പ്രസവശുശ്രൂഷ:

അവളാ ലേബർ റൂമിൽ കയറിയിട്ട് ഏകദേശം 12 മണിക്കൂർ ആവുന്നു... ഒടുവിൽ ഒരു നീണ്ട പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ ആ കുഞ്ഞു അഥിതി ഒരു കരച്ചിലോടെ പുറത്തേക്കു വന്നു.. ഒരു നോക്കു കാണിച്ചിട്ട്, ഒരു മുത്തം കൊടുക്കാൻ അനുവധിച്ചിട്ടു നേഴ്സ് തന്റെ കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ടു പുറത്തേക്കു പോവുന്നത് സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ നോക്കി കിടന്നു...
****************

പിന്നെയും കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് അവളെ നിരീക്ഷണ മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്. കടിഞ്ഞൂൽ പ്രസവം ആയതിനാലോ, നീണ്ട വേദന സഹിച്ചതിനാലോ അവൾക്കു കടുത്ത പനി പിടിച്ച് ഡ്രിപ് ഇട്ടു. മയക്കം തഴുകുന്ന കൺപോളകളെ വലിച്ചുതുറന്നു അവൾ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി കിടന്നു.. അതിനിടയിലാണ് അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെ അമ്മ അങ്ങോട്ടു വന്നത്‌.. വന്നതും അവർ സ്വന്തം മകന്റെ കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് എന്തൊക്കെയോ മധുരവാക്കുകൾ പറഞ്ഞു കൊഞ്ചിക്കാൻ തുടങ്ങി. പ്രസവാലസ്യത്താൽ തളർന്നു കിടക്കുന്ന അവളോട്‌ ഒരു വാക്കു പോലും മിണ്ടാതെ കുഞ്ഞിനെയും എടുത്തവർ അപ്പുറത്തെ ബെഡിലേക്കു പോകുന്നത്‌ നിർവികാരതയോടെ അവൾ നോക്കിക്കിടന്നു.
*****************

ഭർത്താവിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും അച്ഛനും സഹോദരങ്ങളും മറ്റാരൊക്കെയോ വന്നിരുന്നത്രെ, കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ...
അവളെ കാണാൻ നിക്കാതെ അവർ തിരിച്ചു പോയി.. പോയിട്ട് അത്യാവശ്യം ഉണ്ടത്രേ.. പിന്നെയും 5 ദിവസം ഉണ്ടായിരുന്നു അവളാ ആശുപത്രിയിൽ... ഒന്നു വന്ന് കുഞ്ഞിനെയും ഒപ്പം അവളെയും കാണാൻ അമ്മായിയച്ഛനു സമയം കിട്ടിയില്ലത്രേ... ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത മറ്റു കാര്യങ്ങൾ പോലും...
*******************

ആശുപത്രിക്കിടക്കയിൽ ഇരുന്നു കുഞ്ഞിനോട് കിന്നാരം ചോദിക്കുന്ന ഭർത്താവിനെ അവൾ നോക്കിക്കിടന്നു... തന്റെ ജീവിതത്തിലെ മനോഹരമായ ഒരു കാഴ്ച്ച തന്നെ.. കണ്ണുംപൂട്ടി കിടക്കുന്ന ആ പൊന്നോമന കുഞ്ഞിനപ്പുറം സ്റ്റിച്ചിട്ട വേദനയാൽ വിങ്ങുന്ന ഒരു മുറിവും തലോടൽ കൊതിക്കുന്ന ഒരു മൂർദ്ധാവും ഉണ്ടെന്ന സത്യം അയാൾ എന്തേ അറിയാതെ പോയി....
*****************

ആശുപത്രിയിൽ കാണാൻ വന്ന ബന്ധുക്കൾക്കും കുഞ്ഞിനപ്പുറം കിടക്കുന്ന അവളുടെ വേദനകളെക്കുറിച്ചറിയാൻ വല്യ താൽപ്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നു.. മറിച്ച് അത് ചെയ്യണം ഇത് ചെയ്യണം എന്നൊക്കെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയുന്നതിൽ ആരുന്നു ശ്രദ്ധ... ഒന്നും രണ്ടും പെറ്റ സ്ത്രീകൾ പോലും എന്തേ അവളുടെ വേദനകൾ കണ്ടില്ല ...
*****************

മറ്റാരും അവളെ അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും, മറ്റാരും അവളോട്‌ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ലെങ്കിലും, അവളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാതെയും പറയാതെയും സ്വയമറിഞ്ഞു നിറവേറ്റികൊടുക്കാൻ അവിടെ ചിലർ ഉണ്ടാരുന്നു... അവളുടെ അമ്മ.. രാവും പകലും അവളുടെ കൈയകലത്തിൽ ഉറങ്ങാതെ കാത്തിരുന്ന അമ്മ..
കൂടെ എന്നും അവളെയും പേരാക്കുട്ടിയേയും കാണാൻ ഓടി വരുന്ന അവളുടെ അച്ഛനും...

By: Revathy M Radhakrishnan