വഴിയോരത്ത് ഇരുന്ന് ഏങ്ങിക്കരയുന്ന ആ പെണ്കുട്ടിയുടെ മുഖം കരളലിയിക്കുന്ന കാഴ്ചയായിരുന്നു.
നാണയത്തുട്ടുകള്ക്ക് വേണ്ടിയുളള കരച്ചിലായിരിക്കാം അതെന്നാണ് , ആദ്യമൊക്കെ ഞാന് കരുതിയത്. ഒരുനാള് , ഞാനാ കുട്ടിയുടെ അരികില് ചെന്ന് കരയുന്നതിന്റെ കാരണം അന്വേഷിച്ചു.
പാവം....! ആ കുട്ടിക്ക് കാഴ്ച ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ജന്മനാ അന്ധയായ അവളെ , അവളുടെ അമ്മ അവള്ക്ക് ഓര്മ്മ വെക്കും മുമ്പേ കളഞ്ഞിട്ട് പോയി.....!
അവള്ക്ക് അവളുടെ അമ്മയെ കാണണം... അച്ഛനെ കാണണം....മറ്റുളള കുട്ടികളുടെ (ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന ) വാക്കുകളില് നിന്ന് കേട്ട ലോകത്തേയും ലോകരേയും... പൂക്കളേയും പൂമ്പാറ്റകളേയും അവള്ക്ക് കാണണം .
ഞാനാകെ വിഷമ സ്ഥിതിയിലായി... എന്തു പറഞ്ഞാണീ കുട്ടിയെ സമാധാനിപ്പിക്കുക....?
'' ഈ ലോകം കാണാത്തതാണ് ,മോളേ നല്ലതെന്നോ....? കാപട്യങ്ങളും വഞ്ചനകളും നിറഞ്ഞതാണ് ഈ ലോകം ... അഴുക്കു ചാലുകള്....! പക്ഷേ .... ഈ അഴുക്കു ചാലുകള് കാണാനും തിരിച്ചറിയാനും കണ്ണിന് കാഴ്ച ശക്തി വേണ്ടേ...? കണ്ണിന് മാത്രം മതിയോ...? വേണ്ട മോളേ ... എല്ലാം കാണുന്നതിനേക്കാള് നല്ലത് ഒന്നും കാണാത്തതാണ്....!''
'' നീയെത്ര ഭാഗ്യവതി....! ഒന്നും കാണാന് പറ്റുന്നില്ല , എന്നൊരു ദുഃഖം മാത്രമല്ലേയുളളൂ നിനക്ക് ...? എന്തെല്ലാം കണ്ടാലാണ് ഇവിടെ ഓരോരുത്തരും ഓരോ ദിവസവും തളളി നീക്കുന്നത് എന്നറിയുമോ...? ഒരിയ്ക്കലും ആരും കാണാന് ആഗ്രഹിക്കാത്ത പലതും കാണേണ്ടി വരുന്നു . കേള്ക്കേണ്ടി വരുന്നു . ദൈവം നിന്റെ കൂടെയാ കുട്ടീ... നീയെത്ര ഭാഗ്യവതി...! ''
എന്നില് നിന്നും ഞാനറിയാതെ ഒരു ദീര്ഘ നിശ്വാസം ഉതിര്ന്നു.... ആ കുട്ടിയുടെ തോളില് തട്ടിയിട്ട് , ഒരു നോട്ട് ആ കൈയ്യില് പിടിപ്പിച്ച് നിസ്സംഗതയോടെ നടന്നു നീങ്ങാനേ എനിയ്ക്കായുളളൂ....!!
###############ആമി##############
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക