ഇനിയില്ല

ഇനിയില്ല പാടുവാൻ പാട്ടുകൾ ..
പാട്ടിന്റെ പകലുകൾ മൂകമായ് പടി കടന്നു ... 

ഇനിയില്ല ചൊല്ലുവാൻ കവിതകൾ ,
ഇരവിന്റെ കെടുതിയിൽ കവിതകൾ മണ്ണടിഞ്ഞു .

കുരുതിക്കളങ്ങളിൽ തലയറ്റു പിടയുന്ന
സ്നേഹക്കിളികൾ തൻ ചോരതൂവി,
പകരുവാനില്ല നിൻ പടിവാതിലിൽ
ഒരു മധുരാക്ഷരത്തിന്റെ കാഴ്ച പോലും .

ഇമചിമ്മിമറയുന്ന നൊടികളിൽ ജീവന്റെ
തിരി വെന്തുനീറുന്ന ദുരിതങ്ങളിൽ
കവിതക്കിളികൾക്ക് നൽകുവാനായ്തീർത്ത
കഥക്കൂട് ശൂന്യമായ് ... ശോകാർദ്രമായ്
നിന്റെ വഴികളിൽ തകരുന്ന വേളയായി .

പിറവികൾ തേടുന്ന മധുരഗാനങ്ങൾക്ക്
നിലവിളികൾ ശ്രുതിയിട്ട സാന്ധ്യരാഗം,
അകലെത്തുടിയ്ക്കുന്ന മൂകയാമങ്ങൾ
മറഞ്ഞുപോയ് നാം രണ്ടു പാഴ്ക്കിനാക്കൾ .

തമ്മിൽത്തിരഞ്ഞതും കാണാതെ പോയതും
ഇരുൾവഴികളിൽ വീണ് മറയുന്നതും
ഓർമ്മക്കനലുകൾ പാകിയ ജീവിത
സായന്തനങ്ങളിൽ പടരുന്നതും
പോയജന്മങ്ങളിൽ പാതിവിടർന്ന
കനവിന്റെ പൂവുകൾ കൊഴിയുന്നതും
മോഹം നുരയ്ക്കുന്ന പ്രണയക്കടലിന്റെ
യാഴങ്ങളിൽ വീണ് മറയുന്നതും
ഒരു പഴം പാട്ടിന്റെ ഹൃദയത്തിലെങ്ങിനെ,
ഒരു കുഞ്ഞുകവിതയുടെ ചൊടികളിൽ
പതയുന്ന... വിരഹഗാനത്തിന്റെ
നോവുകളിലെങ്ങിനെ ....
നമ്മളെ നാമായ്പ്പതിച്ചുവയ്ക്കും ...?