നിഷ്കാസിതൻ ( ഗദ്യം)

മോഹമരത്തിന്റെ തുഞ്ചത്തൊരു കൂട് കൂട്ടി
അവളുടെ പവിഴാധരങ്ങൾ സ്വപ്നം കണ്ട്
ചിത്രശലഭങ്ങളുടെ നിറ സൗന്ദര്യം കോരിക്കുടിച്ച് 
പൂമ്പാറ്റകളുടെ നവ്യസുഗന്ധം ആവാഹിച്ച് ....

എന്നെയൊന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കൂ ...
സൗഹൃദത്തിന്റെ മഞ്ഞുമല കൊണ്ടല്ല ....
പ്രണയത്തിന്റെ ശീൽക്കാരത്തോടെ .....

ജന്മാന്തരങ്ങൾ ഞാൻ നിന്നെ കാത്തിരിക്കും ....

ആകാശഗംഗയിൽ അലഞ്ഞു നടന്ന ശില പോലെ അവൻ
ആകർഷിച്ച് പൊടിയാക്കി മാറ്റുന്ന ഭൂമി പോലെ അവൾ .
അനന്തമായ ഈ സംസാരസാഗരത്തിൽ ഗതി കിട്ടാതെ
അവനെ അലയാൻ വിട്ട് ....
ചുറ്റുമുയരുന്ന അനന്ത കോടി ശബ്ദങ്ങളിൽ
തന്റേത് തേടി യാത്ര തുടരാൻ അവനെ വിട്ട്
മൗനത്തിന്റെ സ്ഥടിക കൊട്ടാരത്തിലേക്ക്
അവൾ സ്വയം കയറിപ്പോകവെ ....
ഒരു പിൻവിളി പോലുമാകാതെ അവൻ.

By: Gopal Arangal