എൻ പ്രിയ മനമേ

തേങ്ങിക്കരയുമെൻ മനമെന്നോടിന്നാരാഞ്ഞു..

മുഖം മനസ്സിന്റെ കണ്ണാടിയാണു പോൽ..
നീറിപ്പിടയും മനസ്സിൻ പിടച്ചിൽ

കാണാതെയഴകോടെ
പുഞ്ചിരിപ്പതിനെങ്ങനെയാകുന്നു മിത്രമേ....

ദുഷ്ടരാകും നിൻ ചൊടികളുതിർക്കും
നൽ പുഞ്ചിരിപ്പാലിന്ന് മീതെയാ മിഴികളിൻ

മണിമുത്തു പൊഴിയാതിരിപ്പാനെന്തു
മന്ത്രമോതി തടയണ തീർപ്പു നീ....

പുഞ്ചിരി തൂകും അധരങ്ങളന്നേരവും
പുഞ്ചിരി മായാതെയോതീടിനാൻ

എൻ പ്രിയ മനമേയെൻ മിത്രമേ
ഞാൻ നിൻ കണ്ണാടി തന്നെയാണന്നുമിന്നും..

നിന്നെയറിയാൻ കഴിവില്ലാത്തോർക്കു 

മുന്നിലീയലറിക്കരച്ചിലിനെന്തു പുണ്യം

നിന്നെയറിയുന്ന ഞാനുമെൻ ചൊടികളും
നമ്മുടെയീ മിഴിപ്പൂക്കളുമൊരുമിച്ചീയടച്ചിട്ട

പാഴ് മുറിക്കുള്ളിലെയിരുൾച്ചയിലൊറ്റയ്ക്ക് പെയ്തു തീർക്കാം....

നമ്മിലെ ഋതുക്കൾ ഇനിയുള്ള കാലമേകാന്തമായ് തന്നെ തിന്നുതീർക്കാം....

By: Malu G Nair