പൂച്ച

ആട്ടി ഓടിക്കാറുള്ള പൂച്ചക്ക് പതിവില്ലാതെ 
അച്ഛൻ ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് വിശ്വസം വരാതെ പിന്നെയും പിന്നെയും തുറിച്ച് നോക്കി
പിന്നീടാണ് മനസിലായത് അതിനെ പിടിച്ച് നാട് കടത്താനുള്ള പരുപാടിയാണെന്ന്....
ചാരിയിട്ട അടുക്കള വാതിലിലൂടെ നുഴഞ്ഞ് കയറി ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ മോഷ്ടിക്കുന്നത് പതിവാക്കിയ കള്ളപ്പൂച്ചയെ ദൂരെ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ ഉപേക്ഷിച്ചതിന്റെ...
തിരികെ വാഹനത്തിന്റെ പുറകെ ദയനീയമായി കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഓടി 
ഒടുവിൽ നിരാശയോടെ..
ഭീതി നിഴലിച്ച കണ്ണുകളുമായ്...
ദയനീയമായി കരഞ്ഞ് 
ചുറ്റിലും നോക്കുന്ന നിസ്സഹായത 
ആ ജീവിയെ കൊണ്ടെറിഞ്ഞതിന്റെ മനസ്ഥാപം കാരണം ഭക്ഷണം ഇറങ്ങാതിരിക്കുമ്പോൾ അമ്മയോട് ചോദിച്ചിരുന്നു എന്തിനാ അമ്മേ ആ പാവം പൂച്ചയെ.....?
ആരും ഇല്ലാത്തവർക്ക് ദൈവം ഉണ്ടാവും മോനേ !!! 
അമ്മയുടെ ആ വാക്കുകൾ ഒരാശ്വാസമായി അന്ന് തോന്നിയിരുന്നു....
അങ്ങിനെ തെറ്റല്ല എന്ന് സ്വയം ആശ്വസിക്കുമ്പോഴും വീർപ്പ് മുട്ടിക്കുന്ന ഒരു ഓർമ്മ അവന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് അവനെ ഏറെ അലോസരപ്പെടുത്തിയിരുന്നു....
ഇന്ന് പക്ഷേ 
അവന്റെ ചിന്തകളിലും ഓർമ്മകളിലും ലാഭക്കൊതിയും അതിന് വേണ്ട കൗശലങ്ങളും മാത്രമായി അവൻ വളർന്നിരിക്കുന്നു....
പ്രായമായ തന്റെ അമ്മയെ പതിവില്ലാത്ത സ്നേഹം നടിച്ച് 
ഭക്ഷണം ഉരുളയാക്കി വായിൽ വെച്ച് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ട് വിശ്വാസം വരാതെ മകൻ അച്ഛനെ തുറിച്ച് നോക്കി
മരുന്ന് തീർന്നിട്ട് നാളേറേയായിട്ടും 
തിരിഞ്ഞ് നോക്കാത്ത മകനും മരുമകളും
അങ്ങ് ദൂരെയുള്ള ഹോസ്പ്പിറ്റലിലെ കേമനായ ഡോക്ടറെ കാണിച്ചാലെ അമ്മയുടെ അസുഖം ഭേദമാവൂ എന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ 
മക്കൾക്ക് തന്നോടുള്ള സ്നേഹം ഓർത്ത് അമ്മയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു 
ഒടുവിൽ തിരക്കുള്ള ആ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അമ്മയെ കൊണ്ടിരുത്തി
ഒരു നൂറ് കള്ളത്തരം പറഞ്ഞ് 
ഇപ്പോ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ നടക്കുമ്പോൾ അവനറിയാമായിരുന്നു 
അമ്മക്ക് തെറ്റാതെ തന്റെ പേര് പോലും പറയാൻ കഴിയില്ല എന്ന്...
ഒരു പരിചയവും ഇല്ലാത്ത സ്ഥലമാണ് എന്ന്..
എങ്കിലും അയാൾക്ക് ഇത്തിരി പോലും സങ്കടം തോന്നിയില്ല!!
തന്നെ നൊന്ത് പ്രസവിച്ച,താരാട്ട് പാടി ഉറക്കിയ,
മടിയിലിരുത്തി കഥകൾ പറഞ്ഞു തന്ന തന്റെ സ്വന്തം അമ്മയെയാണ് താൻ ഉപേക്ഷിച്ച് കടന്ന് കളയുന്നത് എന്ന് ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് ചിന്തിക്കാൻ എന്തേ അയാൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല...?
തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയതാണെന്ന് ചുറ്റും കൂടിയവർ അടക്കം പറഞ്ഞപ്പോഴും ആ പാവം അമ്മ അത് വിശ്വസിക്കാനോ സമ്മതിക്കാനോ തയ്യാറായില്ല 
എന്ന് മാത്രമല്ല 
അവിടെ നിന്ന് മാറിയാൽ മകൻ വരുമ്പോൾ തന്നെ കാണാതെ വിശമിച്ചാലോ എന്ന് പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്ന് മറ്റൊരിടത്തേക്ക് മാറി ഇരിക്കാൻ പോലും കൂട്ടാക്കിയില്ല 
ഈ സ്നേഹമാണ് ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് ബുദ്ധിശൂന്യനായ ആ മകൻ
പതുപതുത്ത രോമങ്ങളും തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളുമുള്ള സുന്ദരൻ പൂച്ചയെ പതിനായിരങ്ങൾ കെടുത്ത് ഓമനിച്ച് വളർത്താൻ വാങ്ങിയത്.....
വക്ക് പൊട്ടിയ പാത്രത്തിൽ ഭക്ഷണം വിളമ്പി അമ്മയുടെ മുന്നിലേക്ക് ദേഷ്യത്തോടെ തള്ളിയ മരുമകൾ 
പുതുപുത്തൻ പളുങ്ക് പാത്രത്തിൽ അതിന്റെ തീറ്റയിട്ട് തെട്ടും തലോടിയും തീറ്റിക്കുന്നത് മനോഹരമായ കാഴ്ചയല്ലേ.. ?
അമ്മയുടെ ബെഡ്ഷീറ്റും തലയണയും അറപ്പോടെ മാറ്റി വിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ചിലപ്പോൾ സ്വന്തമായ് തന്നെ അലക്കാൻ ആക്രോഷിക്കാറുള്ള മരുമകൾ 
ഒരു അറപ്പും വെറുപ്പും കൂടാതെ ആ പൂച്ചയുടെ കാഷ്ടം കോരുന്നത് എത്ര മനോഹരമായ കാഴ്ച്ചയാണ്....?
നേടുന്നതിന്റെയും നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നതിന്റെയും വില നിശ്ചയമില്ലാത്ത വിഢികളാണ് ഇപ്പോഴും ചിലർ....
Rahman Kunjon