മഴ പറഞ്ഞ കഥ

--------------

മഴ ആർത്തു പെയ്യുകയാണ് , വടക്ക് കരിമ്പൻ മലയിൽ കാറ്റു വീശുന്നതിന്റെ ഹൂങ്കാര ശബ്ദം അന്തരീക്ഷത്തിൽ വിളറി നടന്നു.

പളളിയുടെ ഉമ്മറത്ത് കലക്കുവെളളം കെട്ടികിടന്നു .ആനവാതിലുകീഴെ ചുമരു ചാരി ജോസ് ഇരുന്നു, അവന്റെ കണ്ണുകൾ കരഞ്ഞു ചുവന്നിരുന്നു .

അവന്റെ ആലീസിനെ ഇന്നു രാവിലെ മഴയെടുത്തു . കരയറിയാതെ പരന്നു കിടന്ന മുവാറ്റുപുഴയാറിന്റെ ചതുപ്പുകളിലെവിടെയോ ആണ് അവളുടെ ശവം ചീർത്തു പൊന്തിയത് .

"അവളുടെ കുഴിയിൽ ഒരു പിടി മണ്ണിടാൻ പോലും നിക്ക് പറ്റീല്ലച്ചോ "

അവൻ ഏങ്ങി , കലങ്ങി മറിഞ്ഞ് കരകവിഞ്ഞ ബാവലിപ്പുഴ നാട്ടുകാർക്ക് മറ്റു ദേശത്തേക്കുളള യാത്ര പോലും മുടക്കിയിരുന്നു.

കഴിഞ്ഞ ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ടാണ് ആലീസിനെ ഞാൻ അവസാനം കണ്ടത് അവൾക്ക് ജോസിൽ നിന്ന് വിവാഹമോചനം കിട്ടിയ അന്നായിരുന്നു അത് .

അന്ന് സന്ധ്യാകുർബാന കഴിഞ്ഞ് പളളിമേടയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴാണ് ഇലഞ്ഞിമരച്ചുവട്ടിൽ ആലീസ് നിന്നത് , ആളൊഴിഞ്ഞ പളളിമുറ്റത്ത് ഏകാകിയായ പക്ഷിയെപ്പോലെ അവൾ നിൽക്കുന്നു .

"അച്ചോ എല്ലാം തീർന്നു "

അവൾ അന്ന് തല കുനിച്ചു പിടിച്ചാണ് സംസാരിച്ചത്, ഞാനൊന്നു തിരിച്ചു പറഞ്ഞില്ല .

അവർ ഒരിക്കലും പിരിയരുതെന്ന് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു പക്ഷെ കർത്താവ് നിനച്ചതിലപ്പുറം ഒന്നും നടക്കില്ലല്ലോ .

"ഞാൻ ഇന്ന് തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് പോവാ , അച്ചനെ ഒന്നു കാണാൻ നിന്നതാ"

ദൈവത്തിനു സ്തുതി പറഞ്ഞ് അവൾ പളളിപടിക്കെട്ടുകൾ ഇറങ്ങി നടന്നു ,

ഒരു പക്ഷേ കോടതി ആ വിവാഹമോചനം രണ്ടു ദിവസം കൂടി നീട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ ഈ പെരുമഴക്കാലത്തിൻ്റെ രൗദ്രതയിൽ അവൾ വീണു പോവില്ലായിരുന്നു .

കരിമൂടിയ മാനത്തുനിന്ന് മഴ പിന്നെയും പാഞ്ഞു വന്നു .

"അച്ചനറിയോ അവളെ ഞാൻ ആദ്യം കാണുന്നതും ഇതു പോലൊരു മഴക്കാലത്താണ്"

ജോസ് കരച്ചിലിനിടയിലും പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു

പാറി വീഴുന്ന മഴത്തുളളികൾക്കൊപ്പം കാളിയാർ കുന്നിറങ്ങുന്ന ദാവണിക്കാരി ആലീസിനെ കണ്ടാണ് അവൻ മോഹിച്ചു തുടങ്ങുന്നത്

"അച്ചോ അന്നവൾക്ക് ചിരിക്കാൻ മാത്രമേ അറിയാർന്ന് "

ജോസ് മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു

അവൾ മരിച്ചിരിക്കുന്നു ,
ജോസിന്റെ ഏങ്ങൽ ഇടക്കിടെ ഉയർന്നു വന്നു .

"അച്ചോ അവളെന്തിനാ എന്നെ കളഞ്ഞിട്ട് പോയതെന്നറിയോ"

ജോസ് ചോദിക്കുന്നതിനു മുന്നെ തന്നെ ഞാൻ ഏറെ കാലം ഈ ചോദ്യത്തിന് സ്വയം ഉത്തരം തിരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് . അവരെന്തിനാണ് പിരിയുന്നത്.

"എനിക്കും അറിയാൻ മേലച്ചോ "

കർത്താവെ ഞാനെന്താണവനോട് പറയേണ്ടത് , ഒരിക്കൽ കുബസാര കൂടിനു പുറത്ത് മുട്ടു കുത്തി നിന്ന് ആലീസ് പറഞ്ഞു

" അച്ചോ പണ്ടത്തെപ്പോലെ എനിക്ക് ഭർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്തോ അഭിനയം പോലെയാ എല്ലാം "

തലയിൽ മൂടിയ സാരിത്തുമ്പുകൊണ്ട് അവൾ അന്ന് മിഴികൾ മറച്ചിരുന്നു .

"ആലീസേ നീ ഏറ്റു പറേണത് വികാരിയോടല്ല കാർത്താവിനോടാ അത് മറന്നേക്കല്ലേ "

അവളതിന് മറുപടി ഒന്നു പറഞ്ഞില്ല ,

"ഞാൻ ഇറങ്ങാച്ചോ" ജോസ് കൈലി മുണ്ട് വാരി പിടിച്ച് പടികളിറങ്ങി, അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കാൻ ഞാൻ മടിച്ചു .

പടിഞ്ഞാറൻ കാറ്റിന് താളം പിടിച്ച് മഴത്തുളളികൾ അപ്പോഴും ചിതറി വീണു .

"എനിക്കു തരാതെ അവളെ കർത്താവെടുത്തത്തച്ചോ അവളുടെ ചിരി കണ്ടിരിക്കാലോ "

മുറ്റത്തെ വെളളകെട്ടിലൂടെ ജോസ് നടന്നു മറഞ്ഞു .

ഞാനൊന്നു പറയാതെ ആൾത്താരയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു . അവിടുത്തെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ മുൾക്കിരീടം ചൂടി , രക്തം വാർന്ന് കർത്താവ് വേദനിച്ചു കിടന്നു .