#പിറന്നാൾ

#പിറന്നാൾ
(അനുഭവകഥ, വായിക്കാത്തവർക്കായ്)

വീട്ടിൽ നിന്നും തിരിച്ച് ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകാൻ നേരം അമ്മ പറഞ്ഞു "അടുത്ത ആഴ്ച്ച വീട്ടിൽ നിന്നും ആരെങ്കിലും വരും പൈസ തരാൻ,അതുവേരക്കും ഇതു വച്ചോ ബേക്കറിയോ മറ്റോ വാങ്ങാൻ…"
സീൻ സെൻറി ആകും മുമ്പേ ഓട്ടോ പാഞ്ഞെത്തി.ലീവും കഴിഞ്ഞ് ഗൾഫിലേക്ക് പോകുന്ന ദു:ഖഭാരത്തോടെ ഞാൻ ഓട്ടോയിൽ കയറി..പറന്നുപോകുന്ന വിമാനത്തിനു റ്റാറ്റ കൊടുക്കും പോലെ അമ്മയും…

ക്ലാസ് തുടങ്ങി ഉച്ചയായപ്പോഴേക്കും പഠനസാമഗ്രികൾ വാങ്ങാനുള്ള ലിസ്റ്റും കൊണ്ടു ലീഡർ വന്നു.ആകെ കയ്യിലുള്ള ഇരുന്നൂറും കൊടുത്തു.വൈകുന്നേരം സാമഗ്രികൾ കൈപ്പറ്റി,ബാക്കി പത്തു രൂപയും! ഈ പത്തും കൊണ്ടു എന്നാ ചെയ്യാനാ എന്നോർത്ത് സങ്കടപെടേണ്ടി വന്നില്ല.ദാ വരുന്നു പിരിവ്,കോളേജ് ഡേ ആണത്രേ!!

ഓരോ ദിനവും അങ്ങനെ നീങ്ങി നീങ്ങി പോയ്.വീട്ടിൽ എല്ലാ ദിവസവും വിളിക്കും..ഇങ്ങോട്ടേക്കു വരുന്ന കാര്യം ഒഴികെ എല്ലാ വിശേഷവും പറയും..എല്ലാ അറിയുന്നതു കൊണ്ടു ഞാനും വരുന്ന കാര്യം ചോദിക്കാറില്ല.

ഞായറാഴ്ച്ച ആയതു കൊണ്ടു കൂട്ടുകാരെല്ലാം ഷോപ്പിങ്ങിനും മറ്റുമായ് പുറത്തേക്ക് പോയ്.ഞാൻ മാത്രം പോയില്ല.വീട്ടിൽ നിന്നും ആളു വരുന്നതും നോക്കി കണ്ണിൽ എണ്ണയൊഴിച്ചു കാത്തിരുന്നു.കണ്ണിലെ എണ്ണ തീർന്നൂന്ന് മാത്രമല്ല,ഹോസ്റ്റലിലെ വിളക്കുവരെ അണഞ്ഞു.വാശി കാരണം ഞാൻ അങ്ങോട്ടും വിളിച്ചില്ല.

നാളെ എൻെറപിറന്നാളാ…ഓർമ്മയിലുള്ള കാലം മുതൽ ഒരു മിഠായി പോലും കൊടുക്കാതെ എൻെറ ഒരു പിറന്നാളുപോലും കഴിഞ്ഞു പോയിട്ടില്ല...
ഒമ്പതു മണിയാപ്പോ അമ്മ വിളിച്ചു.ഞാൻ തളർന്ന സ്വരത്തിൽ ഹലോ എന്നൊക്കെ വച്ചപ്പോ മറുതലയ്ക്കൽ അതിലും തളർന്ന സ്വരത്തിൽ അമ്മ പറഞ്ഞു "മോളെ ഇന്നു പൈസ കൊടുത്തയക്കാൻ പറ്റിയില്ല…നാളെ നിൻെറ പിറന്നാളാണെന്നു അറിയാം,ഇത്തവണ ഇങ്ങനെയൊക്കെ അങ്ങു പോകട്ടെ…അമ്മ വീട്ടിൽ വരുമ്പോ പായസം വച്ചു തരാട്ടോ,മോൾക്ക് സങ്കടം വേണ്ടാട്ടോ…"
"ഏയ് ഇല്ലമ്മേ അതിനെന്താ..കുറച്ച് എഴുതാനുണ്ടമ്മേ,ഞാൻ നാളെ വിളിക്കാം" എന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ കട്ടാക്കി. പിന്നെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടാണല്ലോ പായസം ഹും_ബലൂണു പോലെ വീർത്തു കെട്ടിയ മുഖവുമായ് ഞാൻ കിടന്നുറങ്ങി.

ക്ലാസിൽ ലഡുവുമായിട്ടാണു കുട്ടികൾ എന്നെ വരവേറ്റത്…എൻെറ മനസിൽ ലഡു പൊട്ടും മുമ്പേ ജിസ്നി പറഞ്ഞു,
"ഇന്നലെ എന്റെ പിറന്നാളായിരുന്നു".
ഞാനവൾക്കു ആശംസകൾ പറഞ്ഞു.ആരോ അപ്പോൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഇന്നു ശോഭീടെ പിറന്നാളാ.എല്ലാരും എൻെറ നേരെ തിരിയും മുമ്പേ ടീച്ചർ വന്നു.ഹാവൂ... തൽക്കാലം രക്ഷപ്പെട്ടു.

അങ്ങനെ ക്ലാസ് ശാന്തമായ് മുന്നോട്ടു നീങ്ങുമ്പോൾ ദാ വരുന്നു പുതുതായ് ചാർജെടുത്ത പ്രിൻസിപ്പാൾ.മാഡം ഭയങ്കര കർക്കശക്കാരിയെന്നാണ് അറിഞ്ഞത്.അതുകൊണ്ടു തന്നെ എല്ലാരും ഒന്നു ഞെട്ടി,ഞാൻ രണ്ടു തവണ ഞെട്ടി.കാരണം അവർ വിളിച്ചത് എൻെറ പേരായിരുന്നു.ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു.

"മെനി മോർ ഹാപ്പി റിട്ടേൺസ് ഓഫ് ദ ഡേ" മാഡം പറഞ്ഞതു കേട്ടു ഞാൻ അന്താളിപ്പോടെ "താങ്ക്സ്" പറഞ്ഞു.
മാഡം തുടർന്നു"നീ ഈ ലോകത്തു എറ്റവും കൂടതൽ ആരെയാ സ്നേഹിക്കുന്നേ…?"ഞാൻ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അന്തം വിട്ടു നിൽക്കുമ്പോൾ…ക്ലാസിലേക്കു കയറിവരാൻ പറഞ്ഞ ആളെ കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി!എനിക്കൻെറ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല!! കൈ നിറയെ പൂക്കളുമായ് പുഞ്ചിരിച്ച മുഖവുമായ് അമ്മ…ക്ലാസാണെന്ന കാര്യം മറന്നു ഓടിച്ചെന്നു അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.അമ്മയോടു തോന്നിയ പരിഭവത്തിനു സോറി പറയുകയായിരുന്നു ഞാനപ്പോ മനസ്സിൽ…
"മോളെ " അമ്മ വിളിച്ചു .ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ ക്ലാസ്സ് നിശബ്ദമായിരുന്നു..ആരൊക്കെയോ കണ്ണു തുടക്കുന്നതു കണ്ടു.…പിന്നെ അമ്മ കൊണ്ടു വന്ന കേക്ക് ഹർഷാരവത്തോടെ അമ്മയോടൊപ്പം ക്ലാസിൽ നിന്നു മുറിച്ചു.പ്രൻസിപ്പാളിനു ഞാൻ കേക്കു നൽകിയപ്പോൾ മാഡം പറഞ്ഞു..
"എനിക്കു ഷുഗർ കൂടുതലാ,മധുരം കഴിക്കാറില്ല,പക്ഷേ ഇതു ഞാൻ കഴിക്കും.കാരണം ഇത് ഒരമ്മയുടെ സ്നേഹമാണ്… "