അവനിയുടെ അന്ത്യവിലാപം

എന്നെ പാടിയുണർത്തിയ കിളികളിതാ
ഉണങ്ങിക്കരിഞ്ഞടർന്നുവീണ ശിഖരത്തിൻ
ഇടയിൽ ശവക്കൂനപോൽ അസ്ഥിമാത്രമായ്
പൊടിഞ്ഞു മണ്ണോടു ചേരാനൊരുങ്ങുന്നു

നാണംമറയ്ക്കാൻ ഞാൻപുതച്ചിരുന്ന
നിബിഡവനങ്ങൾ നിലംപൊത്തി
ഇലകൾ പച്ചനീരുവറ്റി കൊഴിഞ്ഞ്
ഒരു കാട്ടുതീ കാത്തുകിടക്കുന്നു

എനിക്കുമീതെയൊഴുകിയ പുഴയെവിടെ?
വറ്റിവരണ്ടചാലിൽ കൂർത്തായുധംപോൽ
മീനുകളുടെ അസ്ഥികൂടങ്ങൾ കിടക്കുന്നു
ചിതലരിച്ചതോണി തുഴയൊടിഞ്ഞുകിടന്നു

ഒരിറ്റു ജീവവായുവിനായ് ഞാൻ പരതവെ
വ്യവസായശാലകൾ വിഷപ്പുകതുപ്പി ചിരിച്ചു
ശ്വാസവായുവിൽ കറുത്തപുക കലരുന്നു
ഹ്രദയരക്തം കറുത്ത് കൊഴുക്കുന്നു

മണ്ണുമാന്തികൊണ്ടെൻ മാറുതുരക്കുന്നു
മനസ്സിൽ പരിഷ്കാരപ്പനി പിടിച്ചമനുഷ്യർ
മണ്ണിനും മതത്തിനും പൊരുതുന്നവരുടെ
ചുടുചോരവീണെൻ കണ്ണുകൾ മൂടുന്നു

ദാഹംശമിക്കാൻ എന്റെപുഴയിൽനിന്ന്
ഒരുതുടം ജലംതരൂ....
നഗ്നതമറയ്ക്കാൻ ഒരുചെറുകാടുതരൂ...
ശ്വസിക്കാനൽപ്പം ശുദ്ധവായു തരൂ.....
ചരമഗീതം പാടാൻ കിളികളെ ഉണരൂ...

എന്റെ സൂര്യനോടുഞാൻ വിടപറയുന്നു
നിന്റെ നവഗ്രഹങ്ങളിലിനി ഞാനില്ല
അച്ചുതണ്ടൊടിഞ്ഞ് നിന്നാകർഷണ-
വലയത്തിൽനിന്ന് ഞാനടർന്നുമാറുന്നു
ഇനിയെൻ തേങ്ങൽ ക്ഷീരപഥത്തിലലിയട്ടെ

ജയൻ വിജയൻ
3/10/2016