പുത്ര ധർമ്മം

പലർ വഴിയേ വരുമെന്നാകിലും ഒരു ദിനം
വരുമവൻ എൻ മകൻ കാണ്മതിന്നായ്
പകലുകൾ അനവധി കാത്തിരുന്നെങ്കിലും
തിരുമകൻ വന്നീല കാണ്മതിന്നായ്

വൃത്തിക്കായ് നിത്യവും പല പടികൾ കയറി
ഒക്കത്തെടുത്തിട്ട് പൊന്നുണ്ണിയെ
വൃത്തികൾ പലതന്നു ചെയ്തങ്ങു തീർത്തുപോയ്
ഒറ്റയാം കണ്ണനെ പോറ്റിയൂട്ടാൻ

വിദ്യാലയത്തിന്റെ തിരുനടകൾ പൂകിടാൻ
കഷ്ടമാർന്നെല്ലും പണിചെയ്തു തേയ്ച്ചു പോയ്
ഉണ്ണി വളർന്നപ്പോൾ എല്ലാം മറന്നവൻ
അമ്മതൻ ചുളിവാർന്ന മുഖവും കരങ്ങളും

അന്പാർന്നൊരമ്മയെ ദൂരത്തു വിട്ടവൻ
ഉറ്റവർ കൈവിടും വയോധിക കൂട്ടത്തിൽ
എങ്കിലും ഉണ്ണിയെ പഴി പറഞ്ഞില്ലമ്മ
കേണന്നു താഴ്മയായി ഉണ്ണിക്കു സൗഖ്യമായ്

വിതുമ്പുന്ന നേരത്തും നെടുവീർപ്പിടുമ്പോഴും
ചലനത്തിൽ അസ്ഥികൾ നുറുങ്ങുമ്പോഴും
പൊന്നുണ്ണിക്കെപ്പോഴും കൈത്താങ്ങു നൽകണേ
പൊൻപ്രഭാ പൂരമാം തിരുവടികൾ ദൈവമേ

ഓരോ ദിനങ്ങളും കൊഴിവതു ഇലകളായ്
പൂക്കണി പൊന്നോണം തിരുവാതിര
സഹയാത്രികർ പലർ കൂടുകൾ ജീവന്റെ
കൈവിട്ടു പോയി അനന്ത തീരങ്ങളിൽ

നിരാശയായില്ലമ്മ വീണ്ടുമാ കാതോർത്തു
ധർമ്മമല്ലേ പും-ത്രാണനം പുത്രന്ന്
പുത്രനോ അമ്മതൻ കാര്യമൊന്നോർത്തീല
വീഥികൾ താണ്ടുമ്പോൾ ജീവിത യാത്രതൻ

അന്നാ ദിവസം സമാഗതമായ് പിന്നെ
ജീവന്റെ കൂടൊന്നു മാറിക്കയറുവാൻ
അനന്തമാം നിദ്രതൻ പടികേറിയന്നമ്മ
ശുഭ്രമാമംബര മേലാപ്പിൻ മറയൊന്നിൽ

പലർവഴിയേ വന്നുപോയ് കണ്ടുപോയമ്മയേ
വന്നീല ആ മകൻ കാണ്മതിന്നായ്
കലശത്തിൽ ഭസ്മമായ് മരുവുന്ന ഓർമ്മയെ
തഴുകീല വിരൽകൊണ്ട് പുത്ര ധർമ്മം

By: Satyanarayana