കുരുത്തക്കേട്

°°°°°°°°°°°°°°°°°°

അവധിയ്ക്ക് നാട്ടിലെത്തിയ അന്ന് തുടങ്ങിയതാണ് ബെല്ലും ബ്രേക്കും ഇല്ലാത്ത കുരുത്തക്കേടുമായി മക്കൾ.അത് കണ്ട് സഹികെട്ടപ്പോൾ നിന്റെയൊക്കെ പ്രായത്തിൽ ഞാൻ എന്തൊരു പാവമായിരുന്നു എന്നൊരു ഡയലോഗ് അറിയാതെ എന്റെ നാവീന്ന് വീണു പോയി. അത് കേട്ട് അമ്മ എന്നെ നോക്കിയ ഒരു നോട്ടം, എന്റെ ശിവനെ.

എന്നിട്ട് ശബ്ദം താഴ്ത്തി, കുട്ടികൾ കേൾക്കാതെ പറഞ്ഞു “നീ മിണ്ടരുത്. ഈ കൊച്ചുങ്ങൾ എന്നാ പാവങ്ങളാ. ഒന്നുവല്ലേലും ഈ പെരയ്ക്കകത്ത് ഇരുന്നുള്ള കുരുത്തക്കേട് അല്ലെ ഒള്ളൂ”ന്ന്

എന്നിട്ട് ഞാനൊരു കൊലപാതകി ആയിരുന്നു എന്ന സത്യമടങ്ങുന്ന കഥയുടെ ചുരുൾ അങ്ങഴിച്ചു. അതും എന്നെ കളിയാക്കി കൊല്ലാൻ, എവിടെ എനിക്കിട്ടു പണി തരും എന്ന് ഗവേഷണം നടത്തുന്ന എന്റെ ചങ്ക് കെട്ടിയവന്റെ മുൻപിൽ വെച്ച്. ഞാൻ തീർന്നു.

'അമ്മ പറഞ്ഞ പ്രകാരം.

എനിക്കൊരു രണ്ടര മൂന്ന് വയസ്സായ സമയം. വീട്ടിൽ ധാരാളം കോഴിയും കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളും ആടും ഒക്കെയുണ്ട്. അട വച്ചു വിരിയിച്ച കോഴിക്കുഞ്ഞുകളെ പകൽ സമയം ഒറ്റാലിന്റെ കീഴിൽ ഇട്ട് മുറ്റത്ത് അടച്ചു വയ്ക്കും .എന്നിട്ട് അരിയും ഗോതമ്പും വെള്ളവും ഒക്കെ അതിൽ വച്ചു കൊടുക്കും. പരുന്തും, കാക്കയും ഒക്കെ കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ റാഞ്ചിക്കൊണ്ടു പോകുന്നത് തടയാൻ ആയിരുന്നു അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. അമ്മ മുറ്റം തൂക്കുമ്പോഴും, മുറ്റത്ത് തുണി നനയ്ക്കുമ്പോഴും ഒക്കെ അവയെ അൽപ നേരം ഒറ്റാൽ തുറന്ന് വിടും. അപ്പോഴൊക്കെ അമ്മയുടെ ശ്രദ്ധ ഉണ്ടാവുമല്ലോ.

അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അമ്മ തുണി നനയ്ക്കുമ്പോൾ കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ തുറന്ന് വിട്ടു. തുണി കഴുകിയ ശേഷം കുളിപ്പിക്കാനായി തലയിലും ദേഹത്തും എണ്ണയും തേച്ചു കസർത്ത് കാണിക്കാൻ എന്നെയും മുറ്റത്ത് വിട്ടിട്ടുണ്ട്.. വക്കു കെട്ടാത്ത കിണറിൽ എത്തി നോക്കുക, ഓടി റോഡിൽ പോകുക, കാപ്പി മരത്തിൽ വലിഞ്ഞു കേറുക എന്നിങ്ങനെയുള്ള വികൃതികൾ ഒഴിവാക്കാനായി കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സംരക്ഷണ ചുമതല അമ്മ എന്നെ ഏൽപ്പിച്ചു. അതാവുമ്പോ കോഴിയുടെ പിന്നാലെ നടക്കുമല്ലോ.വേറെ കുരുത്തക്കേടിലേക്ക് ശ്രദ്ധ പോകില്ലല്ലോ. അമ്മയ്ക്ക് അല്ലേലും പണ്ടേ ഭയങ്കര ബുദ്ധിയാ.

അങ്ങനെ രണ്ട് ബക്കറ്റ് നിറയെ അലക്കിയ തുണികൾ വിരിച്ചിടാനായി അമ്മ മുറ്റത്തിന്റെ മറ്റൊരു വശത്തേയ്ക്ക് പോയി. ഞാനും കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളും അമ്മക്കോഴിയും മാത്രമായി. അമ്മക്കോഴിക്ക് ആകട്ടെ എന്നെ വല്യ വിശ്വാസമാണ്. ഞാൻ കുഞ്ഞുങ്ങളെ എടുത്താൽ ഒന്നും യാതൊരു പ്രശ്നവും ഇല്ല. പോരാത്തതിന് അന്നത്തെ കെയർ ടെയ്ക്കർ ഞാനാണല്ലോ. എനിക്കാണെങ്കിൽ അലക്കുകല്ലും സോപ്പും ബക്കറ്റിലെ വെള്ളവും എല്ലാം കണ്ടപ്പോൾ കൈ തരിക്കാൻ തുടങ്ങി. വേറൊന്നിനുമല്ല വെറുതെ അതുങ്ങളെ കുളിപ്പിക്കാൻ..

അതിൽ വളരെ അനുസരണക്കാരായ നാല് കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ സ്നേഹത്തോടെ ഞാൻ പെറുക്കിയെടുത്തു. നാലുപേരേയും വൃത്തിയായി വെള്ളത്തിൽ മുക്കി അലക്ക് കല്ലിൽ വച്ചു സോപ്പ് തേച്ചു കുളിപ്പിച്ചു!
എന്നിട്ട് നാലു പേരെയും അലക്ക് കല്ലിൽ നിരത്തി വച്ചു. ഉണങ്ങണ്ടേ. അല്ലെങ്കിൽ കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പനിവരില്ലേ? അതുകൊണ്ടാ കേട്ടോ.

അവരെ കുളിപ്പിച്ച് കഴിഞ്ഞ ഒരു ആത്മസംതൃപ്തിയോടെ അവയെ നോക്കി ഇങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് അമ്മ വരുന്നത്. “ദൈവമേ എന്റെ കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ” എന്ന് നെഞ്ചത്ത് അലച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് അമ്മയുടെ വരവ്. എന്നിട്ട് കല്ലിലേക്ക് നോക്കി താടിയ്ക്ക് കയ്യും വച്ചു ഒരു നിൽപ്പായിരുന്നു അമ്മ.

അമ്മയുടെ മുഖത്തെ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ പന്തികേട് മണത്തു. പക്ഷേ ഞാനീ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുളിപ്പിച്ച് വൃത്തിയാക്കിയതിന് അമ്മയ്ക്കെന്താ ഇത്ര സങ്കടം എന്ന് മനസിലായില്ല..എങ്കിലും ധൈര്യം കൈവിടാതെ ഞാൻ കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുളിപ്പിച്ചു വൃത്തിയാക്കിയ കാര്യം അമ്മയോട് വിവരിച്ചു.

അമ്മയ്ക്കാണെങ്കിൽ ഈ ചത്തുപോയ ചെറു ജീവികളെ കാണുന്നത് ഭയങ്കര പേടി ആയിരുന്നു. വല്ല എലിയോ പല്ലിയോ കോഴിക്കുഞ്ഞോ ഒക്കെ ചത്തു പോയാൽ അച്ഛൻ വരുന്നത് വരെ ആ ഭാഗത്തേയ്ക്ക് പോകാത്ത ആളാണ്. അപ്പോഴാണ് 'അമ്മ വളർത്തുന്ന നാല് കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ പൊന്നുമോൾ അലക്കി പിഴിഞ്ഞു വച്ചിരിക്കുന്നത്.

“എല്ലാരും ചുന്ദരി ആയില്ലേ മ്മേ” എന്ന് ചോദിച്ചു ചിരിച്ചോണ്ട് നിൽക്കുന്ന എന്നെ അടിച്ചിട്ടൊ വഴക്ക് പറഞ്ഞിട്ടോ യാതൊരു വിശേഷവുമില്ല എന്ന് അമ്മയ്ക്ക് മനസിലായി. ഒരിക്കൽ എന്നെ അടിച്ചതിന് ഒരു രണ്ടു മാസം ഞാൻ അമ്മയെ പേടിപ്പിച്ച കഥയുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് കൂടിയാണ്അന്ന് അമ്മ കൂടുതൽ ഒന്നും പ്രവർത്തിക്കാഞ്ഞത് എന്നാണു എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.

ഇത്രയും കുരുത്തക്കേട് കാണിച്ച ഇവളുടെ മക്കൾ ഇതുപോലെ മര്യാദക്കാരാകും എന്ന് ഞാൻ സ്വപ്നത്തിൽ കരുതിയില്ല മോനെ എന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ കഥ അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ, ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു ഒരു വഴിക്കായ കെട്ടിയോൻ എന്നെ നോക്കി മൂക്കിൽ വിരൽ ചേർത്ത് വച്ചു കളിയാക്കി ചിരിയായിരുന്നു.

"ഞാൻ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ കഴുത്ത് ഞെരിച്ചു കൊല്ലുമോഡീ നീ" എന്ന് രഹസ്യമായി ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്ക് പ്ലിങ്ങി.

രമ്യ രതീഷ്
30/8/2018