അമ്മയും ഞാനും ആശുപത്രിയും

ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടുമുട്ടിയ അറിഞ്ഞ സ്ത്രീകളിൽ ഏറ്റവും ആരാധന തോന്നിയ വ്യക്തി എന്റെ അമ്മയാണെന്ന് പലവട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ. അമ്മയും ഞാനും മാത്രമായി ഈ വലിയ കൂട്ടുകുടുംബത്തിൽ എനിക്ക് കുറെയേറെ ദിവസങ്ങൾ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആശുപത്രിയിലായിരുന്നു എനിക്ക് മാത്രമായി അമ്മയെ കിട്ടിയിരുന്നത്. ഞാനും അമ്മയും തമ്മിൽ 50 വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസം അതുകൊണ്ട് തന്നെ വീട്ടിലെ ഇളയ മരുമകളായ എന്നോട് അമ്മയ്ക്ക് അല്ലം സ്നേഹക്കൂടുതൽ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് തോന്നുന്നു. ഇനി അതെന്റെ കെട്ട്യോൻ പറയുന്ന പോലെ ബുദ്ധിയുറയ്ക്കാത്ത ഒരു പെൺകുട്ടിയോടുള്ള സഹാനുഭൂതി ആയിരുന്നോ ആവോ എന്തായാലും ജീവിതത്തിൽ ഞാനൊരു നല്ല ഭാര്യയോ അമ്മയോ ആണെങ്കിൽ അതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് അമ്മയ്ക്കുള്ളതാണ്.
കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഈ വീട്ടിലെത്തും വരെ തോന്നുമ്പോൾ എണിറ്റ് ഇഷ്ടമുള്ളതു മാത്രം കഴിച്ച് കൂട്ടുകാർക്കൊപ്പം പഠിച്ചും കറങ്ങിയും എറണാകുളം mg ,റോഡിലൂടെ യമഹ rx100 ൽ പാഞ്ഞു നടക്കുന്ന സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ജീവിയെ ഇന്നത്തെ പക്വതയിലേക്ക് മാറ്റിയത് അമ്മ പകർന്ന അറിവുകളാണ്. പക്ഷേ അതൊന്നും കാണാൻ അമ്മയില്ലാതെ പോയി.
ഞാൻ ഈ വീട്ടിൽ മരുമകളായി വരുമ്പോൾ ഇതൊരു വലിയ കൂട്ടു കുടുംബം മക്കളും പേരക്കിടാങ്ങളും മരുമക്കളുമായി ഇരുപത്തിരണ്ടു പേർ അവരെ ഒരു കുടക്കീഴിൽ ഒരുമിച്ചു നിർത്തുന്നത് അമ്മയുടെ കഴിവായിരുന്നു. എനിക്ക് ഇവിടെ ചേടത്തിമാർ ഉള്ളതു കൊണ്ട് എന്നും ഹെൽപർ പോസ്റ്റായിരുന്നു. ഉള്ളി നന്നാക്കുക മുറ്റമടിക്കുക തുടങ്ങിയവ ഒരിക്കലുമെന്നെ പാചകം ചെയ്യാൻ അനുവദിക്കാത്തതിൽ ആരെയും കുറ്റം പറയാനില്ല ഇത്രയും പേർക്ക് കഴിക്കേണ്ടതല്ലേ
മൂത്തവരെ ചേച്ചീ ചേട്ടാ ന്നൊക്കെ വിളിക്കാത്തതിനും കൈയിൽ വളകൾ ഇടാത്തതിനും നേരത്തെ എണീക്കാത്തതിനുമൊക്കെ അമ്മയെന്നെ ഇടയ്ക്കിടെ വഴക്കു പറഞ്ഞിരുന്നും ആരും കേൾക്കാതെ അതൊക്കെ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ അറിഞ്ഞുള്ളൂ.
അമ്മ ഞാൻ വരുമ്പോഴെ ഒരു രോഗി ആയിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ പെരുമ്പാവൂർ സാൻജോ ആശുപത്രിയിൽ അഡ്മിറ്റ് ആകും കുഞ്ഞുകുട്ടി പാരാധീനങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതിനാൽ bystander റോൾ എനിക്കാണ്.
അപ്പനും അമ്മയും ഞാനും കൂടിയാണ് പലപ്പോഴും ആശുപത്രിയിൽ പോവുക. പെരുമ്പാവൂർ സ്റ്റാൻഡിൽ ബസിറങ്ങിയാൽ അപ്പൻ ഒറ്റ നടപ്പാണ് സ്പീഡിൽ ...ഞാനും വയ്യാത്ത അമ്മയും പുറകേ..
.ഡോക്ടറെ കാണുന്ന പാടേ അമ്മയെ അഡ്മിറ്റ് ആക്കും. കുറച്ചു കാശും തന്ന് അപ്പൻ സ്ഥലം വിടും.
ഇത്രയും പ്രായമായെങ്കിലും അമ്മ വീട്ടുകാർക്ക് അമ്മയെ ജീവനാണ്. ഒക്കൽ താമസിക്കുന്ന അമ്മയുടെ ഏഴ് ആങ്ങളമാരും നാത്തൂൻമാരും മക്കളും മരുമക്കളും ഒക്കെയായി സന്ദർശകരുടെ നീണ്ട നിര ഞാനതിൽ ഒരു പാട് സന്തോഷിച്ചു.അമ്മ ആശുപത്രയിലാകുമ്പോൾ ഒരു പിക്നിക് മൂഡാണെന്നു പറഞ്ഞതിന് കെട്ടോൻ രണ്ടു ദിവസം മിണ്ടാതെ വഴക്കിട്ടു നടന്നത് ചരിത്രം.
അമ്മയെ കാണാൻ ആങ്ങളമാരുടെ മക്കൾ വരും സന്ധ്യയാകുമ്പോൾ അവർക്കൊപ്പം പെരുമ്പാവൂരിലെ തട്ടുകടകൾ സന്ദർശിച്ച് കപ്പയും ഇറച്ചിയും കഴിക്കുന്നത് അന്നത്തെ കലാപരിപാടികളിൽ പ്രധാന ഇനം.ബഹളങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് രാത്രി അമ്മയും ഞാനും മാത്രമാകും അന്നും ഇന്നും അലർജിക്കാരിയായ ഞാൻ തുമ്മാൻ തുടങ്ങും ഇതിനിടെ അമ്മ പഴയ കാലത്തെ സംഭവ കഥകൾ ഓരോന്നായി വിവരിക്കും.
ഞാൻ അൽഭുതലോകത്തിലെ അലീസിനെ പോലെ ഒക്കെ കേട്ടിരുന്ന് ഉറങ്ങിപ്പോകും...
അമ്മയുടെ അസുഖങ്ങളെ പറ്റി എനിക്കു വലിയ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നില്ല അന്ന് ആരും എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞതും ഇല്ല.
ചില പ്രഭാതങ്ങളിൽ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് അമ്മയെ തിരക്കു സോൾ ആണ് അറിയുക രാത്രി അമ്മയ്ക്ക് നെഞ്ചുവേദന വന്ന് ആശുപത്രിയിൽ കൊണ് പോയി അഡ്മിറ്റ് ആണെന്ന്. എന്താ എന്നെ വിളിക്കാഞ്ഞേ എന്നു ചോദിക്കാറില്ല. എന്തായാലും രാത്രി കൂട്ടുകിടക്കാൻ ഞാൻ പോവേണ്ടി വരുമല്ലോ.
അങ്ങനെ ആശുപത്രിയിൽ ഒരു രാത്രി നല്ല ഉറക്കത്തിനിടെ എന്റെ കാലുകൾ ആരോ വലിക്കുന്ന പോലെ ഞാൻ ഞെട്ടിയുണർന്നപ്പോൾ മുറിയിൽ നിറയെ ആൾക്കാർ നേഴ്സുമാർ ഡോക്ടർ എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല എന്റെ കാൽ വിര ലുകൾ പിടിച്ചു വലിച്ച നേഴ്സ് എന്നോട് കാര്യം പറഞ്ഞു. അമ്മ ശ്വാസം മുട്ടും നെഞ്ചുവേദനയും കൂടിയിട്ട് റൂമിൽ നിന്നു ബെല്ലടിച്ചപ്പോഴാണ് അവരൊക്കെ എത്തിയത് ഇത്രയും ബഹളം ഒക്കെ നടന്നിട്ടും ഒന്നും അറിയാതെ പോത്തു പോലെ ഉറങ്ങുന്ന എന്നെ ഉണർത്താനാണ് അവർ എന്നെ കാലിൽ വലച്ചത്.
പക്ഷേ ആ വയ്യായ്കയിലും അമ്മ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഇന്നും എന്റെ കാതുകളിലുണ്ട്. ,,,"പാവം അതു തുമ്മി തുമ്മി തളർന്നു കിടന്നുറങ്ങുവാ കിടന്നോട്ടെ എണീപ്പിക്കണ്ട ആകെ തളർന്നു കാണും" എന്ന്
അമ്മയുടെ ആന്തരികാവയവങ്ങൾ എല്ലാം പണിമുടക്കിയിരുന്നെന്നും മനധൈര്യം ഒന്നു
കൊണ്ട് മാത്രമാണ് പിടിച്ചു നിന്നതെന്നും പിന്നീടാണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്.
ആശുപത്രിയിൽ കൂടെ നിൽക്കുന്ന രാത്രകളിൽ ഉറങ്ങുന്ന എന്നെ ഉണർത്താതെ ടോയ് ലറ്റിൽ പോകുന്ന അമ്മ എനിക്ക് പനിയുണ്ടോ എന്ന് വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലും തൊട്ടു നോക്കുനത് ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഓർമ്മയിൽ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു
എന്നമ്മയെ ഓർക്കുമ്പോൾ മാതാവേ നിന്നെ ഞാൻ ഓർക്കുന്നു മിഴി നീരോടെ

Boby