ചുവന്നകല്ലുള്ള മൂക്കുത്തി

ഏറ്റവും മികച്ച ഒരു പ്രോജക്ട് അവതരണം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കൈകൾ ചേർത്ത് പിടിച്ച് മരീന മാഡം പറഞ്ഞു.. പ്രൗഡ് ഓഫ് യൂ... ഡിയർ...
സന്തോഷം തോന്നി... ഏറ്റവും വലിയ പ്രതികാരം ഏറ്റവും വലിയ വിജയമാണ്..
ഒഴിഞ്ഞ മൂലയിൽ ഗ്ലാസ്സിൽ നുരയുന്ന സ്വർണ്ണ കുമിളകളുമായി ഇരിക്കവേ അഞ്ജലി പിള്ളയുടെ വെളുത്ത കാൽപാദങ്ങളിൽ പറ്റിക്കിടന്ന നേർത്ത സ്വർണ്ണപാദസ്വരങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണുകൾ പാളി പോയി.. ഒരു ചെറിയ ചിരിയുമായി ആ പാദങ്ങൾ ഇന്നലെകളുടെ കഥ പറയുന്നുണ്ടോ?...
ഫോൺ അടിച്ചപ്പോൾ നോക്കി ഭാര്യയാണ്...
"ഗോപിയേട്ടാ "...
.ഉം..
കുട്ടിയമ്മയ്ക്ക് സുഖയില്ലെന്ന്... ഒന്നു കാണണമെന്ന്
തിരക്കിലാണെന്ന് പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ടു ചെയ്തു..
അശ്വനിയുടെ ചുവന്ന കല്ലുള്ള മൂക്കൂത്തിയുടെ തിളക്കം... ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ.... പ്രണയാർദ്ദമായ കണ്ണുകൾ...
ഗ്ലാസിൽ നുരയുന്ന സ്വർണ്ണ കുമിളകൾക്ക് നൃത്തവും സംഗീതവും ഉണ്ടെന്ന് തോന്നി...
വിജയാഘോഷങ്ങളിൽ ചില മുഖങ്ങൾ തിളങ്ങുന്നു.. നടന്നു കേറിയ പടികളിൽ എവിടെയോ ചില തേങ്ങലുകൾ ....
വൈകിയാണ് വീട്ടിലെത്തിയത്.. മൂന്നു മാസത്തെ കഠിനാദ്ധ്വാനത്തിന്റെ വിജയത്തെകുറിച്ച് വാ തോരാതെ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു.. മധുരമായ പ്രതികാരങ്ങൾ...
ആരോടൊക്കെയോ ഉള്ള വാശി...
ഇല്ല.. കരയുന്ന കണ്ണുകളും, പിടയ്ക്കുന്ന മനസ്സുകളും നോക്കി നിൽക്കാൻ എനിക്ക് സമയമില്ല.. ആർക്കും വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുവാനും വയ്യ...
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കേട്ടിരുന്നു.. ശബ്ദം ഇടറി പിന്നെ പറഞ്ഞു..
അമ്മ വിളിച്ചിരുന്നു... "കുട്ടിയമ്മ പോയെന്ന്."...
കോളോൺ സുഗന്ധമുള്ള അഞ്ജലി പിള്ളയുടെ വെളുത്ത ശരീരം മനസ്സിൽ നിന്നു മാറി കറുത്തു ചുളിഞ്ഞ ഒരു വയസ്സിയുടെ മുഖം ഓടി വന്നു.. തുളസിയിലയിട്ടു കാച്ചിയ എണ്ണയുടെ ഗന്ധവും...
"കുഞ്ഞേ " എന്ന വിളി... മുഷിഞ്ഞ മുണ്ടും ബ്ലൗസും ധരിച്ച കുട്ടിയമ്മ...
എണ്ണ പുരട്ടിയ കാലുകൾ തഴുകി കൊച്ചു കാല് വളരൂ വളരൂ എന്നു പാടുന്ന ആ നേർത്ത ശബ്ദം..
വേലക്കാരിയായിരുന്നില്ല അവർ... മുറ്റമടിക്കാനും , പാത്രം കഴുകാനും , കഥകൾ പറയാനും എല്ലാം..
സർപ്പക്കാവിനടുത്തുള്ള ഒറ്റമുറി ഓടിട്ട വീട്ടിൽ ഒറ്റയ്ക്കു....
രാവിലെ വീട്ടിൽ വരും.. പുറം പണികൾ ചെയ്യും..
അമ്മ ജോലിക്ക് പോയാൽ എന്നെ ഒക്കത്തു വച്ച്....
നീ ഉറങ്ങിയില്ലേ?
അവളും ഉറങ്ങിയിരുന്നില്ല.. എത്രയോ പകലുകളിൽ അവൾക്കും അവർ കൂട്ടായിട്ടുണ്ട്..
ഗോപിയേട്ടാ.. നമ്മുടെ മോനെ കുളിപ്പിച്ചത്.. വാക്കുകൾ പകുതിയിലെവിടെയോ മുറിഞ്ഞു..
പിറ്റേന്ന് വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ അമ്മ വാതിൽക്കൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു..
അകലെ വച്ചേ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു വടക്കുവശത്തെ ഒറ്റമുറി കെട്ടിടത്തിനു മുന്നിലെ നീല ടർപോള പന്തൽ....
ഇത്ര വയ്യാതിരിക്കുവാന്ന് അമ്മയ്ക്കൊന്നു പറഞ്ഞു കൂടായിരുന്നോ?... ദേഷ്യത്തിലാണ് ചോദിച്ചത്...
അതിനു നീ വല്യ തിരക്കിലായിരുന്നല്ലോ? എത്ര പ്രാവശ്യം വിളിച്ചു നിന്നെ?
ശരിയാണ്... തിരക്കിനിടയിൽ മാറ്റി വച്ച ഫോൺ വിളികൾ...
നിന്നെ ഒന്നു കാണാൻ വല്യ മോഹമായിരുന്നു... പല പ്രാവശ്യം തിരക്കി... അമ്മ അതുപറയുമ്പോൾ എന്റെ മോനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വെളുത്ത തുണിയാൽ മൂടിയ ശരീരം.. തലയ്ക്കൽ കത്തിച്ചു വച്ച നിലവിളക്ക് .പുകയുന്നചന്ദനത്തിരികൾ .
ഉയരങ്ങൾ ചവിട്ടുന്ന എന്റെ കാലുകൾ വിറച്ചു. എനിക്കായി ഒരു പുഞ്ചിരി കൊളുത്തിയിട്ട് നെറ്റിയിൽ ചന്ദനം പൂശി അവർ കിടക്കുന്നു..
ഞാൻ ആ കാലടികൾ തൊട്ട് തൊഴുതു...
കറുത്തു മെലിഞ്ഞു ശോഷിച്ച കാൽവിരലുകൾ കൂട്ടി കെട്ടിയിരുന്നു...
അങ്ങകലെ അഞ്ജലി പിള്ളയുടെ സ്വർണ്ണപാദസ്വരമിട്ട തുടുത്ത കാലുകൾ ഒരു നിമിഷം മനസ്സിൽ ഓടി മറഞ്ഞു..
എനിക്കൊന്നുറക്കെ കരയുവാൻ തോന്നി...
സാറേ....
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..
ഒരു ചെറുപ്പക്കാരിയാണ്..
അപ്പച്ചി.... സാറു വരുമ്പോൾ കൊടുക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു..
ആ ചെറിയ പൊതി ഞാൻ വാങ്ങി.. എന്തായിരിക്കും കുട്ടിയമ്മ എനിക്കായി മാറ്റി വച്ചത്..?
വേലിയ്ക്കരികിലേക്ക് മാറി നിന്ന് ആ പൊതിയഴിച്ചു... വെളുത്ത ഓയിൽ പേപ്പറിൽ...
ചുവന്ന കല്ലുവച്ച ഒരു മൂക്കൂത്തി..
ഞാൻ കരയുകയായിരുന്നു.. ഏതോ തണുത്ത കാറ്റ് സ്വാന്തനിപ്പിക്കാനെന്നവണ്ണം ഓടിയെത്തി എന്നെ തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.
.ഞാൻ ആ ശബ്ദം വ്യക്തമായി കേട്ടു ..
" കുഞ്ഞ് വന്നോ ".... എന്നെ കാണാൻ വരുമെന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു....

... പ്രേം...