ഇരട്ട മുഖം...രണ്ടും....നൻമ നിറഞ്ഞത്

ഇന്ന് 'കെളവൻറെ' വക ഫ്രീയാ...ബേജാറില്ലാതെ തട്ടിക്കോ'...
ബ്റൈക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാൻ കയറുമ്പോൾ കാഷ്യർ തൻറെ തനത് തമാശ ശൈലിയിൽ തട്ടി വിട്ടത് ഞാനത്റ കാര്യമാക്കിയിരുന്നില്ല..
കൈ കഴുകി പരിചയക്കാരൻ മണിയുടെ അടുത്ത് പോയിരുന്ന് കാര്യങ്ങൾ തിരക്കി. 
'ഒരറബി പാർസലിന് ഓർഡർ ചെയ്ത് കുറച്ചു നേരം ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പോൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവരുടെയൊക്കെ ബില്ല് അദ്ദേഹം പേ ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിരിക്കുകകയാ....''
" എന്നിട്ട് അയാൾ എവിടെ '
കാണാനുള്ള ആഗ്രഹം, ഞാൻ തിരക്കി. ...
'ഇപ്പം വെളിയിലോട്ട് പോയി...വേഗം കഴിച്ചോളു,അങ്ങോര് പാർസൽ വെയിറ്റ് ചെയ്ത് വെളിയിലുണ്ട്.....അവസരം കളയണ്ട'......മണി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു....
ഈ ഒരസാധാരണ ന്യൂസ് കേട്ടതോടെ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടിരുന്നെൻകിൽ എന്ന് മനസാ ആഗ്റഹിച്ചതെ ഉള്ളൂ, 'അതാ ഇതാണ് താരം'.....അറബി വേഷധാരിയായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ഷോപ്പിലെക്ക് കയറി വരുന്നത് കണ്ട് എന്റെ ചുമലിൽ തട്ടി മണി പതുക്കെ പറഞ്ഞു. ....
സ്വദേശികളെ, പ്റത്യേകിച്ച് തങ്ങളുടെ സ്പോൺസർമാരെയും ,തൊഴിൽ ഉടമകളെയും ,അവരുടെ ഭാര്യമാരെയും ,അവർ എത്ര ചെറുപ്പമായാലും 'കിളവൻ'...'കിളവി'എന്ന് അവർ കേൾക്കാതെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നത് മലയാളികളിൽ ചിലരുടെ ഒരു പൊതു ശൈലിയാണ്....
അത് നാം തിരുത്തേണ്ട ഒരു തെറ്റായ കീഴ്വഴക്കമാണെന്നാണ് മുമ്പെ എന്റെ എളിയ അഭിപ്രായം....
നല്ല മുഖ പരിചയമുള്ള അറബിയെ കണ്ടതോടെ ഏതാണ്ട് ഒരു മാസം മുമ്പ് ഞങ്ങളുടെ ഫാർമസിയിൽ നടന്ന ഒരു അസാധാരണ സംഭവം പൊടുന്നനെ ഓർമ്മയിലെത്തി....
ഇതെ 'കിളവൻറെ' അല്ല ഈ നല്ല മനുഷ്യൻറെ മറ്റൊരു കാർക്കഷ്യ സ്വഭാമാണ് അന്നദ്ദേഹത്തിൽ അവിടെ കാണാനിടയായത്.....
പത്തിരുപത് ദിനാറിൻറെ (ഏകദേശം 4000രൂപ )സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിയതിന് ബാക്കി കൊടുത്തതിൽ അഞ്ച് ഫിൽസ് കുറഞ്ഞു പോയത് അയാൾ മനസ്സിലാക്കുകയും അതിന് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.....സാധാരണ സ്വദേശികൾ ബാക്കി കൊടുത്താൽ എണ്ണി നോക്കാതെ വലിയ കുപ്പായത്തിൻറെ കീശയിലേക്ക് താഴ്ത്തുകയും, കോയിൻസ് ചാരിറ്റബിൾ ബോക്സിൽ ഇടാറുമാണ് പതിവ്....
പതിവിന് വിപരീതമായി അയാൾ പറഞ്ഞത് 'ദാറ്റ് ഈസ് മൈ റൈറ്റ് "എന്നാണ്.
5 ഫിൽസിൻറെ പുതിയ ബണ്ടിൽ പൊട്ടിച്ച് ഉള്ളിൽ അയാളെ ശപിച്ചു കൊണ്ടു ബാലൻസ് മുഴുവനും കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു. ...
അറു പിശുക്കനെന്ന് ഞങ്ങൾ മുദ്ര ചാർത്തിയ അദ്ദേഹം പിന്നീട് വലിയപോക്കറ്റുകളിൽ നിന്നും ദിനാറുകൾ വാരിയെടുത്ത് തൊട്ടടുത്ത് നിരനിരയായി അടുക്കി വെച്ചിട്ടുളള ചാരിറ്റി ബോക്സുകളിൽ ഉൽസാഹ പൂർവം തിരുകി കയറ്റുന്നത് കണ്ട് കുറ്റബോധത്തോടെ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു..

എൻ.സൂപ്പി.