞ്ഞു പോയി.. അതിനിടയിൽ സുബിൻ പറഞ്ഞ വാക്കോർമ വന്നു.... 'യൂണിഫോം'.... ഹേയ്.... ഇല്ല...... ഇല്ല....
ഒരിക്കലുമില്ല... അതെങ്ങനെ തന്റെ കുഞ്ഞാവയാകും? തന്റെ വിരലിൽ തൂങ്ങി നടന്ന തന്റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങളല്ലേ... താനല്ലേ അവൾക്ക് കുഞ്ഞാവയെന്ന പേരിട്ടത്?

അറിയാതെ ദൈവത്തെ വിളിച്ചു പോയി.... ദൈവമേ..... അങ്ങനെയാവല്ലേ..... ഞാനിനി ജീവിതത്തിൽ ഒരു തെറ്റും ചെയ്യില്ല... ഒരു പെൺകുട്ടിയേയും ചതിക്കില്ല.....തന്റെ തെറ്റിന്റെ പേരിൽ തന്റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങളെ നീ ശിക്ഷിക്കരുതേ.....
സുബിന്റെ വാക്കുകൾ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുന്നു.... ബോധമില്ലെങ്കിൽ ബോധം വരുമ്പോൾ എഴുന്നേറ്റ് പൊയ്ക്കൊള്ളും... നമുക്ക് പോകാമെടാ..... തലയാകെ പെരുത്ത് വരുന്നു...കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറുന്ന പോലെ.......

ഹെഡ് ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ആ പഴയ കെട്ടിടം ശവക്കല്ലറയായി തോന്നി..... നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണു തുടച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.. കാലിന് ഭാരം വർധിച്ച പോലെ.... മുന്നോട്ട് വക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.... നെഞ്ച് പൊട്ടി പോകുമെന്ന് തോന്നി.... പ്രാർത്ഥനയോടെ കണ്ണിറുക്കി പിടിച്ച് അൽപസമയം നിന്നു.... പിന്നീടാ മുഖത്തേക്ക് Mbl ലെ ടോർച്ചടിച്ചു.....

ഒരു നിമിഷം... തന്റെ ജന്മത്തേയും ചെയ്തു പോയ പാപങ്ങളെയും സ്വയം ശപിച്ച നിമിഷം.... ഭൂമി പിളർന്ന് താഴോട്ടു പോകുവാനും തലപൊട്ടിത്തെറിച്ച് മരിക്കുവാനും തോന്നിയ നിമിഷം...... പിച്ചിചീന്തപ്പെട്ട കുഞ്ഞാവ തന്റെ കൺ മുൻപിൽ... നിശ്ചലമായ തുറന്ന കണ്ണുകൾ.

തന്നേ പോലെ ശപിക്കപ്പെട്ട ഒരു പാഴ്ജന്മം വേറെയില്ല... ആരു പറഞ്ഞിട്ടും തെറ്റുകൾ തെറ്റായി കണ്ടില്ല... അഹങ്കാരത്തോടെ ജീവിച്ചു.. നല്ലത് പറഞ്ഞു തന്നവരെ പുച്ഛിച്ചു തള്ളി..... തന്റെ സുഖങ്ങൾക്ക് മാത്രം പ്രാധാന്യം നൽകി.... മറ്റുള്ളവരുടെ വേദന കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു....
ഇന്ന് തനിക്കും തന്റെ കുടുംബത്തിനും സംഭവിച്ചപ്പോൾ മാത്രം അതിന്റെ വേദന തിരിച്ചറിയുന്നു......പൊന്നുമോളെ.... നിന്നോടീ ഏട്ടൻ എത്ര വലിയ ചതി ചെയ്തെടീ.....ഞാൻ വേദനിപ്പിച്ചവരുടെ ശാപമാണോ ഇത്...... മാപ്പ്.... മോളേ ... മാപ്പ്...... ആ കാലിൽ വീണവൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.....

പിറ്റേ ദിവസം ആ വീട്ടിലേക്ക് വന്ന ആംബുലൻസിൽ നിന്ന് പോസ്റ്റുമോർട്ടം ചെയ്ത കുഞ്ഞാവയുടെ ബോഢി താഴേക്കിറക്കുമ്പോൾ അകത്ത് തൂങ്ങിയാടുന്ന ഒരു ശവശരീരം പോലീസ് താഴേക്കിറക്കുകയായിരുന്നു..... മറ്റൊരു മുറിയിൽ ഇതൊന്നുമറിയാതെ രണ്ട് മക്കളും നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരമ്മ.....ബോധമില്ലാതെ.... കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു........

(Raziya Maju)