ആഗ്നേയം

പുലരിയിലോടക്കുഴൽവിളി 
കേട്ടു,
മറവിയിലൊരുകിളി 
നാദമുതിർത്തു..
പുതുമഴ തേടിയുഴറും
പറവകൾ,
എരിയും വേനലി-
ന്നാഗ്നേയനയനം..
ഒരു പൂവിതളിനായ്
കലഹിപ്പൂവണ്ടുകൾ,
ഒരു കുമ്പിൾ പൂപോലെ
ആദിത്യഹാസം...
ദീനയായ്, ദാഹനീരിനായ്
ധ്യാനിച്ചു
വിളറുന്ന കവിളുമായ്
നില്പൂ സന്ധ്യ..
ഒരുമാത്ര മിഴിപൂട്ടി
കൈകൂപ്പി ശലഭങ്ങൾ
ഒരു തുള്ളി
പെയ്തെങ്കിലെന്നു ചൊല്ലി
ഒഴിവായൊരാരവം,
കടലിന്റെ ശാന്തത
കടൽക്കാക്ക
ചുറ്റിപ്പറക്കുന്നീലെത്രയായ്...
നട്ടതെന്തിനായ് മരം
വെട്ടിമാറ്റുകി-
ലൊട്ടുകാലം
മഴയ്ക്കായ് കാക്കണം
വിത്തമെന്തിനു
മർത്തൃർക്കു ജീവിതം
ഹൃദ്യമാക്കാൻ
മാരി പൊഴിയണം
ദാഹത്തിൽ പാട്ടൊന്നു
പാടൂ കുയില്ലമ്മേ മറു-
നാട്ടിലായ് പാടുന്നു
കേഴുന്നു മയിലമ്മ
കാടുകൾ വെട്ടുകിൽ,
ചവറുകളെരിക്കുകിൽ
മണ്ണിന്റെ, പുഴയുടെ
നെഞ്ചകം നീറുന്നു
പരിഹാസമോടെ നീ
മാലിന്യമെറിയുമ്പോൾ
അറിയണം മനുഷ്യാ
നിൻ ശൂന്യമാം ഭാവിയെ...
നിറയണമലിവിന്റെ
പുഴയൊന്നായുള്ളാകെ
പറയണം മഴയാണീ
നാടിന്റെ നന്മ..

By: Meeraben