ആരും ചൂടാത്ത പൂവ്

കവിത

ആരും ചൂടാത്ത പൂവ്

ആരും ചൂടാത്ത 
പൂജക്കെടുക്കാത്ത
പൂമ്പാറ്റപോലുമേ
തൊട്ടുതലോടാത്ത
സുഗന്ധവും തേനും
പാടേയില്ലാത്ത
പൂക്കളുണ്ടാവില്ലേ ഈ ഭൂമിയിൽ ?

വിടരുവാൻ ഒട്ടുമേ
വെമ്പൽ കൊണ്ടീടാത്ത
പൊഴിയുമ്പോൾ പോലുമേ
മിഴികൾ നനയാത്ത
വെയിലിലും മഴയിലും
മരണം തിരയുന്ന
പൂക്കളുണ്ടാവില്ലേ ഈ ഭൂമിയിൽ ?

ആരും പറിക്കാത്ത
മാലയിൽ കോർക്കാത്ത
ഇലകൾതന്നടിയിൽ
സ്വയമൊളിച്ചിരിക്കുന്ന
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ
ശോകകാവ്യംപോലെ
പൂക്കളുണ്ടാവില്ലേ ഈ ഭൂമിയിൽ ?

വിധിയെന്ന അക്ഷരത്തെ
വിരൽചൂണ്ടി കാണിച്ച്
മൃദുലമാം ദളങ്ങളെ
മാറോടുചേർത്തിട്ട്
സ്വയമിതാഅടരുന്നു
പതിയെപ്പറക്കുന്നു
മണ്ണിന്റെമാറിലാ -
പൂവിതാ ഉറങ്ങുന്നു.

പുതുതായ് വിരിഞ്ഞൊരാ
പൂ മെല്ലെച്ചെന്നിട്ട്
വിടരുന്നമൊട്ടിന്
സ്വാന്തനമേകുന്നു

'കൊതിക്കല്ലേ നീയൊന്നും
നമുക്കില്ല ജീവിതം '

വിടരുന്നു പൊഴിയുവാൻ
അത്രതന്നെ.........

Jaya.