അങ്ങിനെ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ.

എന്റെ സ്വപ്ന സാക്ഷാത്ക്കാരത്തിന് ഇനി വെറും 40 മിനിട്ടുകൾ മാത്രം ദൂരെയാണ് ഞാൻ......!

നാലു വർഷത്തെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ ഇന്നതു സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നു....!

അടുത്ത 40 മിനുട്ടിനകം
അടുത്ത സ്റ്റേഷനിൽ ട്രെയിനെത്തും....!

സ്റ്റേഷനിലെ നിറയെ ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ വെച്ച് ജീവിതത്തിലാദ്യമായി ഞങ്ങൾ പരസ്പരം കണ്ടു മുട്ടും.....!

നാലു വർഷം നാൽപ്പതു മിനുട്ടായി ചുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു....,

പക്ഷെ.....,

അവളോടൊരിക്കലും പറയാൻ കഴിയാതെ....,
അല്ലെങ്കിൽ..,
പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുന്ന അവളെ തന്നെ എന്നെന്നെക്കുമായി നഷ്ടമായേക്കാവുന്ന ഒരു രഹസ്യം കൂടി ഇന്നവളറിയും.....,

ആദ്യ സമാഗമവും
അവസാന സമാഗമവും
ഒരേ നാളാക്കി തീർക്കാൻ ശേഷിയുള്ളതാണ്
ആ രഹസ്യം.....!!!

നാലു വർഷങ്ങൾക്കു മുന്നേ ഒരു ദിവസം :....

കൂട്ടുക്കാരന്റെ പെങ്ങളുടെ പ്രസവ ദിവസം അത്യാവശ്യമായി അവൾക്കു ബ്ലഡ് ആവശ്യമായി വന്നു....,

അവളുടെതാണെങ്കിൽ 0 നെഗറ്റീവായ വളരെ വിരളമായ ബ്ലഡ് ഗ്രൂപ്പും...!

അതൊക്കെ മുൻകൂട്ടി കണ്ടു തന്നെയാണ് നാട്ടിൽ നിന്നും പത്തു പതിനാറ് കിലോമീറ്റർ ദൂരെയുള്ള അതെ ബ്ലഡ് ഗ്രൂപ്പിൽപ്പെട്ട ഒരുത്തന്റെ ഫോൺ നമ്പർ സംഘടിപ്പിച്ചു വെച്ചത്....!!

എന്നിട്ടും അത്യാവശ്യം വന്ന നേരത്ത് ആ നമ്പറിലെക്ക് വിളിച്ചപ്പോൾ എടുത്തത് ഒരു പെണ്ണും....!

ആദ്യം വിചാരിച്ചത് അയാളുടെ സഹോദരിയോ ഭാര്യയോ മറ്റോ ആയിരിക്കുമെന്നാണ്....,

ഫോൺ അവർക്കു കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആ പെണ്ണ് അവളുടെ ഒടുക്കത്തെ സംശയത്തിന്റെ കെട്ടഴിച്ചത്......!

മനുഷ്യനിവിടെ മുൾമുനയിൽ നിൽക്കുമ്പോഴാ അവളുടെ ഒടുക്കത്തെ സംശയം...."

ഞാനവളുടെ നമ്പറിലെക്ക് മനപ്പൂർവ്വം വിളിച്ച് ആളറിയാത്തപോലെ അഭിനയിക്കുകയല്ലെ എന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ ആ പിശാചിനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്.....!

ഞാനങ്ങോട്ട് എന്തു പറഞ്ഞിട്ടും അവള് കേൾക്കുന്നുമില്ല വിശ്വസിക്കുന്നുമില്ല....!

കൂടാതെ...,
ഈ ജാതി നമ്പറുകളൊന്നും അവളുടെ അടുത്ത് ചിലവാകില്ലെന്നും എന്നെ പോലെ പല ഞരമ്പുരോഗികളെയും അവൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്നും കൂടി പറഞ്ഞതോടെ.....,

അന്നേരത്തെ അവസ്ഥയുടെ മൂർദ്ധന്യം പേറി അവളുടെ തന്തക്കു വിളിച്ചാണ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തത്....,

ഫോൺ ഡിസ്ക്കണക്റ്റ് അക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്നെ ഞാനവളുടെ തന്തക്കു വിളിച്ചതിന്റെ മറുപടി " പോടാപട്ടി " എന്നവളെന്നെ വിളിക്കുന്നതും കേട്ടു,...!!

അവസാനം ഹോസ്പ്പിറ്റലുക്കാരു തന്നെ അവർക്കു പരിചയമുള്ള ആരേയോ വിളിച്ചുവരുത്തിയാണ് ബ്ലഡ് പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചത്....!

അങ്ങിനെ ഞങ്ങളുടെ പെങ്ങളുക്കുട്ടി സുഖമായി പ്രസവിക്കുകയും ചെയ്തു....,
അതോടെ പേടി സമാധാനത്തിലെക്കു വഴിമാറി....!

അന്നു രാത്രി അതെ ഫോൺനമ്പറിൽ നിന്നു എന്റെ ഫോണിലേക്കൊരു മെസ്സേജ് വന്നു....,

" തന്റെ കൂട്ടുക്കാരന്റെ പെങ്ങൾ പ്രസവിച്ചോയെന്നു ചോദിച്ച്...."

ആ റോങ്ങ് കോളും മെസ്സേജും ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ ആദ്യ മേഘസന്ദേശമായിരുന്നു....!

തുടക്കം ചീത്തവിളിയും തർക്കവുമായിരുന്നെങ്കിലും...,

പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഞങ്ങളുടെ ശബ്ദങ്ങൾ തമ്മിലായി ആദ്യപ്രണയം...."
പിന്നെ...,
വാക്കുകൾ....,
ചിന്തകൾ........,
ആഗ്രഹങ്ങൾ......,
സ്വപ്നങ്ങൾ.........,
ലക്ഷ്യങ്ങൾ............,
കാഴ്ച്ചപ്പാടുകൾ......,
ഇവയെല്ലാം പരസ്പരം ചേർത്തിണങ്ങി,...,
ഇരു സിരകളിലും പ്രണയം ജനിച്ചു....!

ഫോൺ നമ്പറിലെ ഒറ്റ നമ്പറിന്റെ വ്യത്യാസം പക്ഷെ ഞങ്ങൾ ഇരുവർക്കുമിടയിൽ ഒരു സംസ്ഥാനത്തിന്റെ അത്ര തന്നെ വ്യത്യാമുണ്ടായിരുന്നു....,

ഒരാൾ തിരുവനന്തപുരത്ത് ബാലരാമപുരത്തും മറ്റെയാൾ കാസർക്കോട്ട് ചന്ദ്രഗിരിയിലും,....."

പ്രണയം പക്ഷെ എന്നിൽ ഭയമാണു നിറച്ചത്....,
എന്നെങ്കിലും നേരിൽ കാണുമ്പോൾ അവൾക്കെന്നെ ഇഷ്ടമാവുമോയെന്ന് ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു...!

ഒരിക്കൽ അവളുടെ ഫോട്ടോ ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അതു നിരസിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു,...,

നിങ്ങൾക്കെന്നോടുള്ള സ്നേഹം വിശ്വാസപ്പൂർവ്വവും സത്യസന്ധവും ആണെങ്കിൽ അതിന്റെ ആവശ്യമില്ല..."

പിന്നെ...,
നിങ്ങൾ കാണുന്ന എന്റെ രൂപം സൗന്ദര്യമുള്ളതാണെങ്കിൽ ആ ഒറ്റ കാരണം കൊണ്ടാണെന്ന് നിങ്ങളെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതെന്ന വിചാരം എന്നെ വേട്ടയാടും.....,

ഇനി സൗന്ദര്യം ഇല്ലെന്നു കരുതുക പിന്നെയും നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ തയ്യാറായാൽ മറ്റാരെയും നിങ്ങൾക്കു കിട്ടാത്തതു കൊണ്ടാവും നിങ്ങളെന്നെ വിട്ടുപോകാത്തത് എന്ന വിചാരത്തിന് ചിലപ്പോൾ ഞാൻ അടിമപ്പെട്ടു പോയേക്കാം....,

അതു കൊണ്ട് നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണും വരെ നമുക്കിതു സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാം എന്നിട്ട് ഒരു പെണ്ണുകാണൽ ചടങ്ങു പോലെ തന്നെ നമ്മുക്കും കണ്ടുമുട്ടാം നേരിൽ കാണുന്ന ആ ചെറിയ സമയത്തിനുള്ളിൽ വേണമോ വേണ്ടയോ എന്നു പരസ്പരം തീരുമാനിക്കാം....,
അതുവരെയും നമുക്കും കാത്തിരിക്കാമെന്ന്....!!!

അത് ഞങ്ങൾ പരസ്പരം അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു....,

പക്ഷെ....,
ഞങ്ങൾക്കിടയിലെക്ക് വില്ലനായി കടന്നു വന്നത് ജോലിയായിരുന്നു.....,

മലേഷ്യയിൽ മൂന്നു വർഷത്തെ എഗ്രിമെന്റ് വിസയിലായിരുന്നു ജോലി....!

കാത്തിരിക്കാൻ അവൾ തയ്യാറായതോടെ ഞാൻ മലേഷ്യയിലെത്തി....,

അവിടെത്തി രണ്ടര വർഷത്തിനു ശേഷമാണ് അതു സംഭവിച്ചത്...,

ഒരവധി ദിവസം രണ്ടു കിലോമീറ്റർ അകലത്തിൽ താമസ്സിക്കുന്ന കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന സുഹൃത്തിനെ കാണാൻ പോകുമ്പോൾ കാണിച്ച

ഒരു സൂക്ഷ്മകുറവിന് അത്രവലിയ വില നൽകേണ്ടി വരുമെന്ന് അന്നേരം സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ഒാർത്തില്ല....,

ബ്രെയ്ക്കു നഷ്ടമായ ഒരു കണ്ടെയ്നർ ലോറി എന്റെ കാറിലിടിച്ചതും നിയന്ത്രണം വിട്ട് കാറ് ഡിവൈഡറിലിടിച്ചതും മുൻവശത്തെ ഗ്ലാസ്സു പൊട്ടി ഞാൻ പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചതും എനിക്കോർമ്മയുണ്ട്...,

സീറ്റ് ബെൽറ്റിടാൻ കാണിച്ച അശ്രദ്ധയുടെ ഫലം......!!

തുടങ്ങിയ വേഗത്തിൽ തന്നെ എല്ലാ അവസാനിച്ചെങ്കിലും എന്റെ പഴയ ഒാർമ്മകളിലെക്കു തിരികെ വരാൻ പിന്നെയും സമയമെടുത്തു.....!

ഒാർമ്മകൾ തിരിച്ചു കിട്ടിയപ്പോൾ അതു വേണ്ടായിരുന്നു എന്നു തോന്നി....,

കാരണം ആ അപകടം എന്റെ ഇടം കാൽ എന്നിൽ നിന്നും കവർന്നെടുത്തിരുന്നു.....!

നെഞ്ചുപ്പൊട്ടി നിലവിളിച്ചത് അപ്പോൾ മാത്രമാണ്....,

എന്തു ചെയ്യാൻ....,
എല്ലാം ഇന്നലയുടെ ചരിത്രത്തിലൊതുങ്ങി പഴങ്കഥയായിരിക്കുന്നു....,

അതോടെ ആകാശത്തോളം ഉയരത്തിലായിരുന്ന എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ.., സന്തോഷങ്ങൾ.., ആഗ്രഹങ്ങൾ.., മോഹങ്ങൾ.., അഭിലാഷങ്ങൾ.., എല്ലാം തന്നെ ചരടു പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെ എന്നെക്കാൾ മുന്നേ എന്റെ ശവകുഴിയിൽ വന്നു പതിക്കുന്നതായി എനിക്കു തോന്നി.....!

ഞാനെന്റെ ഫോൺ ഒാഫാക്കി വീട്ടുക്കാർക്കു മാത്രം മറ്റൊരു നമ്പർ കൊടുത്തു....,
നാലുമാസത്തോളം അവളടക്കം എല്ലാവരിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു നിന്നു....,

ഞാൻ നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി നടക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടൊഴിച്ചാൽ ജീവിതം പഴയ പോലെയായി....,

അന്നൊരു ദിവസം പള്ളിയിലെ തിരുരൂപത്തിലെക്കു നോക്കിയിരിക്കെ പെട്ടന്ന് ഒരു തോന്നൽ ഉള്ളിലുദിച്ചു....,
കർത്താവെന്നോട് നേരിട്ട് ചോദിക്കും പോലെ....,

നിഷ്പ്രയാസം നിന്റെ ജീവനെടുക്കാമായിരുന്ന ആ അപകടത്തിൽ നിന്നും ഒരു കാൽ മാത്രമെടുത്ത് നിന്റെ ജീവൻ നിലനിർത്തുകയായിരുന്നില്ലെ ഞാനെന്ന്......?

അന്നേരം ആദ്യം ഒാർമ്മ തേടിപിടിച്ചത് അവളെയാണ്....,

ഇനി അവൾക്കു വേണ്ടിയാണോ ദൈവം എന്നെ ബാക്കി വെച്ചത്....?

അവളുടെ സ്നേഹവും പ്രാർത്ഥനകളുമാവുമോ തന്റെ ജീവൻ ഭൂമിയിൽ തന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തിയത്....?

ആണെങ്കിൽ താനവളോട് ചെയ്തതെല്ലാം തെറ്റല്ലെ....?

ഒരായിരം ചോദ്യം എന്നിലൂടെ കടന്നു പോയി....,

ആ ചോദ്യങ്ങൾക്കെല്ലാമുള്ള അവസാന ഉത്തരമെന്നോണം അവളെ വിളിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു....,

വീട്ടിലെത്തി അവളുടെ ഫോണിലെക്കു വിളിച്ചു....,
ഫോൺ കണക്ക്റ്റായതോടെ ഞാനവളോട് " ഹലോ " എന്നു ചോദിച്ചു...,
എന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും ഫോണിൽ അവളുടെ തേങ്ങലുകൾ മുഴങ്ങി കൂറെയേറെ നേരത്തേക്ക് അവളുടെ തേങ്ങലുകളുടെ ശബ്ദം മാത്രമേ ഞാൻ കേട്ടുള്ളൂ,...,
അതോടൊപ്പം എന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകി....,

തേങ്ങലുകൾക്ക് കുറച്ചു ശമനം വന്ന ശേഷമാണ് അപകടം അടക്കം എല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞത്....,

അവളെ വീണ്ടും നഷ്ടമാവുമോയെന്ന ഭയം...,
കാൽ നഷ്ടമായ വിവരം പറയാൻ മാത്രം നാവു പൊങ്ങിയില്ല....,
മനപ്പൂർവ്വം അതു മറച്ചു വെക്കപ്പെട്ടു...,.!!

തുടർന്നവളാണ് നേരിൽ കാണണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ടത് ഇനി ഒന്നും ഒളിച്ചു വെക്കാനാവില്ലെന്നു മനസ്സിലായതോടെ വിധിയേ നേരിടാനും അവളെ കാണാനും തീരുമാനിച്ചു.....!!

യാത്ര ട്രെയിനിലാക്കിയതു തന്നെ മറ്റൊരാൾ പോലും എന്റെ പരാജയം അറിയാതിരിക്കാനാണ്....,

സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതിൽ വിജയ സാധ്യത ഒരു ശതമാനം മാത്രമാണെന്നു മനസ്സിലായതോടെ മടക്കയാത്രക്ക് അടുത്ത വണ്ടിക്കുള്ള ടിക്കറ്റു തന്നെ മുൻകൂറായി എടുത്തു ...,

ഇനി 10 മിനുട്ട് കൂടി.....!

സമയം അടുക്കും തോറും എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പുകൾ എന്നെ തന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....,

എന്റെ പിറന്നാളിന് അവളും...,
അവളുടെ പിറന്നാളിന് ഞാനും...,
പരസ്പരം അയച്ച ഷർട്ടും ചുരിദാറുമായിരുന്നു പരസ്പരം തിരിച്ചറിവിനുള്ള അടയാളം....!

അതെന്റെ തീരുമാനമായിരുന്നു ഫോണിലൂടെ തിരിച്ചറിയാവുന്നതേയുള്ളൂ
പക്ഷെ എന്നെ കണ്ട ശേഷം ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൾ മടങ്ങി പോയാൽ....? ?

അതു കൊണ്ട് അവളെ കണ്ട ശേഷമേ ഫോൺ എടുക്കുവെന്ന് ഞാനാദ്യമേ തീർച്ചപ്പെടുത്തിയിരുന്നു....!

മിനുട്ടുകൾ അതിവേഗം കടന്നു പോയി....,

5
3
2
1
.....,
വണ്ടി സ്റ്റേഷനിലെത്തി....!

നെഞ്ചിടിപ്പുകൾക്ക് പെരുംമ്പറയുടെ ശബ്ദം....!

ഊന്നു വടിയുടെ സഹായത്തോടെ പതിയെ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചു....,

പുറത്തിറങ്ങിയതും അവളുടെ കോൾ വന്നു...,
ഫോണും ഹൃദയവും ഒരേ സമയം കൈയിലും നെഞ്ചിലുമായി വിറകൊണ്ടു.......!

ചുറ്റുപാടും എന്റെ ദൃഷ്ടികൾ പരക്കം പാഞ്ഞു....,
ഒന്നിനു പകരം ഒന്നായി അവളുടെ കോളുകൾ വന്നു കൊണ്ടെയിരുന്നു....,

ദൂരെ നിന്നു ഞാനാ വെട്ടം കണ്ടു എന്നെ എല്ലാ ആൺമുഖങ്ങളിലും തിരയുന്ന കണ്ണുകൾ പേറുന്ന എന്റെ ചുരിദാറണിഞ്ഞ്....,

സ്വന്തം ഹൃദയം പോലെ സുന്ദരിയായ അവളെ.....!!

എന്തും സഹിക്കാൻ തയ്യാറായി ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു...,

അതെ സമയം തന്നെ എന്റെ ഷർട്ടു കണ്ട് അവളും എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു....,

ഇടതു കൈയ്യുടെ കക്ഷത്തിൽ ഊന്നു വടിയുടെ സഹായത്തോടെ നിൽക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടതും...,

അതുവരെയും എന്നിലെക്ക് ആവേശത്തോടെ സഞ്ചരിച്ച അവളുടെ കാലുകൾ നിശ്ചലമായി.....!

കുറച്ചധികം സമയം വിശ്വസിക്കാനാവാത്ത വിധം അവളെന്നെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു...,
പിന്നെ താൻ ചതിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു എന്ന തിരിച്ചറിവിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറകുടങ്ങളായി തോരാമഴ പെയ്തു.....!!

നിറഞ്ഞ കുറ്റഭാരത്തോടെ നെഞ്ചിടിപ്പോടെ തലകുനിച്ചു ഞാനും നിന്നു...,

ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കേവലം ഒരു ബോഗിയുടെ ദൂരം മാത്രം ശേഷിക്കേ......,

മുന്നോട്ടു വെക്കേണ്ട കാൽ പതിയെ പിന്നോട്ടു തന്നെ സ്റ്റെപ്പ് വെച്ച് നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിന്നു രണ്ടടി പിന്നോട്ടു നീങ്ങി കൊണ്ട്...,

ഒരക്ഷരം പോലും മിണ്ടാതെ പതിയേ അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.....!!

ഒരു ബോഗിയുടെ അകലത്തിൽ എല്ലാം അവസാനിച്ചു....!!

അവൾ തിരിച്ചു നടന്നതോടെ ഞാൻ തൊട്ടടുത്തുള്ള ബഞ്ചിലേക്ക് മെല്ലെ മെല്ലെ പിടിച്ചിരുന്നു....,

എനിക്ക് എന്നോടു തന്നെ വെറുപ്പു തോന്നി...,
തെറ്റുക്കാരൻ ഞാൻ തന്നെയാണ്....,
അവളെ കൂടി വേദനിപ്പിച്ചതല്ലാതെ ഈ കാഴ്ച്ച കൊണ്ട് മറ്റൊരു നേട്ടവും ഉണ്ടാവാത്തതിന്റെ പ്രധാന കാരണക്കാൻ ഞാൻ തന്നെയാണ്....,

എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും അകാലത്തിൽ പൊലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു....,

തിരിച്ചു പോകാനുള്ള ട്രെയിനു ഇനിയും ഒരു മണിക്കൂർ അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്...,
പതിയെ പോക്കറ്റിലുള്ള മടക്ക ട്രെയിന്റെ ടിക്കറ്റെടുത്തു നോക്കി വീടെത്തും വരെ ആ ടിക്കറ്റ് മാത്രമാണ് ഇനി തനിക്ക് കൂട്ടെന്ന് വേദനയോടെ ഒാർത്തു....!

സങ്കടങ്ങളെല്ലാം അവശേഷിക്കുന്ന ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് തീർത്ത് പുതിയ മനുഷ്യനായി വേണം വണ്ടിയിൽ കയറാൻ എന്നെല്ലാം കണക്കുകൂട്ടിയ നേരം...,

പക്ഷെ നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല...,
അപകടത്തിൽ പെട്ടു കാലു പോയതിനേക്കാൾ വേദന തോന്നിയ നിമിഷം...,
ചങ്കുപിളരുന്ന വേദന കണ്ണീരായ് പൊഴിഞ്ഞു.....!

മറ്റാരും കാണാതിരിക്കാൻ മുഖം ഇരു കൈകളിലേക്കുമായി ചേർത്തു വെച്ച് മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു....,

ആ സമയം കടന്നു പോയ ട്രെയിന്റെ ശബ്ദത്തിന്റെ മാറ്റൊലിയിൽ എന്റെ ശബ്ദം അലിഞ്ഞില്ലാതായി...,

സങ്കടം കൊണ്ട് അടുത്ത ട്രെയിനു മുന്നിൽ ചാടി എല്ലാം വേദനക്കുമുള്ള എളുപ്പവഴി തിരഞ്ഞെടുത്താലോ എന്നു വരെ ആലോചിച്ചു വിഷമിച്ച ആ നിമിഷം...,

എന്റെ തോളിൽ ഒരു കൈ വന്നു പതിച്ചു...,

പരിഭ്രമവും വെപ്രാളവും പൂണ്ട് മുഖമുയർത്തി നോക്കവേ
എനിക്കു അരുകിൽ അവൾ.....!!!

അവളെ കണ്ടതും ഊന്നു വടി പോലും മറന്ന് തപ്പി തടഞ്ഞ് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിക്കവേ അവൾ അവളുടെ ഇരു കൈകളാലെന്നെ താങ്ങി പിടിച്ചു....
അവളോട് ചേർന്നു നിന്ന ആ നേരം....,

അവളെന്നോട് പറഞ്ഞു...,

"
കാണുന്നതു വരെ എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു...,
എന്നോടു പറഞ്ഞതുമില്ലായിരുന്നല്ലൊ..,
അതാ വീൽച്ചെയർ എടുക്കാൻ വീണ്ടും തിരിച്ചു പോവേണ്ടി വന്നത്...." "

അതവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ
സ്വർഗ്ഗം അവളുടെ രൂപത്തിൽ താഴെയിറങ്ങി വന്ന പോലെ തോന്നി,...."

അവളതു പറഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രമാണ് എന്നെ കൊണ്ടു പോകാൻ അവൾ എടുത്തു കൊണ്ടു വന്ന
വീൽച്ചെയർ "
അവൾക്കരികിലായി ഞാനും കാണുന്നത്....!!!

സത്യത്തിൽ ഞാനാണവളുടെ മനസ്സിനേയും സ്നേഹത്തേയും സംശയിച്ചത്....,

അതോടെ
എന്റെത് വെറും പ്രണയവും
അവളുടെത് ആത്മ സമർപ്പണവുമായിരുന്നെന്ന്
അപ്പോൾ മാത്രമാണ് എനിക്കു മനസിലായത്.....,

കൂടാതെ
എനിക്കിനിയും അവളുടെ ഹൃദയത്തോളം വളരണമെങ്കിൽ ഇനിയുള്ള ജീവിതക്കാലം മുഴുവൻ അതിനായ് അദ്ധ്വാനിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് എന്നെ പഠിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.....!!

അതെ സമയം ഞാൻ നന്ദി പറയും കൂടിയായിരുന്നു....,
അന്നെ ദിവസം നടന്ന കോടാനുക്കോടി ഫോൺ കോളുകളിൽ ഒന്നിനെ ദൈവം തന്നെ നേരിട്ട്
എന്റെ കൈകളിൽ എത്തിച്ചു തന്നതിന്......!!!!!

....

.
15/11/16 at 7:03pm
Pratheesh